(ขอบคุณสำหรับโรลด้วยเช่นกันฮะ สนุกมากเลยฮะ 🙏💦)

หญิงสาวกล่าวปฎิเสธไปด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยจากความเกรงใจ หลังพูดจบ ออร์ลก็ยื่นใบบิงโกของตนให้กับอีกฝ่ายโดยไม่ติดใจอะไรอีก

"เอาเถอะ เอาเถอะ~ ฉันคิดว่า ฉันหาดีลได้แล้วล่ะ~"

"ถ้างั้นก็ ฉันขอเอาช่อง 'ไว้ผมสั้น' แล้วกันนะ~"

เธอเว้นจังหวะสั้น ๆ ก่อนยิ้มอีกครั้ง ตลอดการสนทนาที่ผ่านออกมา สุดท้ายเธอก็เลือกเอาช่องเกี่ยวข้องกับรูปลักษณ์ภายนอกอยู่ดี...

"ฮ่า... น่ารักจริงด้วยสิ~"

หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปากอย่างเอ็นดู เอียงศีรษะเล็กน้อย คล้ายกำลังชั่งใจบางอย่างในหัว

"มันก็ฟังดูน่าสนใจอยู่นะ~ แต่กลัวจะลำบากเธอเกินไปจัง..."

"เพราะงั้น ตอนนี้ฉันขอบายก่อนแล้วกัน... ฮ่า~"

-

@goldenhordemkg.bsky.social
@mkg-nefushi.bsky.social
@okmkg.bsky.social
@fenrirmkg.bsky.social

"ฮ่า~ ด้วยความยินดี~"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ขณะจับจ้องไปที่อีกฝ่ายด้วยความสนอกสนใจ

"อ้อ ใช่! ฉันออร์ล คอร์เร็ค หรือจะเรียกว่า 'โอเค' ก็ได้ ยินดีที่รู้จัก"

"ถ้าเธอจะยื่นเรื่องเข้าทีมแล้วล่ะก็... ฝากบอกเขาด้วยล่ะ ว่าฉันเป็นชวนเข้าเองน่ะ~"

รอยยิ้มของเธอเผยออกมาอย่างเป็นมิตร ขณะที่ยื่นแขนออกไปเสนอจะจับมือเชคแฮนด์

"..! ฮ่า... นั่นสินะ!!"

จู่ ๆ เธอก็เอามือกุมคาง ทำท่าครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง ราวกับเพิ่งนึกอะไรบางอย่างที่น่าสนใจขึ้นมาได้

"ถ้าเธอกำลังมองหาคนที่จะช่วยผลักดันให้ความฝันของเธอก้าวต่อไปล่ะก็.... ลองไปตามหา 'อาจารย์ฮารุ' ที่ห้องพยาบาลดูสิ"

เธอเอนตัวเล็กน้อย เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมานิด ๆ

"ฉันคิดว่า 'ทีมโชว์ไทม์' น่าจะเหมาะกับเธอดีนะ~"

"พูดซะจนฉันเห็นภาพเลยนะ... สาวม้าที่โบกธง ประกาศเจตนารมณ์ว่าจะครองโลกอยู่กลางโรงเรียนแบบนี้เนี่ย~"

"ฉันชักอยากเห็นวันนั้นมาถึงแล้วสิ... "

สายตาของเธอเหลือบขึ้นมองผืนธงที่พลิ้วไหวอยู่กลางสายลมราวกับว่ามันมีชีวิต ก่อนจะหันหน้ากลับมามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

"เอาเถอะ เอาเถอะ~ ฉันมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่จะทำให้สามารถนอนได้ครบ 25 ชั่วโมงใน 1 วันแล้วล่ะ..."

-

"ฮ่า… เทพีแห่งชัยชนะงั้นหรอ~"

"บางทีเธอก็คงยืนรออยู่ตรงเส้นชัยนั่นแหละ… "

ออร์ลพูดช้า ๆ มือหนึ่งยกขึ้นยีจงอยผมของตัวเองอย่างเคยชิน พลางก้มมองใบบิงโกในมือ

“เดซี่จังสินะ กระต่ายขาวงั้นเหรอ~ ฟังดูน่ารักดีจัง...”

