เป็นชุดที่คอมมิชมาแล้วใส่แข่งจริงไม่ได้— (ฮา)
Cr. Sa Arisu Syosetu

ข้างเอเปียนและปริ้นซ์ โต๊ะของชมรมละครเวทีถูกจัดไว้อย่างประณีต ตรงกลางนั้นคือเด็กสาวผมบลอนด์ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

อามารุถือป้ายไม้เขียนด้วยลายมือหวัดสวยว่า 「รับสมัครสมาชิกชมรมละครเวที ✦」

เธอยืนตัวตรง ส่งยิ้มบาง ๆ ให้ผู้ที่เดินผ่านไปมา

“ยินดีต้อนรับค่ะ หากสนใจ... มาลองเปิดม่านร่วมกันดูไหมคะ?”

หัดเล่นน่ะจ่ะ 🙂‍↕️🫳🃏

"อย่างงั้นเอง"

เธอเอ่ยตอบเบา ๆ กับรูมเมทผู้มีดวงตาสองสี ก่อนจะพยักหน้าให้กับอาจารย์ซิกดริฟา

"สวัสดีค่ะ อาจารย์ ขอบคุณที่จัดงานพบปะแบบนี้นะคะ"

เด็กสาวยิ้มอย่างสุภาพและเป็นมิตรเมื่อเผชิญหน้าผู้ใหญ่ จากนั้นมองหาที่นั่งที่กึ่งกลาง เพื่อความสมมาตรและเรียบร้อย ก่อนจะนั่งลงอย่างสง่างาม พลางขยับสายตาเป็นเชิงเชื้อเชิญให้เพื่อน ๆ มานั่งร่วมโต๊ะด้วย

"สายัณห์สวัสดิ์ค่ะ รุ่นพี่"

อามารุทักทายรูมเมทของเธอเช่นกัน แม้ทั้งคู่จะออกจากห้องพร้อมกัน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะแวะไปซื้อของก่อน จึงไม่ได้มาถึงพร้อมกัน

"รุ่นพี่เอเปียน ยินดีที่ได้เจออีกครั้งนะคะ หวังว่ารุ่นพี่สบายดี"

เธอเคยพบอีกฝ่ายเพียงไม่กี่ครั้ง—ตอนเดินสวนกันในโรงเรียน หรือในช่วงปฐมนิเทศ ส่วนใหญ่ก็เป็นอามารุที่เข้าไปทัก อีกฝ่ายจะจำชื่อเธอได้หรือไม่นั้น เธอก็ไม่แน่ใจนัก

เด็กสาวปล่อยให้อีกฝ่ายกอดโดยไม่ได้บ่นอะไร กลิ่นจัสมินอ่อน ๆ ลอยออกมาจากเส้นผมของเธอ

"ท่านพี่เป็นคนชวนมาค่ะ"

ท่านพี่หมายถึงสลีปปิ้งเพิร์ล สาวม้าปีสามที่เป็นเพื่อนร่วมทีมของเธอ

"ฉันเองก็อยากหาโอกาสพูดคุยกับคนหมู่มากบ้างเหมือนกัน เลยติดมาด้วยค่ะ"

ประตูเพิ่งเปิดออกได้ไม่นาน เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมา—เสียงที่เธอชินจนรู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร

เมื่ออีกฝ่ายโผเข้ามา อามารุก็ยื่นมือออกไปรับ พร้อมก้าวเท้าไปข้างหน้าเพื่อประสานจังหวะกับแรงกอด

ใบหน้าที่ปกติมักเรียบนิ่งคลี่ยิ้ม

"รูนะจังเองก็มาด้วยสินะ"

ดีใจจัง อย่างน้อยก็ยังมีคนคุ้นหน้ามาด้วย

เธอผละออกจากอ้อมแขนของรูนะเล็กน้อย แล้วกวาดตามองรอบ ๆ ห้องพัก ก่อนจะโค้งเบา ๆ อย่างสุภาพ

ในระหว่างที่สถานการณ์ด้านในดูเหมือนจะมีออร่าความกดดันกันไม่น้อย ก็มีเสียงกริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนวันนี้จะมีคนมามากมายไม่น้อยเลยจริง ๆ

เด็กสาวผมสีแพลตตินั่มบลอนด์ปล่อยยาวต่างจากยามอยู่บนสนาม ในชุดโทนอ่อนสีเขียวปนขาว กำลังจ้องมองไปยังอินเตอร์คอม แม้จะสังเกตุเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อคลงกลอนก็ตาม

ถ้าหากมีคนเปิดประตูออกมาให้เธอก็จะเอ่ยเบา ๆ

"ขอรบกวนด้วยนะคะ"

👈👈🙂‍↔️