GreenPig
@munkmink.bsky.social
20^|Open donate Fanfic|Writer & Reader|Genshin/HSR/จดช./TWATF/S-Class/Anime #มโนติต่างของกรีนพิ้ก
Pls rt🥺🫶💖
สวัสดีคับ ผมกลับมาอัพเดทความคืบหน้าเล่มฟิค #ออลซากุ แล้วคับผม ฝากทุกคนติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
#อุเมะซากุ #เอ็นโดซากุ #จิกะซากุ #เอ็นโดจิกะ #อุเมะจิกะ
ขอบคุณคุณมาส @/dydomaz.bsky.social สำหรับปกด้วยคับ มองกี่ทีๆก็โคตรจะชอบ
www.readawrite.com/a/a187f8704c...
สวัสดีคับ ผมกลับมาอัพเดทความคืบหน้าเล่มฟิค #ออลซากุ แล้วคับผม ฝากทุกคนติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
#อุเมะซากุ #เอ็นโดซากุ #จิกะซากุ #เอ็นโดจิกะ #อุเมะจิกะ
ขอบคุณคุณมาส @/dydomaz.bsky.social สำหรับปกด้วยคับ มองกี่ทีๆก็โคตรจะชอบ
www.readawrite.com/a/a187f8704c...
บ้านของเรา [Wind Breaker fanfiction]: ฟิค Boy Love (บรรยาย)
บ้านของเรา [Wind Breaker fanfiction]: ฟิค Boy Love (บรรยาย)
www.readawrite.com
November 2, 2025 at 2:05 PM
#อีวานทิล ABO
เด็กน้อยนั่งเคาะไซโลโฟนเป็นจังหวะ สองมือเล็กๆกำด้ามไม้แน่น เคาะไล่ตัวโน้ตตั้งแต่ซ้ายไปขวา ขวาไปซ้าย เขาทำอยู่แบบนั้นจนกระทั่งเสียงทุ้มห้าวตะโกนเรียกเขาจากทางครัว
“ยูซองอู”
ใบหน้ากลมหันตามเสียงเรียก ดวงตากลมใสกระจ่างแวววาว สองเท้าหยัดกายลุกขึ้นยืน ไม่ลืมที่จะพับกระดาษข้างๆแล้วซ่อนไว้ใต้พื้นพรม
“พ่อ” น้ำเสียงเล็กๆเอ่ยพร้อมกับเกาะขากางเกงคนที่สูงกว่า
เด็กน้อยนั่งเคาะไซโลโฟนเป็นจังหวะ สองมือเล็กๆกำด้ามไม้แน่น เคาะไล่ตัวโน้ตตั้งแต่ซ้ายไปขวา ขวาไปซ้าย เขาทำอยู่แบบนั้นจนกระทั่งเสียงทุ้มห้าวตะโกนเรียกเขาจากทางครัว
“ยูซองอู”
ใบหน้ากลมหันตามเสียงเรียก ดวงตากลมใสกระจ่างแวววาว สองเท้าหยัดกายลุกขึ้นยืน ไม่ลืมที่จะพับกระดาษข้างๆแล้วซ่อนไว้ใต้พื้นพรม
“พ่อ” น้ำเสียงเล็กๆเอ่ยพร้อมกับเกาะขากางเกงคนที่สูงกว่า
November 10, 2024 at 3:14 PM
รวมฟิคalien stage
November 10, 2024 at 3:14 PM
“ไปเรียนมาจากไหนเนี่ย” ทิลถึงกับเลิกคิ้วถาม มือยีผมเด็กชายจนยุ่งเหยิง
พวกเขาหัวเราะกับประโยคนั้น เจ้าตัวก็ยิ้มแฉ่งที่ทำให้ทั้งสองคนหัวเราะได้ก่อนจะโดนหอมแก้มทั้งสองข้าง
“พวกเราก็รักยูซองอูเท่าท้องฟ้าเหมือนกัน”
จบ
พวกเขาหัวเราะกับประโยคนั้น เจ้าตัวก็ยิ้มแฉ่งที่ทำให้ทั้งสองคนหัวเราะได้ก่อนจะโดนหอมแก้มทั้งสองข้าง
“พวกเราก็รักยูซองอูเท่าท้องฟ้าเหมือนกัน”
จบ
November 10, 2024 at 3:13 PM
“ไปเรียนมาจากไหนเนี่ย” ทิลถึงกับเลิกคิ้วถาม มือยีผมเด็กชายจนยุ่งเหยิง
พวกเขาหัวเราะกับประโยคนั้น เจ้าตัวก็ยิ้มแฉ่งที่ทำให้ทั้งสองคนหัวเราะได้ก่อนจะโดนหอมแก้มทั้งสองข้าง
