Pir Sultan, bir duruştur.
Nesimî, bir çığlıktır.
Onların tenine değil, özüne bakılır.
Alevilik ne dövme, ne sembol, ne de şekil işidir. O, vicdandır. Bilinçtir. Yol’dur.

“Ziyaret ağaçlarımızdan bir dal kesildiğinde, mutlak başına bir şey gelir. O ağaçlar beden bulamış ruhlarla doludur; çürümezler, oraya girince hakikat işler.” Miyaz götürürüz; Oraya gidince mutlaka çıra yakarız bir lokmada canı orada olana deriz,
Bir lokmada kuşlara deriz…

Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil
Sakın terk-i edep eyleme meydanı giren
Bunda bir sır vardır aşk ile söyleyen bilir
Her can bir nurdur, doğar ölmez serden geçer Devri daim olsun tez gelsin boran olup yağsın yağmur olup cisimlensin üstümüze. Aşk ile