แล้วเอโกะก็ได้เขียนชื่อ อิซางิ โยอิจิ ลงไปที่แท็บเล็ตของตัวเองเพื่อกันลืมอีกชั้น จากนั้นเอโกะก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะพูดกับบรรพบุรุษสุดที่รัก (?) ขึ้นมาว่า

"ถ้าไม่อยากโดนแช่งอีกก็ช่วยให้ฉันตามหาพวกสายเลือดแท้เจอสักที! ไม่งั้นฉันจะไปขุดหลุมมานั่งด่าเรียงคนเลยคอยดู!" (134)

แต่กับดาว KY-125 นั้น เอโกะกลับไม่สามารถหาวิธีที่จะสลัดพวกมันให้หลุดออกไปได้เลยจริง ๆ

"อย่ามาทำแบบนี้อีกโนอา แกจะมาบีบบังคับฉันด้วยวิธีไม่ได้หรอกนะ" เอโกะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างแข็ง จนภาพโฮโลแกรมเสมือนจริงของโนอาตรงหน้าหัวเราะร่วนขึ้นมาเสียงดัง

[เดี๋ยวก็รู้ว่าจะบีบนายได้หรือไม่ได้กันแน่จิน] (124)

โนอาที่รู้ตัวแล้วว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรไปได้มากกว่าการรอให้ทางปลายสายด่าออกมาจนเสร็จ โนอาจึงไปหาเก้าอี้มานั่งฟังเอโกะด่าให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเสียเลย

'ใครไปจุดไฟให้จินเพิ่มอีกเนี่ย ให้ตายเถอะ เรื่องนี้แกต้องรับผิดชอบนะราวิญโญ่ ไอ้เพื่อนชั่ว' (377)

แต่แล้วสัญญาณขอความช่วยเหลือจากทีมที่ออกไปปฏิบัติภารกิจก็ดังขึ้นมาในแท็บเล็ตของทุกคนที่อยู่ในฐานทัพ

ริน บาจิระ และจิงิริจึงไม่รอช้าที่จะกดเข้าไปดูทันที...

[ชะ...ช่วยด้วย อึก พวกมันจับตัวอิซางิไป ส่วนพวกผมบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่ต้องสนใจ ไปช่วยอิซางิก่อน] (103)

ภาพในห้วงความคิดของไคเซอร์เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นทุ่งดอกไม้ในยามเช้า แล้วตัวไคเซอร์ก็ทิ้งตัวลงนอนอยู่บนพื้นหญ้าอย่างมีความสุข

แล้วอิซางิที่เห็นว่าคนตรงหน้าได้สงบลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวถึงได้ตัดสินใจเอื้อมมือขึ้นไปประคองใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วค่อย ๆ โน้มลงมาจนริมฝีปากแนบชิดติดกัน (81)

อิซางิไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพวกศัตรูเข้ามาประชิดตัวได้ถึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะพอรู้ตัวขึ้นมาอีกที อิซางิก็โดนอีกฝ่ายจับล็อกตัวเอาไว้แน่นแล้ว

"ถ้าไม่อยากตาย ก็อย่าขัดขืน" เนสพูดออกมาเพียงเท่านี้ แล้วเจ้าตัวก็ออกแรงลากไกด์คลาส D คนนี้ให้เดินตามตัวเองไป (69)

"แข่งจบเมื่อไหร่ แกก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีล่ะกัน ถ้าโดนดักตีหัวขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ขอให้แกรู้เอาไว้ว่าฉันนี่แหละที่เป็นคนทำเอง

จะหัวเราะเยาะต่อก็ได้นะชิโด้ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก" แล้วรินก็ทำท่าจะเอื้อมมือไปจับตัวชิโด้เอาไว้ แต่ชิโด้กลับตัดสินใจวิ่งหนีไปแทน

"โว๊ย! แกนี่มันหลอนยิ่งกว่าผีอีกนะริน!" (185)

ข้าจึงไม่อาจจัดอิซางิให้อยู่ในคลาส D ได้อีกต่อไป แต่คลาส S ก็ยังไม่คู่ควรกับความสามารถของเขา

หลังจากที่ไปปรึกษาหารือกับเบื้องบนมานานหลายวัน ข้าจึงได้ข้อสรุปมาว่า

คนที่เกิดขึ้นมาในตระกูลอิซางิ พวกเขาทุกคนจะถูกจัดให้อยู่ในระดับ SS ทันที โดยที่ไม่ต้องมีการประเมินก่อน..." (59)

จนมันทำให้เพื่อนร่วมงานทุกคนรู้สึกเอ็นดูอิซางิกันขึ้นมา ซึ่งมันก็นับว่าเป็นผลดีต่อตัวอิซางิแล้วจริง ๆ เพราะไม่ว่าอิซางิจะทำหรือพูดโกหกอะไรออกไป มันก็ไม่มีใครเลยสักคนที่รู้สึกสงสัยกันขึ้นมา

