Omdat risico in het vervolg te vermijden moet ik eigenlijk een equitoriaal statief hebben. Dan blijft de zon wat makkelijker in beeld, want dit is wel 'gedoe'. Maar enfin, wel mooi: Je kan de zon met zonnevlekken (rechts boven het midden) en al prachtig zien op deze manier. Best gaaf wel.. 🙂

Ook moet je extreem oppassen met het licht wat er uit schiet.. (niet erin kijken) maar ook niet met je hand er dichtbij komen ofzo.

Dan kan ik die truc mooi voor de volgende verduistering doen: 12 augustus 2026... Nog anderhalf jaartje wachten....

Maar wel linke soep die truc! want zo'n spiegel bundelt al dat licht, en als de zon uit beeld verdwijnt, brandt het binnen in je oculair naast het glas! (rook en stank!)

Gappig dat de projectie op het kaartje klopt met de werkelijkheid. Dat zit zo: het gaatje maakt een puntspiegeling en draait links/rechts en onder/boven om. Maar de spiegel op de grond draait onder en boven (terug), en door tegen de projectie aan te kijken wordt links en recht (terug) geflapt.

Je maakt een (klein) gaatje in een stuk karton, en het licht door het gaatje projecteer je via een spiegel op de grond weer op een kaartje.

We're talking about real, real, real competence here...

8 Maart, vrouwendag.
Hier een mooi portret van Käthe Kollwitz.

Yes!