"ว่าแต่ ว่าแต่~ เดซี่จังเนี่ย ขี้อ้อนรึเปล่าล่ะ? หรือเธอต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามเอาใจเอง... ชนิดที่ต้องรีบตื่นเช้าขึ้นมาดูแลทุกวันเลย?"

"ที่เหลือก็เก็บ Losing streak มาทั้งปีเลยล่ะ~"

เสียงของออร์ลฟังดูผ่อนคลายตามสไตล์ของเธอ ขัดกับเรื่องที่ควรจะจริงจังได้อย่างหน้าตาเฉย ราวกับเรื่องนั้นเป็นเพียงสถิติที่ผ่านหู ไม่ได้มีความสำคัญกับชีวิตมากนัก

"แต่เอาเถอะ ฉันไม่มีสัตว์เลี้ยงหรอกนะ... ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีความรับผิดชอบขนาดนั้นด้วยสิ~"

"แล้วเธอล่ะ? เลี้ยงอะไรบ้างหรือเปล่า?"

เอ่ยถาม พลางโน้มตัวลงหาคู่สนทนาของตน

"ฮ่า… นั่นสิ~"

"ยังไงการเรียนรู้ มันก็ต้องแลกมาด้วยอะไรสักอย่างตามที่เธอว่านั้นแหละ..."

เธอพูดพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ หูทั้งสองข้างขยับลู่ลงอย่างเคยชิน

"แหม่... เธอก็พูดเกินไปหน่อยนะ~"

รอยยิ้มของออร์ลยังคงไม่เปลี่ยน น้ำเสียงไม่ได้มีความเศร้าหรือผิดหวังเลยแม้แต่น้อย

"ตั้งแต่เข้าโรงเรียนมา ฉันชนะแค่การแข่งดีบัทครั้งแรกครั้งเดียวเอง..."

-

ออร์ลหัวเราะเบา ๆ อย่างใจเย็น สายตายังคงจับจ้องไปยังรอยยิ้มอันแสนมั่นใจบนใบหน้าของอีกฝ่าย พลางมองสลับกับผืนธงที่ยังโบกสะบัดอยู่ตรงนั้น

"แต่ก็เอาเถอะ คงเป็นอย่างที่เธอว่ามาเลยนั่นแหละ... จะพิชิตโลกทั้งใบได้ยังไง ถ้าขาดเทรนเนอร์ที่คอยสนับสนุนอยู่ข้าง ๆ น่ะนะ~"

"เพราะงั้น เธอก็เลยมาหาเพื่อนร่วมเส้นทางเดียวกันกับเธอ อยู่ที่หน้าอาคารเรียนตรงนี้... ฉันเข้าใจถูกไหม?"

"... อ๋า... อย่างงี้เองสินะ~"

"เล่นใหญ่ขนาดนี้... ฉันก็นึกว่ากำลังจะมีคนเริ่มประกาศสงครามพิชิตจักรวาลแล้วซะอีก~"

ยิ้มแห้ง ๆ พร้อมปรบมือให้กับความอลังการที่อยู่เบื้องหน้า

ที่แท้ก็คือมาหาเทรนเนอร์นี่เอง...

-

"เพราะงั้นก็... ฉันเห็นด้วยเรื่องการหาเวลาว่างมาจิบชายามบ่ายร่วมกันนะ~"

ตาสีน้ำเงินหม่นจ้องมองไปยังเสื้อของอีกฝ่าย มือข้างหนึ่งแตะเบา ๆ ที่กลางอกตน ส่วนอีกข้างหยิบเอาใบบิงโกขึ้นมาสอดส่องอีกครั้ง

"เธอเรียนอยู่แผนกวิทย์กีฬาใช่ไหม..?"

"แล้วเธอเล่นกีฬาเก่งหรือเปล่า~?"

