แอคทวิตคือเล่นได้แอคเดียว 55555 มาลองใข้อันนี้ก็ขี้เกียจ สงสัยต้องโรลใหม่เอา

เป็นในขณะนั้นที่เขาระลึกได้ว่าบาดแผลของเด็กสาวอาจเกิดจากตัวเขาเอง— คืนนั้น, อาจใช่

⠀ ⠀ ⠀ “ไม่ต้องออกไปไหนจนกว่าแผลจะหายแล้วกัน— ออกไปก็เป็นภาระเปล่าๆ มีอะไรก็โทรหาฉันไม่ก็สั่งพวกด้านล่าง”

ว่าความเป็นจริงเขานึกรำคาญเสียมากกว่าหรือเปล่า

⠀ ⠀ ⠀ “แผลมันนิดเดียว…”
ซิกมันด์จึงว่าหล่อนทั้งเขลาและเยาว์วัย ทำตนราวกับว่ามีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร์ เจ็บไม่ได้ตายไม่เป็น

“คิดว่าตัวเองเป็นอมตะหรือไง— ทำอะไรหัดคิดเสียบ้าง”

⠀ ⠀ ⠀ “เจ็บก็ดี จะได้จำ”
⠀ ⠀ ⠀ ถึงปากจะว่าแบบนั้นตามประสาทว่าการลงน้ำหนักมือทำแผลนั้นเป็นไปในทางตรงกันข้าม
“เป็นแผลแล้วทำไมไม่บอก”
น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงไว้ด้วยแววไม่สบอารมณ์เสียแล้วนับเจ็ดนับแปดส่วน มีความห่วงหาซ่อนอยู่น้อยนิดเสียจนไม่แน่ใจ

⠀ ⠀ ⠀ ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นหงิกงอชั่วขณะ น้ำใสคลอกับดวงตากลมโตบ่งบอกว่าการกระทำเมื่อครู่ของชายเบื้องหน้าสร้างความเจ็บปวดไม่น้อย

เอเลนอร์ยังคงอิดออด เอ่ยเสียงแผ่วว่าไม่เป็นอะไร หล่อนทำทุกสิ่งเองได้ ลำบากเขาเสียเปล่า ก่อนถ้อยคำเหล่านั้นจะถูกแทนที่ด้วยเสียงครวญที่ไม่ได้ดังไปกว่าเดิมสักเท่าใด

ในขณะที่มือข้างที่ว่างสาละวนกับการหยิบจับข้าวของในกล่องพลาสติกขนาดเล็ก

⠀ ⠀ ⠀ ความเป็นจริงแล้วการใช้เวทมนต์อาจง่ายกว่า กระนั้นแล้วหล่อนสำคัญพอจะให้เขาใช้มันด้วยหรือ?

⠀ ⠀ ⠀ “อายุเท่าไรแล้ว ทำตัวเป็นเด็ก”
เสียงพร่ำบ่นลอดจากริมฝีปากอย่างไม่หยุดหย่อน ข้อมือแกร่งยังดึงรั้งบริเวณข้อเท้าเล็กไว้ไม่คิดจะปล่อย

⠀ ⠀ ⠀ “ทำแผลอะไรห่วยแตกขนาดนี้”
ผู้สร้างพันธสัญญาว่าพลางนั่งลงบนเตียงไม่ห่างไกลกันนัก มือข้างหนึ่งดึงข้อเท้าของเอเลนอร์ขึ้นมาวางไว้กับต้นขาของตน

⠀ ⠀ ⠀คราวแรกเขาไม่ได้มีความคิดใคร่รู้สงสัยนักว่าทำไมเด็กสาวจึงเปลี่ยนรองเท้าและมีความเร็วในการเคลื่อนที่น้อยลง
ต่อมาเขาจึงได้กลิ่นอ่อนๆ ของอุปกรณ์ทำแผลภายในห้อง เช่นนั้นชายหนุ่มจึงไม่แปลกใจนัก

⠀ ⠀ ⠀
⠀ ⠀ ⠀ ในสายตาของซิกมันด์ เอเลนอร์ทั้งเขลาและเยาว์เกินกว่าจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้เนิ่นนานเพียงนี้เสียด้วยซ้ำ

⠀ ⠀ ⠀

น่าจะยังไม่ซัพพอร์ต

กรรมเวร