“ ยาโยอิคุงไม่รู้อะไรซะแล้ว ฉันน่ะแรงเยอะมากเลยล่ะ✨ ”

ยืดอกอย่างภาคภูมิใจและตบแปะ ๆ ที่ต้นแขนของตัวเองเบา ๆ เธอมั่นใจในเรื่องแรงกายสุด ๆ

“ ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำเราล้มแน่นอน ! ”

ยกนิ้วโป้งชูให้ก่อนจะหันหลังและย่อตัวลง ส่งสายตาให้อีกฝ่ายประมาณว่า ‘ขึ้นมาเลย !’

เมื่ออ่านจบเจ้าตัวก็ตาเป็นประกายตื่นเต้นทันที

.. ขี่หลังล่ะ !!

เธอหันขวับไปมองคู่ของตัวเองด้วยท่าทางมุ่งมั่น (แกมบังคับ)

“ ยาโยอิคุง ขี่หลังฉันเถอะ ! ”

แน่นอนว่าเอ่ยปากชวนเพราะอยากทำล้วน ๆ ไม่ได้ดูถึงความเป็นไปได้สักนิด

โนโซมิหันหลังมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตน

เธอดูแปลกใจที่โดนอีกฝ่ายชวนแต่ก็พยักหน้าตอบรับในทันที

“ โอ๊ะ- ยาโยอิคุงอยากคู่กับฉันเหรอ !? ได้สิ มาคู่กันเถอะ ! o(≧∇≦o) ”

เธอยิ้มอย่างกระตือรือร้นและวิ่งรับภารกิจที่ต้องทำร่วมกันมา — ว่าแล้วก็คลี่กระดาษในมือออกมาให้อีกคนอ่านด้วย

(+)

(ใช้เวลาไม่นาน เดี๋ยวก็ได้พักแล้วน่า เล่นกับฉันก่อนสิ)

แน่นอนว่าเธอไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนัก ..แต่เธอส่ายหัวและยิ้มบาง ๆ ก่อนตอบกลับไป

“ ไม่เป็นไรหรอก แค่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะค่ะ ”

…

หลังจากเดินไปได้สักพักก็มาถึงด้านหน้าสวนสาธารณะจนได้ — โนโซมิถอนหายใจเมื่อเห็นว่าบริเวณนี้มีผู้คนที่ออกมาวิ่งหรือเดินเล่นจำนวนหนึ่งแล้ว

“ ฮู่ว- เริ่มสว่างแล้วสิน้า ค่อยยังชั่ว ”

“ เอ๋— จริงเหรอ !? ฉันเองก็อยู่ห้องAล่ะคุโรฮะจัง ! ”

เบิกตากว้างอย่างแปลกใจ เธอยิ้มร่าและเขย่ามืออีกฝ่ายด้วยความตื่นเต้น

ในที่สุดก็ได้เจอเพื่อนร่วมห้องสักที !

“ ดีจังเลยที่ได้อยู่ห้องเดียวกับคุโรฮะจังด้วย ”

“ ปีนี้ฝากตัวด้วยนะ ! ”

พรืด-

โนโซมิหลุดขำออกมาโดยไม่ทันตั้งตัวเมื่อเห็นรีแอคชั่นอีกฝ่าย — เธอยกมือขึ้นปิดปากและพยายามกลั้นขำจนตัวสั่น

“ นิ.. นิโนะจัง ฉัน- คิก ”

พยายามกลั้นขำแต่ก็เฟลในทันที .. ยะ- ยาไบ้ ฉันมันคนชั่ว 😭

เธอตัวงออยู่แบบนั้นหลายวิกว่าจะตั้งสติได้

“ นิโนะจัง ฉันล้อเล่น ฉันล้อเล่น ! ฉันขอโทษ ! ”

“ ฮาระ โนโซมิค่ะ ! เซมไปล่ะคะ ? ” เธอแนะนำตัวและมองอีกฝ่ายเปิดขวดน้ำ

.. ยอมรับไปด้วยล่ะ ! คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะคิดว่าเธอเป็นคนแปลก ๆ แล้วไม่อยากรับซะอีก — พอเห็นแบบนี้แล้วก็ยิ้มอย่างโล่งใจ

“ แล้วก็- อันนี้ด้วยค่ะ บำรุงเสียง ✨ ”

ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าอีกครั้งก่อนหยิบลูกอมรสน้ำผึ้งมะนาว 2-3 เม็ดวางบนมืออีกฝ่าย