“พวกเราก็รักยูซองอูเท่าท้องฟ้าเหมือนกัน”
จบ
พวกเขาหัวเราะกับประโยคนั้น เจ้าตัวก็ยิ้มแฉ่งที่ทำให้ทั้งสองคนหัวเราะได้ก่อนจะโดนหอมแก้มทั้งสองข้าง
“พวกเราก็รักยูซองอูเท่าท้องฟ้าเหมือนกัน”
จบ
เสียงใสดั่งกระดิ่งลมก้องกังวานในหัวเขา มองดูการอ่านที่ตั้งอกตั้งใจพูดชัดทุกถ้อยคำ
อีวานอยากจะร้องไห้จริงๆ ไม่สิ เขาร้องแล้วต่างหาก
“พ่อ คุณพ่อร้องไห้จริงๆด้วย”
“ฮึ บอกแล้ว”
มือน้อยๆลูบหัวลูบหน้าลูบตาคนด้านหลังก่อนจะอุทานเพราะโดนกอดเต็มรัก ทิลที่จะเข้าไปนั่งดูทีวีก็โดนดึงมากอดเช่นกัน
“รักนะ รักทั้งสองคนที่สุดเลย”
“เลิกร้องไห้ก่อนเถอะ”
“ผมก็รักคุณพ่อ รักทั้งสองคนเท่าท้องฟ้าเลย”
อีวานอยากจะร้องไห้จริงๆ ไม่สิ เขาร้องแล้วต่างหาก
“พ่อ คุณพ่อร้องไห้จริงๆด้วย”
“ฮึ บอกแล้ว”
มือน้อยๆลูบหัวลูบหน้าลูบตาคนด้านหลังก่อนจะอุทานเพราะโดนกอดเต็มรัก ทิลที่จะเข้าไปนั่งดูทีวีก็โดนดึงมากอดเช่นกัน
“รักนะ รักทั้งสองคนที่สุดเลย”
“เลิกร้องไห้ก่อนเถอะ”
“ผมก็รักคุณพ่อ รักทั้งสองคนเท่าท้องฟ้าเลย”
November 10, 2024 at 3:13 PM
เสียงใสดั่งกระดิ่งลมก้องกังวานในหัวเขา มองดูการอ่านที่ตั้งอกตั้งใจพูดชัดทุกถ้อยคำ
อีวานอยากจะร้องไห้จริงๆ ไม่สิ เขาร้องแล้วต่างหาก
“พ่อ คุณพ่อร้องไห้จริงๆด้วย”
“ฮึ บอกแล้ว”
มือน้อยๆลูบหัวลูบหน้าลูบตาคนด้านหลังก่อนจะอุทานเพราะโดนกอดเต็มรัก ทิลที่จะเข้าไปนั่งดูทีวีก็โดนดึงมากอดเช่นกัน
“รักนะ รักทั้งสองคนที่สุดเลย”
“เลิกร้องไห้ก่อนเถอะ”
“ผมก็รักคุณพ่อ รักทั้งสองคนเท่าท้องฟ้าเลย”
อีวานอยากจะร้องไห้จริงๆ ไม่สิ เขาร้องแล้วต่างหาก
“พ่อ คุณพ่อร้องไห้จริงๆด้วย”
“ฮึ บอกแล้ว”
มือน้อยๆลูบหัวลูบหน้าลูบตาคนด้านหลังก่อนจะอุทานเพราะโดนกอดเต็มรัก ทิลที่จะเข้าไปนั่งดูทีวีก็โดนดึงมากอดเช่นกัน
“รักนะ รักทั้งสองคนที่สุดเลย”
“เลิกร้องไห้ก่อนเถอะ”
“ผมก็รักคุณพ่อ รักทั้งสองคนเท่าท้องฟ้าเลย”
พอส่งสายตาลูกหมาไปหาคนด้านข้าง ทิลก็บอกให้เขารอลูกเล่าเองเพราะตนนั้นได้ฟังตั้งแต่ตอนอยู่โรงเรียนแล้ว
เขาได้แต่น้ำตาตก จำยอมนั่งทานข้าวต่อไป
หลังทานข้าวเสร็จ อีวานก็มานั่งเล่นกับเด็กน้อยอยู่ที่พื้นพรม เขานั่งพื้นหลังพิงโซฟาตามด้วยยูซองอูที่มานั่งนะหว่างขา
“อะไรน่ะ” เขาถามเมื่อสังเกตได้ว่าในมือเล็กๆกำลังถือกระดาษแผ่นนึงอยู่
“คุณครูให้เขียนเรียงความถึงครอบครัว” ว่าจบก็อ่านให้เขาฟัง
เขาได้แต่น้ำตาตก จำยอมนั่งทานข้าวต่อไป
หลังทานข้าวเสร็จ อีวานก็มานั่งเล่นกับเด็กน้อยอยู่ที่พื้นพรม เขานั่งพื้นหลังพิงโซฟาตามด้วยยูซองอูที่มานั่งนะหว่างขา
“อะไรน่ะ” เขาถามเมื่อสังเกตได้ว่าในมือเล็กๆกำลังถือกระดาษแผ่นนึงอยู่
“คุณครูให้เขียนเรียงความถึงครอบครัว” ว่าจบก็อ่านให้เขาฟัง
November 10, 2024 at 3:13 PM
