از تلخی تمامی دریاها در اشک ناتوانی خود ساغری زدم...

می­‌دانم کسی که تا این سن خودش را نکشته، بعد از این هم نخواهد کشت. به همین قناعت خواهد کرد که برای بقاء، به­ طور روزمره نابود کند خود را: با افراط در سیگار؛ با بی نظمی در خواب و خوراک؛ با هر چیز که بکشد اما در درازای ایام؛ در مرگ بی­‌صدا.

- وردی که بره‌ها می‌خوانند
رضا قاسمی

یادم افتاد که اینجا رو هنوز هیچ کس نمی‌خونه. پس جاییه که هنوز میشه بی‌پرده و بی‌تکلف بنویسیم. بنویسیم از رنجی که می‌بریم...

کجا بریم که دیگه خونه باشه؟ فضای بیان و ابراز هیچکس‌هایی مثل من باشه، نه من ابزاری باشم برای اهداف شخصی و جمعی بقیه.
#بی‌خانمانی_مجازی