'ขอโทษนะที่โกหกพวกนาย แต่ฉันไม่อยากไปประเมินคลาสใหม่จริง ๆ ฉันอยากอยู่อย่างสงบสุขแบบนี้ไปจนตายเลย' (50)

แต่แกก็อย่าลืมคิดไปนะอิซางิ ว่าคนรู้จักของแกที่หวังดีกับแกมาตลอด ก็อยากสบายใจเหมือนกันว่าแกไม่ได้ไปเจอกับคนไม่ดีจริง ๆ"

เป็นครั้งแรกที่อิซางิได้ยินบะโรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความจริงจังขนาดนี้ และพอพูดจบแล้ว บะโรก็เดินออกจากห้องตามรินไป โดยที่ทิ้งให้อิซางินั่งตกตะกอนความคิดอยู่แค่คนเดียว (367)

ไคเซอร์พูดแทรกขึ้นมาเสียงดังลั่น จนเนสต้องเดินเข้ามาจับไหล่ให้ใจเย็นลง สุดท้ายแล้วโนอาจึงตัดสินใจเล่าเรื่องอิซางิออกไปให้ไคเซอร์กับเนสฟัง

"ถ้ามันจะไปคบกับบันนี่ ให้มันมาคบกับฉันยังดีเสียกว่า แล้วถ้าให้ฉันเดานะโนอา เรื่องนี้ราวิญโญ่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ แกไปจี้ถามมันให้หนักเลย" (357)

ส่วนริน นายไปถีบชิโด้แบบนั้น มันก็ถือว่าทำเกินไปแบบมาก ๆ เลยนะ

มาจับมือขอโทษกันเลย" ว่าแล้วไอคุก็ยื่นมือทั้ง 2 ข้างไปอยู่ตรงหน้ารินกับชิโด้กันคนละทาง

แล้วชิโด้ก็เป็นคนแรกที่วางมือลงไป รินเองก็วางตามลงไปติด ๆ แต่ไม่ยอมหันมามองหน้าอีกฝ่ายเลย

ไอคุจึงยิ้มขึ้นมาก่อนที่จะเอามือของทั้ง 2 คนนี้มาวางซ้อนกันเอาไว้... (347)

ตัวคริสจึงตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ตัวเองจะไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด

แต่คริสก็ดันลืมไปเสียสนิทเลยว่าพวกเพื่อน ๆ ของอิซางิใน blue lock จะไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับตัวเอง...

'ฉิบหายล่ะ ลืมคิดไปเลยเนี่ย!' คริสกรีดร้องขึ้นมาอยู่ภายในใจพร้อมกับพยายามคิดหาทางรอดไปด้วย

แต่ทว่า...

"นายรู้อะไรมาใช่ไหมคริส! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!" (337)

"เหมือนจะส่งไปดูการแข่งขันฟุตบอลที่ต่างประเทศนะ" แล้วฮิโอริก็พูดตอบกลับไป ก่อนที่จะหันไปมองทางอิซางิที่กำลังซ้อมวิ่งอยู่ไม่ไกล

"งั้นเหรอ แค่ไปดูบอลมาจริง ๆ เหรอวะ นึกว่าไปได้แฟนกลับมาด้วย" เมื่อทิ้งระเบิดลูกใหญ่ลงไปเสร็จ ชิโด้จึงวิ่งไปซ้อมต่อทันที

ส่วนฮิโอริกับคนอื่น ๆ ก็พากันหยุดชะงักไปอย่างตกใจ ก่อนที่จะหันมาสบตากันและกันอย่างไม่พอใจ (326)

หรือว่านายจะเก็บของแล้วไปอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์ฉันแทน เดี๋ยวแบ่งให้อยู่ไปเลยชั้น---

"ไม่เอาอะ เพ้นท์เฮ้าส์นายกว้างจะตายไป ให้ฉันไปอยู่กับนายที่นั่น มันก็เหมือนอยู่คนเดียวเหมือนเดิม

นายย้ายมาอยู่ที่คอนโดฉันนี่แหละเหมาะสุดล่ะ เดี๋ยวฉันซื้อตู้เสื้อผ้ามาเพิ่มให้นะราวี่"

แล้วราวิญโญ่ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่เจ้าตัวจะพยักหน้าตอบตกลงคนเด็กกว่าไป (316)

พออิซางิสามารถทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากเอโกะเสร็จเรียบร้อยแล้ว โนอาจึงมาส่งอิซางิที่สนามบินตามกำหนดการกลับของอิซางิที่เอโกะได้วางเอาไว้

"ถ้าถึงบ้านแล้วก็ส่งข้อความมาบอกกันหน่อยนะอิซางิ" โนอาพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่พาอิซางิไปเช็กอินเสร็จแล้ว

"ครับ แล้วก็ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับที่อุตส่าห์สละเวลาฝึกไคเซอร์มาช่วยดูแลผมตั้งหลายวันเดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะส่งข้อความไปบอกครับ" (306)

