Nicholas Westfield | 🇨🇦🇬🇧 | year 13 | Ice hockey 🏒
Block A: history
Block B: physics
𓂃 𓈒𓏸 https://docs.google.com/document/d/1CFrzYGdnyUrv95rfTsIcUnDj1D1qWdUHs6V1WxUFx2s/edit
นิคขมวดคิ้วพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและมั่นใจสุดๆ
“ โอ๊ะ งั้นก็โอเค ”
เจ้าตัวกอดอกพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ จริงๆก็หน้าแตกอยู่นิดหน่อย แต่ไม่แคร์หรอก
นิคขมวดคิ้วพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและมั่นใจสุดๆ
“ โอ๊ะ งั้นก็โอเค ”
เจ้าตัวกอดอกพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ จริงๆก็หน้าแตกอยู่นิดหน่อย แต่ไม่แคร์หรอก
แลดูตะมีท่าทีที่หงุดหงิดหน่อยๆเมื่ออีกคนว่ามาแบบนั้น แต่เมื่อได้ยินว่าสั่งอาหารมากินก็รีบตอบ
“ เอางั้นก็ดี “
เขาพยักหน้างึกๆ ความคิดนั้นก็เป็นเรื่องที่ดีนะ
” นี่แอบชวนฉันขึ้นห้องอยู่ปะเนี่ย “
แลดูตะมีท่าทีที่หงุดหงิดหน่อยๆเมื่ออีกคนว่ามาแบบนั้น แต่เมื่อได้ยินว่าสั่งอาหารมากินก็รีบตอบ
“ เอางั้นก็ดี “
เขาพยักหน้างึกๆ ความคิดนั้นก็เป็นเรื่องที่ดีนะ
” นี่แอบชวนฉันขึ้นห้องอยู่ปะเนี่ย “
“ นอกจากเมสโก้เอ็กซ์เพรส ฉันก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว “
คิ้วขมวดเข้าหากัน มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาลูบคางตัวเองแล้วครุ่นคิดอย่างจริงจัง
” ให้ฉันทำให้ไหมล่ะ อาหารอร่อยนะบอกก่อน ”
โม้ทั้งนั้น ทำไม่เป็นหรอก แต่ต่อหน้าสาวน่ะ ขอเท่หน่อย
“ นอกจากเมสโก้เอ็กซ์เพรส ฉันก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว “
คิ้วขมวดเข้าหากัน มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาลูบคางตัวเองแล้วครุ่นคิดอย่างจริงจัง
” ให้ฉันทำให้ไหมล่ะ อาหารอร่อยนะบอกก่อน ”
โม้ทั้งนั้น ทำไม่เป็นหรอก แต่ต่อหน้าสาวน่ะ ขอเท่หน่อย
เขายัดไหล่อย่างไม่แยแส การกลับหอไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในหัวเขาตอนแรก เขาอยากขยายเวลาในการอยู่ตรงนี้ กับคนนี้ ให้นานกว่านี้เฉยๆ
“ ห้างจะไม่ปิดรึไง หกโมงแล้ว ”
เขายัดไหล่อย่างไม่แยแส การกลับหอไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในหัวเขาตอนแรก เขาอยากขยายเวลาในการอยู่ตรงนี้ กับคนนี้ ให้นานกว่านี้เฉยๆ
“ ห้างจะไม่ปิดรึไง หกโมงแล้ว ”
คำพูดนั้นเหมือนคำกวนประสาทเกินกว่าจะเป็นคำที่จริงใจ สองฝีเท้าเดินตามอย่างไม่ลดละ ก้าวสบายๆตามหลัง
“ กินไร ไปไหน? “
” ผับ? ซุปเปอร์? ห้าง? “
สองมือล้วงกระเป๋าขณะที่เดินประชิดเข้ามาเทียบข้างๆ
