(838374930 อยากกลับบ้านก็พอค่ะ 🤣🤣🤣)

"มันเหลืออย่างละ2-3ชิ้น เพราะวันนี้ฝนตกช่วงเช้าพ่อจ๋าเลยทำเยอะไปเพราะว่างน่ะ"

เขาเปิดกล่องให้อีกฝ่ายดูข้างใน มีไดฟูกุสตรอเบอร์รี่, ไดฟูกุถั่วแดง, โอฮากิรูปแมวอ้วน และ มันจูกระต่ายเด้งดึ๋ง อัดเต็มกล่องไปหมด

"ถ้าไม่มีคนกินขนมพวกนี้ก็ต้องทิ้ง รู้สึกเสียดาย"

เด็กจิ๋วทำหน้าเศร้า หูที่ลู่ลงและหางฟูที่ตกลงอย่างหงอยๆ

"เอ๋ ไม่ได้นะ!!"

เด็กจิ๋วตื่นเต็มตาเมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าจะไม่รับเงิน ถึงตนจะเรียนไม่เก่งแต่เรื่องซื้อขายในสถานะที่เป็นลูกชายร้านขายขนมเหมือนกัน เรื่องนี้ยอมไม่ได้ ถ้าทำแบบนี้ยังไงอีกฝ่ายก็คงโดนตำหนิ

"เรื่องเงินยังไงก็ต้องรับไว้นะ! ถ้าอยากขอโทษละก็ งั้น... อะนี่ ช่วยกินขนมที่ขายไม่หมดวันนี้ให้ทีสิ! ฉันกินคนเดียวไม่ไหวน่ะ"

ซิเอ็นเดินไปหยิบกล่องขนมที่เหลือของวันนี้มาให้อีกฝ่าย

+

"พี่ปี3สินะครับ พี่อยู่ในชมรมอะไรเหรอครับ?"

หางฟูโค้งขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น หน้ากลมของเด็กจิ๋วมีแต่รอยยิ้มจนตาโตหลี่ลงเกือบจะเป็นขีด

"ขอเรียกรุ่นพี่ฟุมิคุงได้ไหมครับ?"

เหมือนจะติดนิสัยชอบตั้งชื่อให้คนอื่นเพื่อให้จำง่ายๆมาจากรุ่นพี่คนอื่นอีกทีสะแล้ว แต่แบบนี้ก็สะดวกดี

"ไม่เป็นไรๆ มาสิๆ"

แมวจิ๋วส่ายหัว เขาไม่ได้สนใจเรื่องเวลาเท่าไหร่เพราะที่ร้านเองก็พึ่งจะปิดเลยพึ่งว่างมานั่งรอ

"เข้ามากินด้วยกันสิ!"

ซิเอ็นชี้ตรงโต๊ะใกล้ๆให้อีกฝ่ายนั่งรอ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปเอาน้ำชา,จานรอง และ เงินค่าขนมออกมาให้อีกฝ่าย

"กินด้วยกันอร่อยนะ"

ถึงจะยังกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่เด็กจิ๋วก็เดินไปมาในร้านตัวเองได้โดยไม่ชนของอะไรสะก่อน เพราะชนจนชิน จำทางได้แล้ว

พอรับมือถือคืนมา เด็กจิ๋วก็ยิ้มกว้างจนตาหยี หางฟู และ หูขยับอย่างมีความสุข ได้เพื่อนเพิ่มแล้ว

"เคนโด้สนุกไหมครับ?"

พอกลับมายืนปกติแล้วเข้าก็หันไปสนใจหัวข้อก่อนหน้านี้ต่อ สำหรับซิเอ็นแล้วอีกฝ่ายหน้าสนใจมาก เพราะเป็นคุณหมา(?)ตัวโต

ระหว่างที่คุยอยู่สายตาของแมวจิ๋วก็มองไปเห็นหางของอีกฝ่าย จึ่งจ้องมันอย่างสนอกสนใจ

(ไหลๆ จอยๆค่ะ ขอบคุณที่มาหัวนิ่มด้วยกันนะคะ 🫳🏻🫳🏻 เจ้าหนูขนฟู)