ความเกลียดชังของเอโกะที่มีต่อบันนี่ มันจึงได้เริ่มต้นขึ้นมาตั้งแต่วันนั้นเลย

"แกจะไปยุ่งกับใครฉันก็ไม่สนใจ แต่ถ้ามายุ่งวุ่นวายกับเด็กฉันเมื่อไหร่ ฉันเอาแกตายแน่ บันนี่ อิเกลเซียส"

เอโกะพูดออกมาเบา ๆ หลังจากที่เจ้าตัวได้กดวางสายจากโนอาไปแล้ว แต่แววตาของเอโกะมันก็ยังวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างน่ากลัวอยู่เหมือนเดิม (296)

พออิซางิได้อ่านข้อความที่บันนี่ส่งมาให้จนครบทั้งหมดแล้ว เจ้าตัวจึงยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ ที่การหาหมอในครั้งแรกของบันนี่ มันผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

[เก่งมากบันนี่ อยากกอดนายแน่น ๆ เลยเนี่ย]

[แต่เดี๋ยวฉันต้องไปก่อนนะ พอดีโนอากับคริสซังจะพาไปข้างนอกน่ะ แต่ถ้านายมีเรื่องอะไรที่อยากเล่าต่อ นายก็มาพิมพ์ทิ้งเอาไว้ได้เลย เดี๋ยวฉันจะมาตามอ่านเอง] (276)

ทั้ง ๆ ที่จะไม่ทำให้ก็ได้ แต่อีกฝ่ายก็ยังเลือกที่จะทำให้บันนี่อย่างเต็มใจ

ส่วนอีกความรู้สึกหนึ่งที่เกิดขึ้นมานั้น มันก็เป็นความรู้สึกหนักใจที่อุปสรรคของความรักในครั้งนี้ มันมีมากกว่าที่ตัวบันนี่คิดเอาไว้เสียอีก

"ขอบคุณนะราวี่ แล้วก็นะ โยอิจิคุงจะเฟรนลี่เกินไปไหมเนี่ย!" (261)

คริสพูดขึ้นมาก่อนที่จะวางกระเป๋าเดินทางของคนเด็กกว่าลงบนพื้นให้อย่างเบามือ ส่วนโนอาที่ต้องบริการตัวเอง เจ้าตัวก็เดินลากกระเป๋าเดินทางไปวางไว้ในห้องพักข้าง ๆ อิซางิ ก่อนที่จะเดินกลับมาหาคริส

"อย่าลืมพาอิซางิไปดูคอลเลคชั่นของแกด้วยล่ะ"

"รู้แล้วน่า ขืนลืมขึ้นมาได้โดนเด็กแกงอนแน่" (242)

"แต่ถ้าคริสซังเขาโอเค ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับโนอาซัง!" อิซางิพูดแทรกขึ้นมาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย เพราะโอกาสแบบนี้มันไม่ได้หากันง่าย ๆ เลยจริง ๆ

โนอาจึงหัวเราะออกมาให้กับความเอ็นดูของคนเด็กกว่า ก่อนที่จะพาอิซางิไปโต๊ะอาหาร เพื่อที่จะได้เริ่มลงมือกินอาหารอันแสนอร่อยกันเสียที (233)

อิซางิก็ถอดหมอนรองคอกับผ้าปิดตา และดึงผ้าห่มบนตัวมาพับเก็บให้เรียบร้อย ก่อนที่จะส่งคืนให้โนอาไป

"คริสน่าจะมารอรับแล้ว เดี๋ยวค่อยไปหาอะไรกินนะอิซางิ อีกแป๊บเดียว"

อิซางิพยักหน้าขึ้นลงน้อย ๆ เป็นเชิงว่ารับรู้แล้ว แล้วเจ้าตัวก็หาวออกมาวอดใหญ่เป็นการปิดท้าย (223)

พอได้ยินแบบนี้แล้ว ราวิญโญ่จึงรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัวในแบบที่ห้ามไม่อยู่ แต่เจ้าตัวก็ยังทำเป็นใจสู้แล้วกัดฟันพูดตอบกลับไปว่า

'ก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ แต่พอมาส่งให้เสร็จ มันก็สะบัดตูดขึ้นรถไปเลยเอโกะ' ราวิญโญ่ตัดสินใจเล่าออกไปตามความเป็นจริงในฉบับย่อเอามาเฉพาะส่วนที่สำคัญพอ (214)

[ล้อเล่นน่า ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ฉันก็ไม่ไปทักใครมั่วซั่วแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะบันนี่ ฉันสัญญาเลย]

[ก็เป็นซะแบบนี้ ฉันถึงได้ชอบนายไงโยอิจิคุง]

ซึ่งบันนี่ก็ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายทำท่าส่งจุ๊บมาให้อิซางิด้วยอีก 3 ตัว อิซางิเองก็กดส่งสติ๊กเกอร์แมวดำที่ยกอุ้งเท้าขึ้นมาจิ้มแก้มกลับไปให้บันนี่อีก 3 ตัวด้วยเช่นกัน (204)