پاییز اوسون قشنگ بود و خوشبختانه در حد چوب دست گرفتن شلوغ نبود

مامانم میگه اگه نصف انرژی و عشق و پولی که واسه طوطیات می ذاری واسه کسی می ذاشتی من الان نوه داشتم😂

ساعت ۱۱ پنجشنبه یکی که نمی شناختم دعوتم کرد برای کمپ با گروهی که نمی شناختم، ۱۲ باهاشون راه افتادم. چون یهویی بازیای زندگی خیلی کیف می ده

من یه خارجی با کلاس بودم الان کف خواب خیابون

دلم طبیعت بکر می خواد، درسته هفته قبل بودم و اکثر هفته ها می رم ولی بازم می خوام. هر روز می خوام. من اصلا شهری نبودم اشتباه شدم، بلبل جنگل بودم، مار بیابونی بودم، خرس کوهستان بودم... آقا اشتباه شده اشتباه

پر ریزی پاییزه ایشون طولانی شده و بد اخلاق شده، از صبح فقط داد می زنه بوس بده کمبود محبتم گرفته

ولی امروز اگه عموی چند ده هزار کیلومتر دورتر نبودم و ایشون رو بغل می کردم تمام دردای عالم از وجودم می رفت بیرون، توف خلط دار تو روزگار

۱/ این سوالو از من کرد. گفتم بهش اگر ابر بودی قله یه کوه بلند می شدم که بیای بالا نوک من تبدیل به برف و بارون بشی، بعد که رفتی رود شدی صخره هایی می شدم که روم بلغزی، رفتی پایین تر ریشه های تشنه ی تمام درخت ها و بوته و ها چمن هایی می شدم که به نمت تشنه ان، پایین تر که می رفتی تمام حیوونایی می شدم که

تنهایی رفتم و رکورد سرعت صعودم به قله کلکچال رو زدم سه ساعت و پنجاه دقیقه
برگشتم کلی دوست پیدا کردم باهاشون اومدم پایین

نکته ی‌ خوب دیگه ی این اکانت اینه چون کسی پیدام نکرده عکس عوض می کنم گم نمی شم
عکس‌ جلفم می ذارم

خبر خوب بعدی اینه که برای اولین بار عمو محسن شدم، هر چند کیلومترها ازم فاصله داره و فعلا عموی آنلاینم، این عکسم دو بلومون در یک قاب هستش

آقای تخریب‌چی و خانم رقاصمون هستن
ژانر حیوون خونگی بذارید رقیق شیم یکم

جاتون خالی

ایناست دارم این نازنین رو می فروشم، چون مربی و دوستم خودکشی کرده دیگه دل و دماغشو ندارم😔

هوس سیبیل تاب دادن کردم

عکسمو دوست نداشتم عوض کردم این جا که گم شدن نداره؟

قدیما می خواستن یه مدت بمیرن ولی زنده باشن ۴۰ روز می رفتن عکس دست راستی.
خیلی آرزو دارم منم یه بار چهل روز برم اینجا گوشه نشینی.
اینجا یه خانقاه تو یزده که اسمش رو نمی گم