พอส่งสายตาลูกหมาไปหาคนด้านข้าง ทิลก็บอกให้เขารอลูกเล่าเองเพราะตนนั้นได้ฟังตั้งแต่ตอนอยู่โรงเรียนแล้ว
เขาได้แต่น้ำตาตก จำยอมนั่งทานข้าวต่อไป
หลังทานข้าวเสร็จ อีวานก็มานั่งเล่นกับเด็กน้อยอยู่ที่พื้นพรม เขานั่งพื้นหลังพิงโซฟาตามด้วยยูซองอูที่มานั่งนะหว่างขา
“อะไรน่ะ” เขาถามเมื่อสังเกตได้ว่าในมือเล็กๆกำลังถือกระดาษแผ่นนึงอยู่
“คุณครูให้เขียนเรียงความถึงครอบครัว” ว่าจบก็อ่านให้เขาฟัง
เขาได้แต่น้ำตาตก จำยอมนั่งทานข้าวต่อไป
หลังทานข้าวเสร็จ อีวานก็มานั่งเล่นกับเด็กน้อยอยู่ที่พื้นพรม เขานั่งพื้นหลังพิงโซฟาตามด้วยยูซองอูที่มานั่งนะหว่างขา
“อะไรน่ะ” เขาถามเมื่อสังเกตได้ว่าในมือเล็กๆกำลังถือกระดาษแผ่นนึงอยู่
“คุณครูให้เขียนเรียงความถึงครอบครัว” ว่าจบก็อ่านให้เขาฟัง
เขาวางอีกคนลงก่อนจะเดินไปหอมแก้มคนที่กอดอกมองกันตั้งแต่เมื่อครู่
“คิดถึงจังเลย ทิล” น้ำเสียงออเซาะอย่างที่มักชอบทำจนโดนผลักหัวไปที
“ไปนั่งดีๆไป” เขาไล่
พวกเรานั่งทานข้าวพร้อมกับอีวานที่ถามถึงเรื่องที่โรงเรียนในวันนี้ของยูซองอู เด็กชายเล่าเรื่องเพื่อนร่วมห้องและเอ่ยถึงกิจกรรมที่คุณครูให้ทำ
อีวานที่ไม่ได้ไปเพราะติดงานจึงถามถึงกิจกรรมนั้นแต่เจ้าตัวดันไม่ยอมบอก
“คิดถึงจังเลย ทิล” น้ำเสียงออเซาะอย่างที่มักชอบทำจนโดนผลักหัวไปที
“ไปนั่งดีๆไป” เขาไล่
พวกเรานั่งทานข้าวพร้อมกับอีวานที่ถามถึงเรื่องที่โรงเรียนในวันนี้ของยูซองอู เด็กชายเล่าเรื่องเพื่อนร่วมห้องและเอ่ยถึงกิจกรรมที่คุณครูให้ทำ
อีวานที่ไม่ได้ไปเพราะติดงานจึงถามถึงกิจกรรมนั้นแต่เจ้าตัวดันไม่ยอมบอก
November 10, 2024 at 3:13 PM
เขาวางอีกคนลงก่อนจะเดินไปหอมแก้มคนที่กอดอกมองกันตั้งแต่เมื่อครู่
“คิดถึงจังเลย ทิล” น้ำเสียงออเซาะอย่างที่มักชอบทำจนโดนผลักหัวไปที
“ไปนั่งดีๆไป” เขาไล่
พวกเรานั่งทานข้าวพร้อมกับอีวานที่ถามถึงเรื่องที่โรงเรียนในวันนี้ของยูซองอู เด็กชายเล่าเรื่องเพื่อนร่วมห้องและเอ่ยถึงกิจกรรมที่คุณครูให้ทำ
อีวานที่ไม่ได้ไปเพราะติดงานจึงถามถึงกิจกรรมนั้นแต่เจ้าตัวดันไม่ยอมบอก
“คิดถึงจังเลย ทิล” น้ำเสียงออเซาะอย่างที่มักชอบทำจนโดนผลักหัวไปที
“ไปนั่งดีๆไป” เขาไล่
พวกเรานั่งทานข้าวพร้อมกับอีวานที่ถามถึงเรื่องที่โรงเรียนในวันนี้ของยูซองอู เด็กชายเล่าเรื่องเพื่อนร่วมห้องและเอ่ยถึงกิจกรรมที่คุณครูให้ทำ
อีวานที่ไม่ได้ไปเพราะติดงานจึงถามถึงกิจกรรมนั้นแต่เจ้าตัวดันไม่ยอมบอก
อีกคนโน้มตัวลงมาลูบหัวกลมทุยก่อนจะบอกให้เด็กน้อยไปนั่งรอที่โต๊ะ
แกร็ก
แต่ก่อนจะได้ขึ้นไปนั่ง เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงถอดรองเท้าเรียกความสนใจจากทั้งสองในครัวได้
“กลับมาแล้ว~”
