Bu ülkeden gitmek, her şeyimizi sermayelerine peşkeş çektiler ve başımıza yıkmak istiyorlar diye boyun eğmek ve "kaçmış olmak" düşüncesi hepimizi küçük düşürüyor. Ben dünyayı zorunlu değil keyfi sebeplerle gezip çalışmak istiyorum ya. Burayı ise keyifle yaşanabilir bir yer kılmak...

Ben bu ülkeyi seviyorum. Her bir köşesini gezmek, güzelleştirmek, tertemiz yıkamak, bahçem gibi bakmak istiyorum. Ama insanlarının bir kısmının kalbindeki kötü niyet, itaat ve kendine halkına düşmanlık karşısında sosyolog olarak gram şaşırmasam da insan olarak dehşete düşüyorum.

Ben objeye bakınca o objenin biz kullanıcıları nasıl gördüğünü; yani tasarımcının, üreticinin ve esasında onlara objeyi ürettiren müşterinin kullanıcıyı nasıl varsaydığını, nasıl eylememizi istediğini, özetle hangi ideal insan tasavvuru ile objeyi tasarladığını anlamak zorundayım.

"Onlar" anlıyorlar arkadaşlar. Muhafazakar ve AKP'li biri, bir şeyi seküler birinin tasarladığını anında sezer, kendi estetik algı habitusundan oldukça farklı çünkü. Bunu bilince getirmez, dile getirmezler ama bilinçdışında bu ayrım mevcuttur. O objenin görünürlüğünü dışlarlar.