نه این دوستم هم خوب مینویسه، هم خوب ابراز می‌کنه. و بینهایت هم بهم لطف داره‌.

امسال هم با گوگل تولد میگیرم فقط؟
با ما همراه باشید.

این نقطه‌ی امن منه، لذت میبرم از نشستن اینجا. باد خنکی می‌وزه، بوی سیب میپیچن تو فضا، صدای بازی بچه ها میاد، صدای خنده و شوخی بقیه.
با پس زمینه‌ی آهنگ "آتشی در سینه دارم جاودان از دانش"

یه چند تا ازینا اماده کردم برا مامان بزرگ، فردا ببرم چند جا پخش کنم. هی نوشته‌ی روش رو میخونم هی مغزم انکار میکنه، برای من معنی نمی‌ده این جمله‌ها. اون خط مشکی اون گوشه، اون مرحومه‌ی قبل اسمش، اینا برای من خیلی غریبه. ناباورانه بهشون زل میزنم و نمیخوام باور کنم که دیگه نیست

داره میگه پستت اینه، حیا کن آقای شهبازی :))

نمی‌دونم چی بگم واقعا...