Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisi için ısınmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi için esmez.
Bulutlar kendi yağmurlarında ıslanmaz.

Ahlak, dürtü dediğimiz içimizden gelen isteği "toplum içinde yaşamak için" engelleme öğretisidir. İyi bir insan olmak da yine toplumdan beğeni alma durumudur. Nasıl bir insan olduğumuzun gerçek tanımı kendimiz için değil başkaları için yaptıklarımızdır.

Emin olmak gibisi yoktur. Yanıldığında hayal kırıklığına uğrarsın. Ama şüphe öyle mi, zaten şüphelenmiştim deyip hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edersin.

En büyük günah umut tacirliğidir.
İnsanlara umut verip yarı yolda bırakmaktan büyük bir suç göremiyorum.

Pek çocuğunun problemi neyi bilmediğini bilmemesi.

Vazgeçmek midir asıl sınav, yoksa mücadele etmek mi?
Sınandığımız şey, neyden vazgeçebileceğimizi göstermek midir, yoksa ne kadar istediğimizi öğretmek mi?

İnsanların egoları ile uğraşmaktansa su kaplumbağası beslemeyi tercih ederim

Donald Trump'ın Nobel barış ödülü alacağı zamanlarda yaşıyoruz. Olup bitene şaşırmayı bırakın artık.

Atom altı parçacıkların hareketlerini açıklayamazken, hayatınızda olup bitenlere açıklama getirmek gibi saçma bir çabaya giriyoruz.

Her tuzluğum var diyene hıyarla yetişemedim.