เจ้าตัวเล็กยืนตบมือแปะๆ ด้วยแววตาเป็นประกาย

"แบบนี้เหมือนเนียร์ได้ดู Wining Live แบบส่วนตัวเลย~¡"

"รุ่นพี่เก่งกว่าที่คิดนะจริงๅ ด้วย เปิดมาก็ Full Combo แล้ว ถ้าฝึกอีกซักหน่อยคงทำ All Perfect ได้เลยนะเนี่ย~"

"อยากดู Wining Live ของรุ่นพี่ขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ~"

"ถึงมากที่สุดเลย¡¿"

"โหดร้าย~~~¡¡¡¡¡¡¡¡"

(ชิจังงงงงงงงงงงงง💢💢💢💢)

"จะเป็นใครไปได้นอกจากเนียร์ล่ะ เนี๊ยะฮ่ะ¡¡"

[ เบื้องหลังตากล้อง ~ ]

(อีโมจิ 😋 นี่รู้เลยว่าใคร5555555555555)

"เกมเต้นง้านหรอ~ อยากเห็นจัง~"

ตาเป็นประกายขึ้นมาเชียว

"เนียร์เลี้ยงเอง¡¡¡ รุ่นพี่มาลองเต้นให้เต็มที่กันเถอะ¡¡¡¡¡"

แล้วก็วิ่งไปคว้ามือรุ่นพี่มากุมไว้ จ้องมองด้วยสายตาคาดหวังขั้นสุด

"น้าๆๆๆ แค่เพลงเดียวก็ได้¡¡ เนียร์อยากเห็นอะ¡¡"

"อุหวา. . . . นึกว่ารุ่นพี่จะเป็นไทป์เด็กเงียบหลังห้องที่เป็นนักเรียนดีเด่นซะอีก"

เนียร์ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ

"อ่อนจัง~♡"

"คิก ล้อเล่นน่า~"

"เนียร์เองก็ชอบที่รุ่นพี่เป็นแบบนี้นะ~ ให้พูดตามตรงก็คิดสภาพไม่ออกเลยว่ารุ่นพี่จะวินนิ่งไลฟ์ด้วยธีมเพลงแบบไหน. . . ."

"เพราะงั้นแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว¡¡ . . . . . . แต่ถ้ามีใจอยากเต้นขึ้นมาเนียร์จะรอดูน้า~~"

"มีสิ¡¡"

"อะแฮ่ม ถึงตอนนี้ฝีเท้าเนียร์จะยังไม่ได้เรื่อง แต่ว่านะ. . . . ซักวันนึง เนียร์น่ะ¡ จะทำลายขีดจำกัดนั้นเอง¡¡¡"

"เพราะงั้นมาวิ่งกันให้สุดแรงเกิดไปเล้ยยยยย เนียะฮ่ะๆ ฮ่า¡¡"

"ความมั่นใจง้านหรอ~ อืมมมมมมม"

เธอเงยหน้าครุ่นคิดซักพัก ถ้าประเมินจากการแข่งที่ผ่านๆ มาก็. . . .

"มั่นใจว่าต้องเข้าคนสุดท้ายแน่นอน¡¡¡"

น้ำเสียงดูภาคภูมิใจ(¿)สุดๆ แถมทั้งสีหน้าและน้ำเสียงยังคงสดใสดังเดิม

เป็นเรื่องที่แปลกสำหรับสาวม้าน่าดูเพราะปกติแล้วแต่ละคนก็ต่างต้องการเอาชนะกันละกัน แต่กับเด็กนี่เหมือนจะไม่ใช่

"แต่เนียร์จะพยายามทุ่มสุดตัวเลย¡¡¡"

"เอ๋~ แต่หน้านิ่งๆ ของรุ่นพี่ก็ทำให้มีออร่าสูงส่งสง่างามเข้าถึงยากนา~"

"ทั้งที่เป็นงั้นไหงถึงโดนเหม็นหน้าเข้าล่ะเนี่ย¿"

"หรือเพราะมีคนที่ไม่ชอบคนที่ให้ออร่าประมาณ. . . อืมมม ดูเข้าถึงยาก¿¿"

เนียร์พล่ามไปเรื่อย สำหรับเธอการปรับตัวนั้นเป็นเรื่องปกติที่ไม่ต้องพยายามก็ไหลไปได้ทุกสถานการณ์แต่กับคนเฉยชาตรงหน้าก็พอเข้าใจความรู้สึกว่ายากจะเข้าถึงอยู่นิดหน่อย

"ง้าน~ รุ่นพี่ลองยิ้มให้มากกว่านี้สิ¡¡"

"เอ๋~ เนียร์เพี้ยนตรงไหนกาน~¿"

"ออกจะปกติจะตาย~"

รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองแปกแต่ก็อยากป่วนรุ่นพี่อีกหน่อยเลยตีหน้าซื่อ

"แต่เนียร์ก็อยู่เป็นจริงๆ นั่นแหละ~ เนียร์น่ะปรับตัวได้กับทุกสถานการณ์เลยไงล่ะ ฮึ่ม¡"

แล้วยัยตัวเล็กก็ยืดอกภูมิใจทำไมก็ไม่อาจทราบได้

"เนียะฮ่ะ¡¡ ไนอาลาโธเทปเองน้า~¡¡"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริงพร้อมรอยยิ้มที่เบิกบานใจ(¿)ตามปกติทั้งยังโบกมือให้กล้อง

"อะ แต่ถ้าชื่อยาวไปจะเรียกแค่เนียร์ก็ได้นะ¡¡"

"เอ ต้องพูดอะไรต่อน้า. . . อะ ใช่ๆ เนียร์พึ่งเข้ามาเรียนที่นี่ล่ะ~ แถมพึ่งมาแข่งนอกรายการที่โรงเรียนจัดครั้งแรกด้วย ยังไงก็เอาใจช่วยเนียร์กันหน่อยน้า~♡"

"แหงะ แบบนี้ไงเล่าที่เรียกว่าใจร้ายอ่าาา¡"

เนียร์วิ่งตามแถ่ดๆ

"ในร้านเกมต่อให้เสียงดังเขาก็ไม่สนใจกันหรอกนะ¡¡¡"

"แต่ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว เนียร์จะเบาเสียงให้ก็ได้~"

แล้วเสียงก็เบาลงจริงๆ นั่นแหละ

"เห อยู่ๆ ก็ดูอ่อนโยนขึ้นมาเฉยเลยน้า~"

จิ้มๆ แก้มรุ่นพี่เล่นพร้อมเอ่ยแซว

"แต่ว่า อื้อ¡ คราวหน้าเนียร์จะชวนรุ่นพี่มาด้วยนะ¡"
"ถ้าไม่มาล่ะก็. . . . . . "

"เนียร์จะจับรุ่นพี่มัดกับฟูกแล้วแบกมาเอง¡¡¡¡¡"

เป็นความคิดที่ฉลาดล้ำโลกสุดๆ