“ทั้งสองคน อย่าเพิ่งทะเลาะกัน”

มิโอะยื่นหน้าเข้ามาห้ามสาวม้าทั้งสองที่กำลังแย่งลู่ เอ้ย เริ่มทะเลาะกันอยู่ก่อนจะผายมือให้แขกผู้มาเยือน

“อาจจะวุ่นวายไปบ้างแต่ถือเป็นสีสันของวันก็แล้วกันนะคะ”

“ทั้งสองคน!!ต้อนรับคุณหนู/นายท่านเร็วเข้า”

สำหรับผู้เข้าร่วมชาเล้นจ์
[กินวาซาบิมากิใน1นาที]

1.ทอยd200

2.หากผลน้อยกว่า60ถือว่าผ่านชาเล้นจ์

3.ของรางวัล
•ทอยได้1-20 รูปโพลารอยด์คู่กับสมาชิกทีมHorizon1คน(เลือกได้ว่าจะถ่ายคู่กับใคร)
•ทอยได้ 21-40 ตุ๊กตาก้อนโมจิสมาชิกทีมHorizonที่นู่มมที่สุดเท่าที่จะผลิตได้(เลือกได้ว่าจะเอาใคร)
•ทอยได้41-60 ตั๋วกินข้าวปั้น ชา ของหวานไทยในบูธไม่อั้น

“ฮะๆๆ นั่นเพราะฉันมั่นใจในตัวเธอด้วยล่ะนะ ว่าเธอเป็นสาวม้าที่มีความสามารถบางอย่างซ่อนอยู่น่ะ”

มิโอะกลั้นหัวเราะไหล่สั่นเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายเห็นว่าตัวเองเป็นมืออาชีพ

“ถึงฉันอาจจะเพิ่งสร้างทีม แต่ฉันก็มั่นใจในความรู้กับประสบการณ์ที่สะสมมาอยู่นะ ถึงอย่างงั้นก็ยอมรับว่ายังมีสิ่งที่ไม่รู้เหมือนกัน ก็ค่อยๆเรียนรู้ไปนั่นแหละ”

เธอพูดพลางยักไหล่เบาๆ

“จารย์เองก็ต้องไปข้างหน้าไม่แพ้พวกเธอเหมือนกัน”

“ก็ฉันเพิ่งเป็นเทรนเนอร์ทั่วไปที่มีสาวม้าในทีมของตัวเองนี่นา ยอมรับเลยว่ามีเรื่องที่ยังไม่รู้หรือทำได้ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่นัก”

มิโอะหลุบมองเจ้าตัวน้อยก่อนจะยิ้มกว้างขึ้น

“เพราะงั้นการที่กลิ้นท์และทุกคนมาอยู่ทีมเดียวกันกับฉันทำให้ฉันได้ลองทำในสิ่งใหม่ๆเยอะเลยล่ะ”

“จารย์เองก็ไม่ต่างจากเธอหรอกนะกลิ้นท์ มาค่อยๆพยายามกันเถอะ”

“จารย์เองก็ต้องขอบคุณเธอเหมือนกันนะกลิ้นท์ เธอเองก็มอบประสบการณ์ให้จารย์เหมือนกัน”

มือเรียวค่อยๆลูบหัวอุมะตัวน้อยอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นรอยยิ้มของเจ้าตัวน้อย

“เรื่องวิ่งน่ะ ไม่ต้องวิ่งให้เหมือนใคร แต่วิ่งแบบที่ใจเธอเรียกร้อง…แค่นั้นก็นับว่าเป็นการวิ่งที่ดีแล้วล่ะ”

“อย่าลืมนะว่าถึงเธอจะเป็นสาวม้าแต่ก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งเหมือนกัน ใช้ชีวิตให้เต็มที่ หาสิ่งที่อยากทำ แต่ระวังสุขภาพด้วยนะ”

