เนมุกากิฟุบุกิชิโร่เข้าเรือนกระจกมาในสภาพสวมชุดนักเรียน บ่งบอกว่าไม่ได้จะฝึก เธอว่าจะเปลี่ยนบรรยากาศมานอนที่ม้านั่งที่เคยนอนแล้วรู้สึกสบายดี

ก่อนที่จะพบว่ามีสาวม้าคนหนึ่ง (ไมรอน) มาจองที่ก่อนเสียแล้ว

"อ๋า...มีคนมานอนก่อนเสียแล้ว น่าเสียดายแฮะ" เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ส่งเสียงบ่นออกมา ซึ่งอาจจะปลุกสาวม้าที่นอนอยู่ให้ตื่นขึ้น

"อย่ามายอน่า" เนมุกากิฟุบุกิชิโร่บอกปัด "นี่อีซี่โหมดของเพลงง่ายสุดในเกมนา เต้นแค่นี้มันจะไปออกวินนิ่งไลฟ์ได้ไง"

"แต่ก็ พอเข้าใจว่าทำไมถึงพูดแบบนั้นละมั้ง" เพราะที่จริงตัวเองไม่ได้มีประสบการณ์ออกเต้นเลย จะยอแบบนั้นก็เข้าใจได้แหละ

"ก็รู้แหละ...แค่พอใส่สูทแล้วมันดูดีเกินปกติไปมาก ๆ ถึงมากที่สุดน่ะ"

"อย่างกับโฆษณาชวนเชื่อเลย"

"เห...ชอบเดินเล่นเหรอ..." เนฟุชิไปเซ็นถามอย่างไม่จริงจัง ดูเหม่อ ๆ แต่กินโดนัทไปทีละนิดละหน่อยด้วย

"...น่า ก็แค่เดี๋ยวจะมีเรียนเอง" เซ็นไปว่าอย่างไม่ทุกข์ร้อน

"ฉันอยู่ห้อง U-02C ไว้เลิกเรียนค่อยมาหาก็ได้"

จนสุดท้าย เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ก็เคลียร์เพลงนี้แบบฟูลคอมโบได้ แม้จะไม่ถึงขั้นเพอร์เฟคต์

"ก็.....ประมาณนี้แหละ" สาวม้าผมเงินหันหลังจากจอไปหาไนอาลาโธเทป

(เพลงประกอบเอาฟีล-----)
www.youtube.com/watch?v=JLkf...

"อ่า....ก็ได้ ๆ...." เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ตกลงอย่างว่าง่ายแทนที่จะอิดออด

เธอยอมมุ่งไปที่เกมเต้นเกมหนึ่ง (ประมาณ DDR) หยอดเหรียญเองแบบกะไว้ให้เนียร์จ่ายทีหลัง แล้วเลือกเพลงง่าย ๆ เพลงหนึ่งที่เป็นเพลงป๊อปช้า ๆ นุ่ม ๆ (xำxามโง่ ๆ) แน่นอนว่าระดับง่าย

เมื่อเพลงเริ่ม สาวม้าก็ก้าวเท้าเต้นไปตามลูกศรที่วิ่งบนจอไปตามจังหวะของเพลงที่ช้า ๆ นิ่ม ๆ แต่ก็มั่นคง
+

"แม้แต่อารมณ์ขันก็ไม่ยอมแพ้ผู้อื่นอย่างนั้นสิน้า" เนมุกากิฟุบุกิชิโร่บิดขึ้เกียจระหว่างพูด "ความทะเยอทะยานนี้ก็คงสมกับ 'ผู้พิชิต' จริง ๆ นั่นแหละ"

"ฉันเห็นภาพเธอตั้งใจยืนพูดตลกเดี่ยวไมโครโฟนให้ผู้คนขำกลิ้งเลยล่ะ" เธอพูดถึงภาพจินตนาการที่โกลเด้นฮอร์ด 'พิชิต' เวทีด้วยอารมณ์ขัน

"ขึ้นชื่อว่า 'พิชิต' แล้ว ก็มีหลายอย่างให้ได้พิชิตจริง ๆ ล่ะน้า" เธอพูดไปเรื่อย ~~เป็นสาวม้าไทยรึไง~~

"ฉันพอจะรู้จักบทพูดนั้นอยู่นะ ที่เธอพูดไปนั่นมันบทพูดในฉากซีเรียสฉากหนึ่งของมังงะชื่อดังที่กลายเป็นมีมในเน็ต"

ถึงจะโดนจี้ใจดำจนไม่ชอบใจ แต่ก็ "ที่มาเล่นมุกแบบนี้ ก็มีอารมณ์ขันอยู่นะนี่"

"อารมณ์ขันเองก็คงเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผู้พิชิตพึงมีกระมัง"

เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ช่วยเปลี่ยนเรื่องแบบเนียน ๆ ให้เลย

"ฮีโร่ในมังงะเรื่องหนึ่งก็บอกว่าอารมณ์ขันสำคัญสำหรับฮีโร่ สำหรับสาวม้าที่จะพิชิตใจทุกคนแล้วก็คงไม่ต่างหรอก"

