ยังคงรับรู้ถึงความรู้สึก ยังคงคิดถึงเมื่อวันที่ผ่าน

open.spotify.com/track/6j0ptB...

ตอนแรกก็คิดนะว่าเรายังไม่มูฟออนจากคุณหรือเปล่า แต่เปล่าเลย ความรู้สึกดีที่มีให้มันจางหายไปแล้ว เราไม่เศร้า ไม่เจ็บปวดแล้ว แต่สิ่งที่ยังยึดโยงเราไว้อยู่คือ เรายึดติดกับตัวตนในอดีตที่เคยมีตอนที่อยู่กับคุณ เราไม่ได้คิดถึงคุณ แต่เราคิดถึงสิ่งที่เราเคยได้รับและคิดถึงตัวเองในช่วงนั้นมากต่างหาก เพราะเป็นช่วงเวลาที่เราสนุกกับการใช้ชีวิตที่สุด ได้เป็นตัวเองที่สุด แต่พอคุณหายไป ตัวตนเราก็หายไปด้วย

ขอบคุณที่เข้ามาเป็นบทเรียนชิ้นใหญ่ในชีวิตเรา
ขอบคุณที่สอนให้ได้รู้จักความรักอีกรูปแบบ
ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้จักตัวเองมากขึ้น
ขอบคุณที่ทำให้เรารู้ว่า ยังรักใครได้อีกครั้ง
ขอบคุณที่คอยอยู่เคียงข้างเราในยามที่เรามีปัญหา
ขอบคุณที่คอยรับฟังสิ่งที่ไม่น่าฟัง
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งเราไปไหน แม้ว่าเราจะน่ารำคาญขนาดไหนก็ตาม

ทวิตล่ม อ้ยยยย

เพราะขอยืมเงินเจ้าแม่กวนอิมไว้ปะ ปีนี้มีงานฝิ่นทุกเดือน ซึ่งตัวเลขถึงตามที่ขอไว้แล้ว แต่ก็แลกกับการทำงานรัวๆ 55555

ดูท่าดีลวันเกิดจะล่มแล้ว go to plan b ได้เลย

การที่เพื่อนเสนอว่านัดกันในวันเกิดชั้นมั้ย ผลคือชั้นใจฟูเลยแหละ แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีคนนึงบอกว่าไปไม่ได้ เพราะชีไปตปทวันนั้น ละขอเปลี่ยนวันแทน แกว่าชั้นจะรู้สึกยังไง ละก็มีคนมาตอบว่าเลื่อนเปนอีกวันได้อีก เครเลย ชั้นไม่สำคัญมากเท่าอีกคนอะนะ อยากรุ้ว่าถ้าชั้นตอบไปว่าอีกวันไม่ได้บ้างอะ จะเปนไง

นิ้วโป้งซ้ายโดนอะไรสักอย่างบาด ละค้นพบว่าใช้มือซ้ายหยิบจับของเยอะกว่าที่คิดทั้งที่เปนคนถนัดขวา

ปิ่นก็ทักมาถามว่าเปนไง เห็นเงียบๆไป ไม่มาเล่าไรเลย คือไม่ใช่ว่าไม่มีปัญหานะ ชีมีแต่ชีไม่อยากเล่า 5555 ชีไม่อยากปล่อยพลังลบ บวกกับบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่จุกจิกกวนใจ แต่ช่างแม่งได้ดีขึ้น ก็เลยไม่เห็นความจำเปนที่จะต้องเล่า ฟีลปล่อยๆผ่านไปเหอะ ยิ่งพูดถึงก็ยิ่งนึกถึงมันอะ ละไม่อยากนึกถึงสิ่งแย่ๆ ก็เลย leave it at the workplace, don’t want to carry back to my home.