“ดูเหมือนว่ากลิ้นท์จะไม่ถูกกับการทำอะไรหลายอย่างไปพร้อมกันกับใช้เวลาในการตัดสินใจด่วนๆประมาณ5วินาทีสินะ”

มิโอะยื่นหน้าไปมองเวลาที่อีกฝ่ายจับได้ก่อนจะตบบ่าอุมะตัวน้อยแปะๆเป็นการปลอบ

“แบบนี้ตอนวิ่งจริงอาจจะต้องเผื่อเวลาในการตัดสินใจที่จะปรับการวิ่งดูล่ะนะ ค่อยๆหาจังหวะที่เหมาะกับตัวเองดูเนอะ”

“หรือบางทีสำหรับกลิ้นท์อาจต้องลองเปลี่ยนมาจับเวลาประมาณ5วินาทีแทนก็ได้นะ”

มิโอะยื่นหน้าเข้าไปดูตัวเลขบนนาฬิกาก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวอุมะตัวน้อยอย่างอ่อนโยนเป็นการชม

“โอ้!!ใช้ได้เลยสำหรับคนที่เพิ่งเคยลอง เก่งมากเลยกลิ้นท์”

เธอหัวเราะเบาๆพลางคิดวาาเจ้าตัวน้อยตรงหน้าดูจะมีเซ้นส์เรื่องการจับหวะเกมือนกัน

“ถ้าเพิ่มความท้าทายขึ้นก็ลองอิมเมจว่ากำลังวิ่งอยู่กับสาวม้าคนอื่นแล้วถึงช่วงโค้งดูสิ ภายใน3วินาทีนี้เธอจะตัดสินใจทำอะไร ลองคิดไปด้วยจับเวลาไปด้วยดู”

“อื้ม ลองใช้ความรู้สึกกับการจับจังหวะดู ถ้ายังไม่ชินลองเอาให้ใกล้เคียงกับ3วินาทีที่สุดดูก่อนก็ได้นะ”
“ส่วนวิธีใช้นาฬิกาก็…แบบนี้”

ว่าแล้วก็หยิบนาฬิกาจับเวลาที่ถืออยู่อีกอันมาลองจับเวลาให้กลิ้นท์ดูวิธีการใช้นาฬิกาจับเวลาก่อนจะกดหยุดเมื่อคิดว่าถึง3วิแล้ว

“จารย์เองก็ไม่ได้เป๊ะขนาดนั้นเหมือนกัน เพราะงั้นไม่ต้องคิดมากนะ”

มิโอะชูนิ้วโป้งเป็นกำลังใจให้กับอุมะตัวน้อยที่จะได้ลองท้าทายสิ่งที่ไม่เคยลองมาก่อน

“อา ถึงตอนนี้อาจจะไม่มีของมากแต่ว่า…”

ว่าแล้วก็หยิบนาฬิกาจับเวลาสำรองออกมาจากกระเป๋าเสื้อและยื่นให้อุมะตัวน้อย

“มาฝึก…ไม่สิ มาเล่นจับเวลาแข่งกับจารย์ดูมั้ย?”

“ในสนามตอนวิ่ง การกะจังหวะและการตัดสินใจเป็นสิ่งสำคัญ มาเริ่มง่ายๆกันก่อนอย่างลองกะเวลาให้ได้3วินาทีเป๊ะๆกันดูมั้ยล่ะ?”

