/น่าสม—ฮะแฮ่ม น่าสงสารจริงๆ/

หน้ามุ่ยทันทีไอ้เราก็นึกว่าจะห่วงเรา แต่เหมือนได้ยินอะไรแว่วๆแต่หน้านี่เหวอไปก่อน

“ห้ะ?”

“ด เดี๋ยว!”

“ลู๊งงงงงง!!!!”

เพียงไม่นานทั้งคนทั้งควายชุ่มเปียกไปด้วยน้ำ เด็อเกาะเขาควายแน่นหนึบจากเด็กมอมๆพอโดนน้ำเข้าหน่อยก็สะอาดน่าดู

“ลุงงง ทำไมลุงอายุปูนนี้ยังแกล้งเด็ก”

บ่นกระปอดกระแปด แต่เป็นเด็กดีใช้มือกวักน้ำลูบๆขัดๆพี่ควายตัวใหญ่ แลดูมันจะสนุกมากกว่าสลด

ยิ้มโชว์ฟันเรียงสวยก่อนจะเลือกหยิบขนมลูกตาลแค่ชิ้นเดียวแล้วยกมือไหว้ขอบคุณตามประสาเด็กดี

“พรุ่งนี้พี่ดาจะมาทำบุญที่วัดหรอจ๊ะ?”

“เดี๋ยวหนูจะดักรอเจอพี่ดาหน้าวัดหลังจากพระฉันท์ข้าวเสร็จ”

พูดแล้วตื่นเต้น พรุ่งนี้ต้องมีขนมอร่อยๆแน่นอน ลาภปากแล้วเรา

“โหลุง หลวงตายังไม่เคยตีหนูโดนเลย”

“แล้วลุงจะไหวเร้อออ”

เอ่ยแซวออกไปก่อนจะลุกเตรียมโดดขึ้นหลังควายอาศัยประหยัดแรงกลับวัดดีกว่า

“ลุกอย่ามาว่านะ แค่มอมนิดเดียวเอง”

นึกว่าบอกตัวเองไม่ใช่ควาย

“อ่าวๆ ทำไมลุงจะมาล้มหนูล่ะ?“

“ไม่เอาลุง หนูยังไม่อยากเล่นน้ำ”

ล้มแหมะนอนไปกับตูกควาย เจอลุงมองแรงไม่มีสลดหัวเราะคิกคัก

ได้ยินเสียงเรียกรีบก้าวหาเข้าไปใกล้ๆส่ายกัวไปมา

“ป่าวจ่ะ หนูแค่เอาของมาให้ลุงที่ตลอด”

“หลวงพ่อแค่ใช้มา”

บอกเหตุผลเห็นกวาดมองรอบๆน่าจะพึ่งตั้งแผง

“พี่ดาพึ่งจะตั้งแผงหรอจ๊ะ?”

“น้องดื้อนะเนี่ยลุง”

“ล้มเลยมั้ยตัวเนี้ย?”

เดืนไปนั่งยองๆตบตูดน้องควายปุๆบอหให้มันลุกมานอนอะไรตรงนี้

“ลุกเร็วๆ ลุงเหนื่อยแล้วเนี่ย”

เเวะเอาของมาให้คนที่ตลาดตามที่หลวงตาเรียกใช้ จำได้ว่าร้านพี่ดาอยู่ในตลาด สองเท้าเดินเตาะแตะหยุดยืนหยุมหยิมมองขนมเต็มแผง ทั้งชีวิตนอกจากขนมชั้นก็มีแต่ขนมพี่ดานี่แหละที่จะได้กิน

“…”

ยืดบิดไปมามืออยู่ไม่สุกก้มหน้างุดๆไม่กล้าทักทายกลัวพี่เขาจะยุ่งอยู่

/เดินเดะฝุ่นตามทางเจอควายนอนเฉย

/มองน้อง เงยหน้ามองลุง

“…ทำไมลุงเอาควายมานอนตรงนี้ล่ะจ๊ะ?”