“ ไม่เจ็บเลย ผมไม่เจ็บ ”

เขารีบตอบกลับด้วยความร้อนรนเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายขอโทษและเป็นห่วงตนเองกลับ เดิมทีนางิโตะก็มองว่าตัวเขาเองเป็นฝ่ายผิด ที่เดินหาวตาปิดไม่มองทาง

แพะหนุ่มย่อตัวลงช่วยอีกฝ่ายเก็บขนม ระหว่างนั้นก็มองสังเกตอีกคนไปด้วย

“ สีผมนายด้วยดีนะ ”

“ สายขาด ? แสดงว่าฮารุจังแรงดีแน่ ๆ ”

นางิโตะหัวเราะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูเจ้าอุกกาบาตมีขน กอปรกับเห็นรอยยิ้มของหญิงสาวแล้ว– แพะหนุ่มเริ่มรู้สึกอยากยีผมสีชมพูเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูอีกสักร้อยครั้ง

“ ผมว่างอยู่แล้ว แต่อันที่จริงแค่ได้กอดเหมียวจังก็รู้สึกคุ้มค่าแล้วล่ะ ”

ปลายนิ้วชี้เกาข้างแก้มเบา ๆ

“ ไม่เป็นไรเลย ผมเองก็ง่วง ๆ ด้วยแหละ ”

นางิโตะหัวเราะเบา ๆ ก่อนยื่นมือข้างหนึ่งไปลูบศีรษะของอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู จากนัยน์ตาที่สังเกตเห็นพวงหางที่ส่ายไปมา

“ อันนี้เปล่าหรอก แค่ไปซื้อมาน่ะ ขนมที่ผมทำอยู่ที่ร้าน ”

เขาพูดระหว่างเดินไปนั่ง นี่เองก็พึ่งปิดร้านได้ไม่นานเลยอยากหาอะไรเติมท้องสักหน่อย

“ รู้สึกดี ? ”

เขาทวนคำพูดก่อนหันไปมองทะเลตามอีกฝ่าย

สายลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านใบหน้าชวนให้รู้สึกดีดั่งที่ว่า— แต่การตะโกนออกไปดัง ๆ นี่มัน

เขากระแอมเล็กน้อยก่อนลองตะโกนให้สุดเสียง

“ อ๊าก! ”

ดูเหมือนเขาจะทำเรื่องน่าอายไปหน่อย เพราะเสียงมันแห้งสุด ๆ

...

“ ไม่เป็นไร ๆ ”

แพะหนุ่มคลี่ยิ้มให้บาง ๆ เขาหย่อนตัวลงเก็บขนมกลับมาบ้าง

“ ยินดีเลย– โอ้ะ ? ชิรานะคุงนี่นา มากินขนมด้วยกันสิ! ”

ว่าแล้วก็พยักเพยิดหน้าไปอีกทางที่มีม้านั่งอยู่

“ หรือรีบกลับ ? ”

“ ฮารุจังนี่เอง! ”

ใบหน้าที่มักจะง่วงงุนหันไปส่งยิ้มกว้างให้ก้อนสีส้ม เขาค่อย ๆ ส่งแมวอ้วนคืนเจ้าของอย่างระมัดระวัง สัมผัสนุ่มนิ่มที่หลังมือจากการโดนอุ้งดัน ทำให้เขาใจฟูได้ไม่ยาก

“ เป็นแมวที่ร่าเริงดีจัง ”

หลังจากส่งคืนได้แล้วเขาจึงจับมือหญิงสาวไว้อย่างแผ่วเบาแล้วลุกขึ้นยืน

“ ขอบคุณนะ ”

“ พาฮารุจังมาเดินเล่นหรอ ”

ถึงจะเป็นแพะแต่หัวใจของชายหนุ่มคนนี้นั้นมีแต่แมวอยู่เต็มสี่ห้อง ใบหน้าขยับเข้านัวเนียกับก้อนขนอ้วน ๆ แม้จะโดนอุ้งมังคุดถีบส่งกลับ

ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนละใบหน้าออกมาเมื่อได้ยินเสียงทัก

“ ผมสบายดี ! เจ้านี่เพื่อนโมโมะจังหรอ ? ”

แน่นอนว่าเขาปกติอย่างที่ว่า เรื่องความทนทานของร่างกาย– แพะตัวผู้ไม่แพ้ใครเลยล่ะ

( น้องเป็น อุกกาบาต6555555 )

( มาแจมค่ะ✌️ )

แพะเป็นสัตว์หูดี ทันทีที่เสียงตะโกนส่งตรงมาถึงเขาก็สะดุ้งโหยงจนแทบตัวแข็ง นางิโตะส่ายหน้าตัวเองเบา ๆ เป็นการเรียกสติ ก่อนก้าวเข้าไปหาคนต้นเสียง

“ นาย.. ”

ปลายนิ้วชี้จิ้มไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ

“ กรี๊ดเพราะนอนไม่หลับหรอ ? ”

( แมวอ้นน่ารัก😭😭😭 )

ฉันพลันที่ได้ยินเสียงร้องทัก นางิโตะจึงหันไปมองตามต้นเสียง นัยน์ตาสังเกตเห็นแมวอ้วนตัวหนึ่งกำลังวิ่งดุ๊กดิ๊กมาทางตน

แพะหนุ่มกระโจนเข้ากอดเจ้าแมวตัวนั้นจนกลิ้งขลุกขลักไปตาม ๆ กัน— แต่หายห่วง! เพราะคนที่หลังไถพื้นน่ะมีแต่เขายังไงล่ะ

“ เจ้าแมวอ้วนน่ารักที่สุดเลย ”