“เป็นงั้นเองสินะ ในวันที่ไม่อยากวิ่งบางทีก็ไม่ต้องฝืนวิ่งก็ได้”

“หรือบางทีนั่นเองก็เป็นสัญญาณว่าได้เวลาพักบ้างล่ะนะ“

มิโอะพยักหน้ารับฟังสิ่งที่อุมะตัวน้อยพูดอย่างตั้งใจ

”ยิ่งการแข่งครั้งต่อไปใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หลายๆคนก็คงมุ่งมั่นกับการซ้อม แต่การพักเองก็สำคัญไม่แพ้กัน…หรือว่ากลิ้นท์จะมาเล่นเกมกับจารย์มั้ยล่ะ?“

“โอ้ ขอบใจมากนะกลิ้นท์”

มิโอะหันมาหาอุมะตัวน้อยที่เตรียมเสบียงมาแบบจัดเต็มยิ่งกว่าปกติก่อนจะสะดุดตากับหูที่ลู่ลงอย่างเห็นได้ชัดก็เอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าตัวน้อยเบาๆ

“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะที่ไม่ได้ลงไปวิ่ง ยังมีวิธีพัฒนาตัวเองอีกเยอะ”

มิโอะส่งยิ้มบางๆก่อนจะเอียงคอมองคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

“ว่าแต่เธอโอเครึเปล่าน่ะกลิ้นท์?มีเรื่องอะไรบอกจารย์ได้นะ“

“ค-แค่กๆ…อ เอาเถอะ…ห้ามยังไงก็คงห้ามไม่ได้เพราะงั้นแค่ลดๆลงก็ได้…อย่าทำบ่อยล่ะ”

มิโอะที่กินขนมอยู่ถึงกับสำลักกับความมุ่งมั่นแปลกๆของสาวม้าในทีมก่อนจะส่ายหัวเบาๆราวกับยอมแพ้ในการห้ามไปแล้ว

“อุ้มเฉพาะคนที่เขาสนใจทีมเท่านั้นนะ เข้าใจมั้ย?“

(พอกันที สูญสิ้นความเป็นครู—)

“เป็นวิธีที่ไม่คิดว่าจะมีใครทำจริงหรอก…จนกระทั่งเจ้าพวกนี้ทำจริง”

มิโอะกระแอมเบาๆแก้เขินพร้อมกับเหลือบมองแก๊งค์กระสอบและส่ายหัวเบาๆ

“นี่ถ้าคนพูดกันว่าทีมHorizonเป็นทีมลักพาตัวด้วยกระสอบขึ้นมา จารย์ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนเหมือนกันล่ะนะ”

“หลงทางมางั้นเหรอ?คงเหนื่อยแย่เลยสินะ”

ว่าแล้วมิโอะก็หันมาถ่ายรูปเด็กสาวผู้มาถึงเก็บไว้บ้างก่อนจะหยิบลูกอมเกลือแร่ยื่นให้แก่โกลเด้น ฮอร์ด

“วันนี้จารย์ขอติดมาด้วยเฉยๆน่ะ“

” สัญญาเลยว่าจะไม่กวนกิจกรรมชมรมมากเกินไป แต่ถ้าต้องการรูปถ่ายเป็นหลักฐานชมรมก็มาขอได้นะ”

อาจารย์ผมดำขาวชูกล้องถ่ายรูปพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้กับหัวหน้าชมรมด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
@b-orionis.bsky.social

“โชคยังดีนะที่ตอนนี้มีแค่เธอกับริออนที่โดน”

มิโอะถอนหายใจเบาๆพลางเหลือบมองเจ้าตัวแสบที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างๆ

“หวังว่าจะไม่มีใครโชคร้ายอีกนะ”

มิโอะรับเอกสารที่ถูกบรรจงเขียนมาอ่านก่อนจะพยักหน้าเบาๆพร้อมกับตอบคำถามของเนวี่
@feedomnavy.bsky.social

“อันที่จริงก็ยังมีอีกนะ มีทั้งรุ่นเดียวกับเธอแล้วก็รุ่นพี่เลย ไว้ตอนที่นัดรวมทีมดีๆจะแนะนำให้รู้จักนะ“

เมื่อเห็นว่าเด็กๆเริ่มคุยกันก็ลุกไปที่โต๊ะเพื่อเก็บเอกสารที่ได้มาก่อนจะเดินมาหยิบขนมที่กลิ้นท์ทำมาให้กินอย่างอารมณ์ดี