คนคุยก็ไม่มี เลิกคุยไปละ แฟนก็ไม่มี สรุปเลยนะ เหงาแหละ 55555555555 ไม่มีคนให้เล่าเรื่องอะไรให้ฟังเลย และก็ไม่มีเรื่องจะเล่าด้วย เอาจริงชีวิตน่าเบื่อๆแบบนี้แหละที่ควรจะเปน ความน่าเบื่อ เรียบง่ายไร้ดราม่านี่คือความสงบสุขของชีวิตละ

แบบงานก็ไม่ค่อยมีไร ไม่มีดราม่าแบบที่เก่า รสชาติแบบแกงจืด ส่วนที่เก่าฟีลต้มแซ่บ พอมาอยุ่นี่จืดชืดไปเลย ก็ดีแหละไม่ปวดหัว แต่งานไม่จอย

ชีวิตจืดชืดมากจนอ่อม 5555 เด่วนี้ไม่ค่อยลงรูป เพราะไม่ค่อยได้ไปไหน ล่าสุดไปเจอต้น ชั้นก็ไม่ได้ถ่ายรูป ไม่ได้บอกใครด้วยว่านัดเจอกัน พอมีคนถามว่าสบายดีมั้ย ก็แอบคิดนานอยุ่ 5555 รวมๆมันก็ดีแหละ แต่มันเปนฟีลแบบไม่ทุกข์ไม่สุข เปนสภาวะว่างเปล่า บรรยายครสไม่ถูก มันหม่นๆอะ

ชั้นหงุดหงิดมากจริงนะ เหตุการณ์วันนี้ยิ่งทำให้อยากลาออก

Big annoucement วันนี้ทำเอาวุ่นวายแต่เช้า ถ้าชั้นอยุ่ตปทบ้าง งานจะเข้ามั้ยหรือต้องเปนคนสแตนบายทำงานอยุ่มั้ย

หมดมู้ดจะออกกำลังกาย มู้ดหางานใหม่เท่านั้น ลำไยความคอนเซอเวทีฟของบอ

อารมณ์ไม่ดีสุดๆเลย

ตื่นเช้ามาด้วยครส ไม่อยากทำงานอีกแล้ว

ถึงแม้มันจะผ่านไปนาน
ไปนมยังตรมตอนนี้
เพราะฉันมีเพียงเธอคนเดียว
ไม่ลืมไม่เลือนหายไป

จะข้ามเส้นก็ไม่กล้า จะตัดขาดกันไปเลยก็ทำไม่ได้ เลยเป็นได้แค่เส้นขนาน

คุณขีดเส้นกั้นให้เราเป็นแค่เพื่อน ไม่ยอมให้เราข้ามเส้น แต่เราก็ยังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตกันและกันแบบห่างๆอย่างห่วงๆ จะตัดเพื่อนกันไปเลยก็ได้ แต่คุณก็ไม่ทำ เลือกทำเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา หรือความเป็นเพื่อนมันมีค่ามากเกินกว่าจะตัดขาดกัน? เลยเลือกที่จะเก็บกันไว้ในชีวิตแบบนี้

สายสัมพันธ์บางๆระหว่างเราที่มีชื่อเรียกว่า “เพื่อน” มันเชื่อมโยงเราเอาไว้ ก็ได้แต่สงสัยว่าจะมีวันที่เส้นสายนี้ขาดลงแล้วหายจากกันไปเลย หรือจะมีวันที่ชื่อเรียกจะถูกเปลี่ยนมั้ยนะ

เราจะตัดขาดจากกันได้จริงๆปะ รู้จักกันมา 10 ปีละอะ มีช่วงที่หายจากกันไป มาๆไปๆ ตามแต่สถานการณ์ชีวิตจะบันดาล แต่ทุกครั้งที่กลับมาติดต่อกัน ก็ต่อกันติดได้ไวเสมอเลย ทำไมนะ

ดาวนับร้อยนับพันจะไกลกี่ปีแสง

เราวนกลับมาเจอกันอีกครั้งเพื่ออะไรนะ ถ้าสุดท้ายเส้นทางเรามันไม่มีทางบรรจบกันได้