คำพูดนั้นเหมือนคำกวนประสาทเกินกว่าจะเป็นคำที่จริงใจ สองฝีเท้าเดินตามอย่างไม่ลดละ ก้าวสบายๆตามหลัง
“ กินไร ไปไหน? “
” ผับ? ซุปเปอร์? ห้าง? “
สองมือล้วงกระเป๋าขณะที่เดินประชิดเข้ามาเทียบข้างๆ
” ก็มันเป็นเรื่องจริงหนิ “
พอได้เห็นอาการฉุนของอีกฝ่าย ก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาเชียว
” จะกินหรือไม่กิน? ”
“ เร็ว 3 2 1 ”
นิคพูดอย่างไม่ใส่ใจอารมณ์ของอีกฝ่ายเท่าไหร่ คุณหญิงเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ขอโทษหรอกนะ
” ก็มันเป็นเรื่องจริงหนิ “
พอได้เห็นอาการฉุนของอีกฝ่าย ก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาเชียว
” จะกินหรือไม่กิน? ”
“ เร็ว 3 2 1 ”
นิคพูดอย่างไม่ใส่ใจอารมณ์ของอีกฝ่ายเท่าไหร่ คุณหญิงเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ขอโทษหรอกนะ
เขายิ้มเยาะ พร้อมกับก้าวเท้าเดินตามหลังสาวสวยตรงหน้าไปติดๆ โดยเว้นระยะห่างนิดหน่อย พอให้เจ้าหล่อนไม่อึดอัด
” อยากกินอะไรไหม “
เขาถามอย่างไม่คิดอะไร
เขายิ้มเยาะ พร้อมกับก้าวเท้าเดินตามหลังสาวสวยตรงหน้าไปติดๆ โดยเว้นระยะห่างนิดหน่อย พอให้เจ้าหล่อนไม่อึดอัด
” อยากกินอะไรไหม “
เขาถามอย่างไม่คิดอะไร
” โกหกตกนรกน้า สเปนเซอร์ “
รอยยิ้มยังคงติดใบหน้า พร้อมเสียงหัวเราะร่าด้วยความชอบใจ
“ หน้าตาก็งั้นๆ ยังจะไร้มารยาทอีกนะ ”
นิคได้ทีก็พลันยียวนกวนประสาทสเปนซ์ให้หน่ำใจ หัวเราะในลำคอด้วยความขบขัน
แต่เรื่องหน้าตา เขาอยากตบปากตัวเองมากกว่าที่พูดแบบนั้น
“ อยากขอบคุณก็พูดกันตรงๆสิ ”
” เดี๋ยวเผื่อจะใจดีให้ “
” โกหกตกนรกน้า สเปนเซอร์ “
รอยยิ้มยังคงติดใบหน้า พร้อมเสียงหัวเราะร่าด้วยความชอบใจ
“ หน้าตาก็งั้นๆ ยังจะไร้มารยาทอีกนะ ”
นิคได้ทีก็พลันยียวนกวนประสาทสเปนซ์ให้หน่ำใจ หัวเราะในลำคอด้วยความขบขัน
แต่เรื่องหน้าตา เขาอยากตบปากตัวเองมากกว่าที่พูดแบบนั้น
“ อยากขอบคุณก็พูดกันตรงๆสิ ”
” เดี๋ยวเผื่อจะใจดีให้ “
นิโคลัสว่าแล้วยิ้มเยาะเย้าที่มุมปาก มือก็รับกระเป๋าหญิงตรงหน้าด้วยความเคยชิน มืออีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกงสบายๆ
พลางพาดสายสะพายไว้บนไหล่อีกข้างที่ว่างอยู่
“ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง ขอบคุณซะบ้าง “
นิโคลัสว่าแล้วยิ้มเยาะเย้าที่มุมปาก มือก็รับกระเป๋าหญิงตรงหน้าด้วยความเคยชิน มืออีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกงสบายๆ
พลางพาดสายสะพายไว้บนไหล่อีกข้างที่ว่างอยู่
“ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง ขอบคุณซะบ้าง “