" คะ ค่ะ เอ่อ ฟูมิอากิจัง ไม่สิขอเรียกฟูมิจังได้ไหมคะ "

แบบนี้จะเสียมารยาทมั้ยนะแบบนี้ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

" คะ คือ ถ้าไม่ได้อะไรเรียกคาสึกิจังก็ได้ค่ะ "

ทำไมถึงต้องคำลงท้ายเป็นจังนะเธอไม่เข้าใจเลย

" แต่ก็เป็นคนดีจริงๆนี่คะ "

เธอมองคิระแต่ยิ้มไม่ได้ จนเธอเก็บของเธอไว้เต็มตระกร้า เหมือนจะเก็บไวน่าดูเลยนะ

" ยังไงก็เถอะเก็บเสร็จไปเล่นน้ำกันมั้ยคะ?"

" ขะ เขยิบนานแล้วนะคะ เอ่อ มองไม่ค่อยเห็นเหรอคะ "

ก้มลงไปนั่งคุยข้างๆ

" เอ่อ ฉัน... นัตสึเมะ โมริค่ะ ปีสองห้อง I "

เริ่มแนะนำตัวก่อนน่าจะดีกว่า

" อะ อื้ม คิระคุงเป็นพี่ชายที่ดีจังเลยนะคะ "

พูดพลางช่วยหยิบขยะไปด้วย จริงๆก็พกตระกร้ามาด้วยนั่นแหละ

" แต่ทะเลก็น่าสงสารนะคะ มีแต่ขยะเต็มไปหมดเลย "

" คะ คือว่า แค่ไม่ชินกับการมีคนมาทักน่ะค่ะ "

ปะล่ก ปะล่ก ก่อนจะถอยแต่โดยดี มองอีกฝ่ายอย่างลนๆ

" คือว่า เด็กปี1 เหรอคะ?"

" คุณปิกะไม่สบายเหรอคะ ฝากความเป็นห่วงฉันไปให้เธอด้วยนะคะ "

ได้ยินเธอก็เป็นห่วง

" แต่ว่าอย่างน้อยก็ได้มาชมวิวแทนปิกะ ปิกะจังคงดีใจน่าดูนะคะ "

" อะ หวาๆๆๆ!! ขอโทษค่ะ "

สีหน้าถึงจะนิ่งเรียบแต่น้ำเสียงกำลังขอโทษอยู่

" อ้ะ คิระคุงเองก็มาเหมือนกันเหรอคะ "

โค้งให้เพราะเป็นรุ่นพี่

" กรี๊ดดด!! "

เธอสะดุ้งตัวโหยง เหมือนเจอผีอะไรแบบนั้น อารมณ์แบบกระโดดเหยงเลย

" ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ "

ถึงใบหน้าเธอจะไม่แสดงออกเหมือนขอโทษ แต่เธอก็ขอโทษจากน้ำเสียงจริงๆ

" ขอโทษที่สร้างความลำบากให้ค่ะ "

เก่งมากๆเลยค่ะ มุกิซัง!!

ขอบคุณนะคะ ท่านมุกิ