Ja, uiteraard. Als socioloog kan ik niet anders dan die ruimere context ook benoemen.

Dat onderwijs zijn doelen niet meer haalt, ligt wellicht niet alleen aan het onderwijs. Dat wordt veel te weinig meegenomen. De maatschappij verandert snel, ook de rol die de school in het leven van jongeren speelt. 'Kwaliteitsverlies' wordt aangegrepen om een bepaald onderwijs weer in te voeren.

Ja, en het past in een ruimere restauratiebeweging die momenteel plaatsvindt, ook op andere domeinen dan onderwijs en in andere landen.

Inderdaad. En dat is wat me stoort aan die column. De nuance is volledig weg. Er wordt één visie naar voor geschoven, andere visies worden aan de kant geschoven, terwijl net de analyse zou moeten worden gemaakt hoe we tot én én kunnen komen.

Weet je waar ze dat wel doen? In methodescholen, zoals het Steineronderwijs of het Freinetonderwijs. Maar precies dat onderwijs wordt in het verdomhoekje gezet. Frappant, toch.

Niemand is tegen kennis. Er bestaan wel verschillende visies over welke kennis belangrijk is en hoe die best wordt overgedragen. Maar dat is altijd zo geweest. Niet iedereen aanvaardt dat onderwijs naast kennisoverdracht ook andere functies heeft in de samenleving.

Bewust dan nog. Met welke intentie zou dat dan wel geweest zijn?

Alsof alle kennis nu verdwenen is. Dat gelooft u toch zelf niet? Vandaar: een beetje nuance zou geen kwaad kunnen. En ook andere problemen, zoals bijvoorbeeld het lerarentekort, benoemen.

Goh. Wat meer nuance zou wel mogen. Wat is het doel van deze hetze tegen het onderwijs, eigenlijk? Een nieuwe soort onderwijs? Terug naar de jaren '50? En wie heeft daar dan baat bij?

Ik zit ook te wachten.

< Waar het eigenlijk op neer komt, is dat studiekeuze er niet plots is in het zesde jaar (basis en sec) en dat het toch vaak zo lijkt. Dat is toch raar? Er moet toch een manier zijn om te anticiperen op die keuze doorheen alles waar een kind mee bezig is?

Ik zou het niet te ver zoeken en laten aansluiten bij dingen die ze toch al doen. Hoe dan ook kunnen studieresultaten er deel van uitmaken (waar is het kind goed in?), tekeningen die wijzen op interesses, indicaties van hobbies, ... Gewoon een goed beeld scheppen van interesses en vaardigheden <

Je moet het zelf vullen en bijhouden. Het is van het kind/jongere.

Daarom dat het moet meegroeien, niet gebeiteld in beton. En het is van jou, je neemt het mee als je van school verandert. Mensen veranderen, dossier ook. Nu wordt de keuze bepaald door je achtergrond, de school waar je naartoe gaat, kenmerken van medeleerlingen. Is dat dan zo veel beter?

Ik zou vanaf de kleuterklas beginnen met een portfolio. Een dossier dat meegroeit en anticipeert op de keuzes die er hoe dan ook aankomen.

Bij mij ook niet :-)

Of toch meer doordacht.

Maar nog altijd gecombineerd met studierichtingen in het secundair onderwijs, he, die je voorbereiden op wat daarna komt. Op basis van zo'n portfolio zou de studiekeuze wellicht veel minder een sprong in het duister zijn. Alle keuzes doorheen het traject zouden waarschijnlijk meer gefundeerd zijn?