"ฮ่า... พูดอีกก็ถูกอีกล่ะนะ~"

ออร์ลหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่ปฎิเสธเรื่องที่ว่าของดีไม่มีลิมิตของราคา เพราะยังไงเธอก็ไม่มีปัญหาทางด้านการเงินอยู่แล้ว

"ส่วนตัวแล้ว ฉันชอบพุดดิ้งน่ะ... แต่ถ้าเป็นของหวานอื่น ฉันก็ไม่เกี่ยงหรอก~"

-

"น่าจะหุบยิ้มไม่ได้เลยล่ะ~"

เธอหายใจเข้าลึกเล็กน้อย ปล่อยให้ความเงียบกลืนกินชั่วครู่ มือข้างหนึ่งแตะเบา ๆ ที่หน้าอกของตน ก่อนจะเอ่ยต่อ

"แต่เอาเถอะ~ ฉันไม่คิดว่าตัวฉันจะเหมาะสมกับตำแหน่งตรงนั้นเท่าไร... "

"ฉันขออยู่ตรงนี้ เพื่อให้กำลังใจเธอต่อไปแล้วกันนะ~"

“ตั้งแต่ห้าขวบงั้นเหรอ..?”

"ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เธอยังคงวิ่งไล่ตามฝันมาเสมอเลยสินะ..."

ออร์ลเอียงหัวเล็กน้อย พลางยิ้มเบา ๆ อย่างเข้าใจ เสียงหัวเราะหลุดออกมาด้วยอบอุ่น เหมือนกำลังชื่นชมความมุ่งมั่นของอีกฝ่าย เพราะเรื่องนี้มันช่างดูแตกต่างกับตัวเธอในวัยเด็กยิ่งนัก

"ถ้าฉันเป็นเด็กคนนั้นที่ยังคงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจเธอ ฉันคงภูมิใจในตัวเธอตอนนี้มากเลย..."

-

“ฮ่า~ ผมสองสีงั้นหรอ?”

“อืม…”

ออร์ลหลับตาลงไปครู่หนึ่ง พลางหัวเราะในลำคออย่างเบาใจ พยายามนึกว่าจะแลกช่องใดในบิงโกใบนั้นกับอีกฝ่ายดี เพื่อให้มันฟังดูยุติธรรมที่สุด

"ยากจังเลยนา... ฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอด้วยสิ..."

"เราลองมารู้จักกันเพิ่มขึ้นอีกสักนิดไหม? อย่างเช่น..."

เธอเว้นวรรคก่อนจะเอนตัวลงเล็กน้อย พร้อมเผยรอยยิ้มออกมา

"เธอชอบกินของหวานหรือเปล่าล่ะ~?"

เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะดูถูกความฝันนั้นแต่อย่างใด ก่อนจะเอนตัวเล็กน้อยเข้าหาตัวของอีกฝ่าย

"เอาเถอะ เอาเถอะ~ ฉันยินดีนะที่เธอมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่แบบนี้..."

"คำว่า 'พิชิตโลก' ที่เธอว่ามาน่ะ... หมายถึงด้วยวิธีไหนกันล่ะ~?"

ออร์ลยืนเงียบไปชั่วครู่ สายตาจ้องมองไปยังแผ่นป้ายนั้นด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น

"ฮ่า~ พิชิตโลกสินะ? น่าตื่นเต้นจัง..."

"แรงไฟในดวงใจของวัยรุ่นนี่นะ... อดใจรอดูวันนั้นไม่ได้แล้วสิ~"

-

"ฉัน ออร์ล คอร์เร็ค มาจากฮอกไกโด… ยินดีที่ได้พบ~"

ดวงตาไร้แววจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความอบอุ่น หากเทียบจากคุณสมบัติภายนอกที่ตรงกับช่องบิงโกแล้ว คงจะมีแค่เรื่อง 'ไว้ผมสั้น' กับ 'ผมสองสี' เท่านั้น

"เธออยากแลกช่องไหนกับฉันดีล่ะ..?"

"เอาเรื่องที่เธอคิดว่าแฟร์ที่สุดสำหรับพวกเราแล้วกันนะ~"

"ฮ่า… บิงโกสินะ~"

เสียงนุ่มเอ่ยออกมาอย่างไม่รีบร้อน เธอเงยหน้ามองคู่สนทนาอย่างเป็นมิตร พร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยอย่างชิล ๆ

"ก็ได้ ก็ได้~ ถ้าเธอคิดว่าจะได้อะไรจากฉันจริง ๆ … จะลองดูก็ได้แหละ~"

ออร์ลหัวเราะเบา ๆ มือกำใบบิงโกอย่างหลวม ๆ เหมือนว่าเธอไม่ได้จริงจังเท่าไรนัก

-

(มาปักไว้ก่อนนะฮะ🙏💦)