โค้งประตูปรากฎร่างสูงผมสีดำ แววตาถูกซ่อนภายใต้เปลือกตาที่หรี่โค้งเฉกเช่นเดียวกับมุมปาก เขาคุกเข่ารับร่างเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอดเมื่ออีกฝ่ายโถมตัวใส่
อีวานทั้งหอมทั้งกอดจนเจ้าตัวหัวเราะคิกคัก
แกร็ก
แต่ก่อนจะได้ขึ้นไปนั่ง เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงถอดรองเท้าเรียกความสนใจจากทั้งสองในครัวได้
“กลับมาแล้ว~”
โค้งประตูปรากฎร่างสูงผมสีดำ แววตาถูกซ่อนภายใต้เปลือกตาที่หรี่โค้งเฉกเช่นเดียวกับมุมปาก เขาคุกเข่ารับร่างเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอดเมื่ออีกฝ่ายโถมตัวใส่
อีวานทั้งหอมทั้งกอดจนเจ้าตัวหัวเราะคิกคัก
November 10, 2024 at 3:13 PM
อีกคนโน้มตัวลงมาลูบหัวกลมทุยก่อนจะบอกให้เด็กน้อยไปนั่งรอที่โต๊ะ
แกร็ก
แต่ก่อนจะได้ขึ้นไปนั่ง เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงถอดรองเท้าเรียกความสนใจจากทั้งสองในครัวได้
“กลับมาแล้ว~”
โค้งประตูปรากฎร่างสูงผมสีดำ แววตาถูกซ่อนภายใต้เปลือกตาที่หรี่โค้งเฉกเช่นเดียวกับมุมปาก เขาคุกเข่ารับร่างเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอดเมื่ออีกฝ่ายโถมตัวใส่
อีวานทั้งหอมทั้งกอดจนเจ้าตัวหัวเราะคิกคัก
แกร็ก
แต่ก่อนจะได้ขึ้นไปนั่ง เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงถอดรองเท้าเรียกความสนใจจากทั้งสองในครัวได้
“กลับมาแล้ว~”
โค้งประตูปรากฎร่างสูงผมสีดำ แววตาถูกซ่อนภายใต้เปลือกตาที่หรี่โค้งเฉกเช่นเดียวกับมุมปาก เขาคุกเข่ารับร่างเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอดเมื่ออีกฝ่ายโถมตัวใส่
อีวานทั้งหอมทั้งกอดจนเจ้าตัวหัวเราะคิกคัก
#อุเมะซากุ คือมันต้องเขียนจริงๆไม่งั้นนอนไม่หลับ
หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลง อุเมมิยะก็จัดงานเลี้ยงฉลองอย่างใหญ่โต เชิญชวนมิตรสหายรวมถึงผู้คนในเมืองให้จัดงานเลี้ยงในโรงเรียนโบฟูริน
ซากุระกำลังหลบผู้คนที่ก่อนหน้านั้นเข้ามาทักทายเขาไม่หยุดอยู่บนดาดฟ้า นิลและอำพันคู่งามก้มมองผู้คนและฟังเสียงหัวเราะที่ไม่ได้ยินมานานจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
ปัง
“อะ เจอแล้วๆๆๆ”
คนตัวเล็กหันไปตามเสียง
หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลง อุเมมิยะก็จัดงานเลี้ยงฉลองอย่างใหญ่โต เชิญชวนมิตรสหายรวมถึงผู้คนในเมืองให้จัดงานเลี้ยงในโรงเรียนโบฟูริน
ซากุระกำลังหลบผู้คนที่ก่อนหน้านั้นเข้ามาทักทายเขาไม่หยุดอยู่บนดาดฟ้า นิลและอำพันคู่งามก้มมองผู้คนและฟังเสียงหัวเราะที่ไม่ได้ยินมานานจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
ปัง
“อะ เจอแล้วๆๆๆ”
คนตัวเล็กหันไปตามเสียง
October 23, 2024 at 12:43 PM