"ก็ พอจะเดาได้อยู่ว่ามันตอบยาก" เค้าไม่ได้ถามเอาคำตอบ

"งั้นเหรอ...งั้นก็ขอโทษที่ถามแบบนั้นละกัน"

เนมุกากิฟุบุกิชิโร่เกาหัวแกรก ๆ รู้สึกเหมือนไปเหยียบกับระเบิดเข้า

'ปฏิกิริยาแบบนี้ แปลว่าไม่อยากจะพูดถึงมันสินะ' เธอฟันธงชัวะจากท่าที

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจว่าไม่ได้จะเกลียดกันจริง ๆ" ต่อให้เกลียดจริงก็ช่างเถอะ เธอคิดแบบนั้นแต่ไม่พูด

+

"ก็หล่อนเห็นแต่ด้านที่ต้องมาคอยล่ามโซ่หล่อนนี่นา" แถมเหตุผลที่ต้องล่ามโซ่ไม่เกี่ยวกับผลการเรียนด้วยซ้ำ

"อ่า...ก็ไม่เถียงหรอก" แต่ฟังแล้วหงุดหงิดนิดหน่อยแฮะ แต่ไม่พูดหรอก พูดแล้วนางก็ถอนหายใจ

"งั้นเหรอ...ไม่รู้สิ ถ้าจะหาจริง ๆ ก็คงมีเพลงที่เหมาะกับวินนิ่งไลฟ์ของฉันอยู่กระมัง"

"ลองไปหาในเกมเต้นดีมั้ยนะ...ว่าไปนั่น" ว่าแล้วนางพรายหิมะก็หันกลับไปดูโซนเกมตู้ที่เพิ่งจะเดินออก

"คงเพราะ...เป็นคนขวางโลกประมาณนึงกระมัง ผลการเรียนก็ไม่ค่อยดีด้วย เวลาทำงานกลุ่มก็เลยเป็นตัวถ่วงให้คนอื่น แถมไม่มีจิตคิดเซอร์วิสแฟน ๆ อีก อย่างวินนิ่งไลฟ์อะไรนี่ก็ไม่เคยไปเต้นเลยสักครั้ง..." เนมุกากิฟุบุกิชิโร่วิเคราะห์ข้อเสียตัวเองเป็นข้อ ๆ "แต่แฟนบางส่วนก็ชอบฉันที่เป็นแบบนี้แหละ"

"...แต่เธอเห็นเป็นแบบนั้นเหรอ...ขอบใจที่เห็นเป็นแบบนั้นนะ" แล้วเนฟุชิไปเซ็นก็ยิ้มเฉื่อย ๆ ให้ทีนึง

"ไม่นะ ก็พูดเรื่องปกตินี่" เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ตอบไปตามความคิดของตัวเอง "การสร้างหรือการพิชิตไม่ยากเท่าการรักษา ก็ธรรมดาอะนะ"

"...งั้นหรือ...มันไม่ใช่แค่สิ่งที่ชอบ แต่เป็นเครื่องหมายการค้าไปแล้ว..." เนมุกากิฟุบุกิชิโร่ครุ่นคิด "ฟังดูน่ากลัวนิดหน่อยนะ"

"ถ้าวันใดวันหนึ่งเธอชอบมันน้อยลงแล้ว จะไม่เป็นต้องฝืนแสดงความชอบต่อ 'การพิชิต' ไปเรื่อย ๆ...แบบนั้นหรอกเหรอ"

'ไม่อยากจะพูดถึงตอนนั้นอีกสินะ' เนมุกากิฟุบุกิชิโร่มองออกทันทีว่าโกลเด้นฮอร์ดตั้งใจเปลี่ยนเรื่อง คนแพ้คงจะไม่อยากรับรู้เรื่องของคนชนะมากไปกว่านี้ เพราะไม่อยากจะทบทวนถึงตัวเองที่แพ้กระมัง

"เห...เธอนี่ดูจะชอบ 'การพิชิต' จังเลยนะ" เนมุกากิฟุบุกิชิโร่พูดไปเรื่อย "แต่เกมแบบนี้ มันจะต้องดูแลพื้นที่ที่พิชิตได้ไปด้วยรึเปล่านะ" เธอถามอย่างไม่แน่ใจ

"จ้า ปกติจ้า" เนฟุชิตอบคำตีหน้าซื่อของอีกฝ่ายไปแกน ๆ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายก็รู้อยู่แก่ใจว่าคิดอะไรอยู่

"เหรอ ก็ดีแล้วนี่" เธอตั้งใจชมไนอาลาโธเทปจริง ๆ "ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่าง ๆ ได้โดยที่คงความเป็นตัวเองไว้ เป็นเรื่องที่ดีออก"

"ฉันนี่ปรับตัวไม่ค่อยได้ เลยโดนเหม็นหน้าเอาบ่อย ๆ เลยล่ะ"