((ปล. มีคำผิดเยอะมาก ผมนิ้วเบียด เอาเป็นว่าใครที่อ่านอยู่ใช้ใจนะครับ ผมไม่แก้ละ 🕳️🚶))

เขากัดข้าวปั้นคำสุดท้ายแล้วรีบกลืนอย่างไว ในตอนนี้เขาตั้งท่ารับอย่างสมบูรณ์

"งั้นมาลองหน่อยละกัน ถ้าพ่อโค้นได้ จะจับปิ้งแบ่งทั้งบอให้กินเลย!!!!"

คำพูดของเขาทำช็อตพวกหนอน ไอ่นี่มันจะกินจริงๆเหรอ //ซึ่งใช่ เขาจ้องจะกินมันจริงๆ แต่ใครจะไปกินกับเองด้วยละเห้ย ไอ้แคท!?

((To be continued))

ในมุมมองของพวกหนอน ตอนนี้เขาเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่แว้ดๆอยู่ มันมองไกลๆแล้วดูบื้อมาก เจ้าพวกหนอนหันมามองหน้ากันเองแล้วค่อยกลับไปมองที่เขาอีกรอบ เขารู้สึกได้ถึงลางอะไรบางอย่างที่กำลังจะเข้ามา...

"จ้ากกกกก—!!!?"

พวกหนอนไม่รอให้เขาคิดไปมากกว่านี้และพุ่งใส่เขาอีกรอบ ดีที่ว่ามันพุ่งหวืดไปคนฃะทิศ แต่ก็ทำให้เขาตกใจพอสมควร

"โอ้ย พอๆๆๆๆ!!! เอาจริงแล้วก็ได้!!!"

+

ซึ่ง เด็กที่รักการกินเป็นชีวิตจิตใจต้องมาเผลออ้วกเพราะอะไรแบบนี้... มันทำให้เขาโมโหมากๆ

เขาทิ้งตัวลงมาอย่างนุ่มนวล หางของเขาสะบัดไปมาด้วยความโมโห

"ไอ้หนอนนี่นิ รู้มั้ยว่าข้าวปั้นนั่นน่ะ เขาต้องพยายามมากแค่ไหนที่จะปั้นออกมาได้ทรงสวยขนาดนั้นน่ะ!?!? ฉันไม่อภัยกับไอ้ตัวที่ทำให้ความพยายามของเซฟไร้ค่าไปหรอกนะ และแถม ฉันยังไม่ทันเคี้ยวอย่างละเอืยดเลยต้องรีบกลืนไปมากแค่ไหน!?"
+

'อะไรจะซวยได้ขนาดนี้ครับผม!?' เขาคิด แต่ก็ไม่หยุดตั้งใจกิน

ในช่วงที่เจ้าหนอนน่าเกลียดนั่นจะพุ่งมาใส่เขา อะดรีนาลีนของเขาก็หลั่ฃจนทำให้ตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ นั่นคือกระโดดหลบให้ทั้งสองตัวพุ่งชนกันนั่นเอง

"อุ-แหว่ะ!!!!" เขาเผลออาเจียนออกมากลางอากาศ เพราะความเร็วที่มากเกินไป มันทำให้เขารู้สึกมวนท้องมากๆเลยล่ะ แต่ก็ดีที่ยังรอดนะ...
+

( เดี๋ยวน้องตามไป /ขี่หอยทาก )