" ขอทุกท่านเข้าสู่เส้นชัยอย่างงดงาม! มาวิ่งกันให้สุดฝีเท้าไปเลย! "
🌟

"หุ.. จะคว้าชัยชนะได้หรือไม่นั้นมิมีใครสามารถหยั่งรู้ แต่ถึงอย่างงั้น ข้าก็มั่นใจว่าทุกท่านจะมิผิดหวังกับขุมพลังฝีเท้าของข้าอย่างแน่นอน!!"

[ ไม่ว่ายังไง ฮิเมะโนะมิจิผู้นี้ก็มั่นใจอยู่แล้ว! ]

" ข้ามีนามว่าฮิเมะโนะมิจิ! ฮิเมะโนะคือนามสกุลแห่งสำนักฮิเมะโนะ สำนักประจำตระกูลของข้า! มิจิแปลว่าเส้นทาง คือนามที่แท้จริง!

ข้ามาที่นี้เพื่อค้นหาหนทางแห่งความแข็งแกร่งใหม่เพื่ออนาคตอันรุ่งโรจน์ของสำนัก และเส้นทางแห่งความฝันอันยิ่งใหญ่ของตัวข้าเอง!

ในการแข่งขันพิเศษนี้ จะมิทำให้ผู้ชมท่านใดผิดหวัง ! "

[ฮิเมะโนะมิจิ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ!]

" มิว่าเช่นไร สิ่งที่ท่านกล่าวก็นับว่าถูกต้อง ก็เพราะว่าเรื่องของอาหารนั้นสำคัญต่อการดำรงชีวิตเป็นอย่างยิ่ง! "
.
"ครานี้ พวกเราต่างก็ได้คำตอบให้บิงโกนี้แล้วทั้งคู่! ขอบคุณท่านมาก ข้ารู้สึกสนุกมากเลยล่ะ!"
[มิจิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง แสดงออกยังไงก็เห็นว่าสนุก!]

"โฮ่.. ข้าก็ยินดีอย่างยิ่งหากท่านชื่นชอบ เช่นนั้นท่านก็มาทานอาหารที่ข้าประกอบขึ้นเองได้เสมอ!"
[ มิจิเมื่อได้ยินก็ดีใจ ]

"และท่านก็ได้รับคำตอบให้ตารางบิงโกนี้แล้วหนึ่ง! ราวกับคาดเดาได้ตั้งแต่แรกเห็นแน่ะ หรือสิ่งนี้คือเซ้นส์อันเฉียบคมของผู้พิชิตโลกกันแน่..!!?"
[ กว่ามิจิจะได้คำตอบให้ตนเองก็ใช้เวลาสักพัก แต่โกลเด้น ฮอร์ดมาข้อแรกก็ได้คำตอบไปเลย! ]

[มิจิล้วงมือหาของในกระเป๋า แล้วควักแซนด์วิชกระเป๋าที่ถูกห่อด้วยกระดาษออกมาชิ้นหนึ่ง]

" ท่านพ่อสั่งสอนข้าว่าให้ประกอบอาหารไว้เพื่อทานระหว่างวัน เจ้าขนมปังกระเป๋าไส้ไข่หวานนี่ก็มาจากเหตุผลเช่นนี้นั้น
.
ท่านจะลองลิ้มรส ณ ตอนนี้เลยก็ได้ แต่ก็ขอบอกก่อนว่ามิได้มีรสชาติที่ถึงกับวิเศษวิโสหรอกนะ"
[พูดจบ มิจิก็ยื่นแซนด์วิชนี้ให้โกลเด้นฮอร์ดลองชิม]

"ความสามารถในการประกอบอาหารของข้างั้นหรือ..? สำนักฮิเมะโนะน่ะ มีการประกอบอาหารเป็นส่วนหนึ่งของตารางการฝึกฝน เพราะฉะนั้น ข้าน่ะก็พอที่จะประกอบอาหารได้ แต่..!
... ก็ต้องยอมรับว่ามิได้มีรสชาติที่อร่อยมากใดๆหรอก ก็พื้นๆทั่วไป แล้วก็.. "
[หรือก็คือ ถึงมิจิจะทำอาหารเป็น แต่ก็มีรสชาติธรรมดาทั่วไป]

+

[พูดจบ มิจิก็ยิ้ม(ในแบบของตัวเอง)ออกมา แล้วกาลงในบิงโกช่อง 'เป็นคนตื่นเช้า']

"เอาล่ะ.. ข้าได้แล้วข้อหนึ่ง.. คงถึงคราวท่านต้องทดสอบข้าบ้างแล้วล่ะ! เอาล่ะ.. ข้ามาจากฮอกไกโดท่านคงจะจดจำได้ แต่มีสิ่งอื่นที่ท่านอยากรู้เพิ่มเติมมั้ยล่ะ?"
[ถือว่าแลกกัน !]

"โฮ่.. ข้าก็ตกใจเสียจนแทบแย่ นึกไปถึงว่าท่านฮอร์ดได้กลายเป็นกฎเกณฑ์ให้โลกใบนี้ไปเสียแล้ว !"

" อืม..เพื่อนร่วมห้องของท่าน ข้าพอจะจดจำมาจากแผ่นกระดาษรายชื่อได้อยู่บ้าง เพอร์เฟค ไทม์มิ่ง.. กำหนดเวลาอันสมบูรณ์แบบ ได้ฟังแล้วก็มิแปลกใจใดๆนัก!

เช่นนั้นแล้วก็เข้าใจถึงเหตุผลที่ท่านจำเป็นต้องตื่นเช้าได้แล้ว! หุ.. กว่าจะพบข้อที่ตรงได้นั้นช่างใช้เวลา แต่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความสนุกเช่นกัน!"
++

" ข้าว่าท่านน่ะควรถูกยกย่อง! แม้ถูกยกย่องแต่เราทั้งสองยังคงเป็นมิตรต่อกันได้มิใช่หรือ!? "
.
" อ่า.. แต่ดูแล้ว.. หากนั่นคือความต้องการของท่าน ข้าคงจะมิอาจปฏิเสธได้.. อะ อะ.. อิจิโกะจาา~ง~ "
[ แม้มิจิจะพยายามต่อรอง แต่พอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของอิจิโกะ ก็มิอาจต้านทานได้]

" ถ้ามีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าก็จะมาทานอีกนะ อิจิโกะจัง! "