(ขอตัดจบแค่นี้เลยนะคะ ขอบคุณที่โรลด้วยกันนะคะ สนุกมั่ก😻)

“ อือไม่หลับหรอก ไม่งั้นนายก็ต้องอยู่คนเดียวสิ ”

แต่หลังจากจามาเรธตอบได้ไม่นาน เธอก็ผลอยหลับไปด้วยบรรยากาศที่พาให้สบายใจทำให้เธอหลับไปซะงั้น

Zzzz..

จามาเรธเห็นท่าทีของเขาและรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกไป หลังจากได้ยินคำถามเธอก็สงสัยเพิ่มขึ้นอีกแต่คิดว่าคงไม่ดีเลยได้ตอบปฏิเสธไป

“ เปล่า แค่สงสัยเฉยๆน่ะไม่ต้องใส่ใจหรอก “

หลังจากตอบไปเธอก็ได้ฟุบลงบนโต๊ะโดยที่หันหน้ามองไปทางคุณ เพราะความอบอุ่นจากเครื่องดื่มทำให้เธอง่วงนิดหน่อย

“ เอ๋ เอางั้นเหรอ ”

เธอจัดเสื้อคลุมที่ได้รับคืนมาให้อยู่ในสภาพที่เป็นระเบียบเรียบร้อย และเธอก็นึกดีใจที่มีคนสังเกตหนวดวิปครีม

“ ทำไมนายถึงหลับตาอยู่ตลอดเหรอ ”

จามาเรธได้นึกสงสัย เธอนำมือมาตบเบาๆตรงที่นั่งข้างๆเป็นสัญญาณให้คุณมานั่ง

“ บังเอิญจำได้ตอนไล่อ่านรายชื่อพนักงานบริษัททั้งหมดน่ะ ก็นายเด่นนี่น่าสีม่วงทั้งตัวน่ารักดี “

ในตอนแรกจามาเรธเธอเองก็จำไม่ได้เหมือนกันแต่เพราะได้ใช้เวลาด้วยกันสักพักจึงนึกชื่อขึ้นมาได้ ทั้งๆที่โดยปกติเธอจำคนไม่เก่ง

” ขอโทษด้วยนะ ตกใจรึเปล่า “

เธอขยับหน้าหนีเพราะตกใจที่จู่ๆคุณก็เอาหน้าเข้ามาใกล้และทำสีหน้าสำนึกผิดอยู่เบาๆ

จามาเรธรับแก้วมาและค่อยๆจิบทีละนิดเพื่อลิ้มรสชาติ เธอตั้งใจดื่มให้วิปครีมติดอยู่บนปากเสมือนหนวด มันเป็นแค่ความคิดแปลกๆของเธอที่คิดว่ามันเท่สุดๆ (?)

“ อื้อๆ ”

เธอตบปากรับคำไปโดยที่ไม่ได้ฟังให้ดีแต่เธอไม่ใช่คนคออ่อนเพราะฉะนั้นหายห่วงได้เลย

“ นายไม่หนาวเหรอซามมัว ”

เธอได้เอ่ยถามหลังจากสังเกตว่าเขาใส่เพียงแค่เสื้อบางๆเท่านั้น เธอตัดสินใจยื่นเสื้อขนเฟอร์ที่เธอใส่อยู่เพื่อตอบแทน

จามาเรธมองดูวิธีการทำอย่างจดจ่อพร้อมนึกถึงรสชาติของมันไปด้วย เธอแกว่งขาเบาๆเป็นสัญญาณที่แสดงถึงความสุข

“ อื้อได้ โกโก้อุ่นๆกับวิปครีมละมุนละลายในปาก~ ”

เธอฟุบตัวลงในเสื้อขนเฟอร์และฮัมเพลงเบาๆพลางนึกในใจ

เขาเป็นคนใจดีจังเลยน้า

“ ทำเพื่อโบนัสน่ะค่ะ จะได้เอาไปซื้อของอร่อยๆ ”

จามาเรธรู้สึกอารมณ์ดีหลังจากได้ยินคำว่าโกโก้ เธอแทบไม่ได้โฟกัสกับความหนาวอีกต่อไปเมื่ออยู่ตรงหน้าของโปรด

“ โอ้! ดีเลยค่ะ ”

เธอตอบรับด้วยความดีใจจนแทบจะลุกไปเต้นเลยล่ะ (!?)

(เป็นคนจิตแข็งค่ะแหะๆ)

“ มาหาวัตถุดิบปรุงยาน่ะค่ะ แต่แวะมาในบาร์หาอะไรดื่มจะได้อุ่นๆหน่อย “
จามาเรธพูดไปพลางก็กอดตัวเองไปพลางเพราะความหนาวของแดนเหนือมันหนาวจับใจ

“ คุณก็มาหาอะไรดื่มเหรอคะ ”

เธอได้ส่งยิ้มให้อย่างร่าเริงและพยายามขดตัวอยู่ในเสื้อขนเฟอร์

“ มาหาของปรุงยาเฉยๆน่ะ ยังไม่ได้ช่วยปลุกใครเลยล่ะ กว่าฉันจะตื่นคนอื่นๆคงตื่นกันหมดแล้ว “

จามาเรธได้ตอบไปโดยที่ไม่ได้หันไปมองเจ้าของเสียงเพราะเธอเหนื่อยหน่ายกับวัตถุดิบที่ลื่นปื๊ดๆ!

“ นายรู้วิธีที่จะเอาเจ้านี้กลับไปมั้ย ช่วยหน่อยสิ ”

เธอได้ชี้ไปทาง ‘Prang’ วัตถุดิบที่เธอได้มา

หญิงสาวที่สวมเสื้อขนเฟอร์เพราะไม่ค่อยถูกกับอากาศหนาวสักเท่าไหร่ได้เดินเข้ามาในบาร์เพื่อหวังจะมาหาเหล้าดื่มให้ร่างกายได้ร้อนรุ่มคลายความหนาวสักหน่อย

ระหว่างนั้นได้สะดุดตาเข้ากับหนุ่มที่มีผมสีม่วงเป็นเอกลักษณ์จึงได้เอ่ยปากกล่าวคำทักทายออกไปอย่างรื่นเริง

“ อ้าว! สวัสดีค่ะมาหาอะไรดื่มในบาร์เหมือนกันเหรอคะ ที่นี่หนาวนะคะว่ามั้ย “

หญิงสาวพูดพร้อมกับไปนั่งข้างๆ

จามาเรธได้สังเกตเห็นกระดาษทิชชู่ที่ถูกยื่นมาให้ เธอรับมาพร้อมกับกล่าวขอบคุณด้วยหน้าตายิ้มแย้มและแก้มที่แดงระเรื่อเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าว

“โอ้! ขอบคุณเธอมากนะแต่มีไอศครีมบนจมูกมันก็ไม่แย่นักหรอก- ก็มันร้อนนี่น่า ”

เธอนำกระดาษทิชชู่ซับเหงื่อแทนที่จะเป็นไอศครีมบนจมูกของเธอ