"ของรางวัลมุคุงน่าสนใจอยู่นี่นา"

หยิบของที่ได้รับมาเอามาอวด

"ส่วนฉันได้อันนี้ ฮึฮึ้ฮึ"

เท้าเอว เชิดคางขึ้นสูงพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะขึ้นจมูก

เดินไปได้สองสามก้าวอารมณ์ศิลปินก็เข้ามาแทนที่ความกลัว มิโซระเริ่มออกปากร้องเพลง Doraemon no uta ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะถูกเขามองอย่างสงสัยเธอก็ไม่หยุดร้อง

กระทั่งมีเสียงหนึ่งร้องดังตามมา เสียงจึงค่อยๆ แผ่วเบาลงจนเงียบไปอีกครั้ง ใบหน้าที่แสดงได้ถึงความกลัวยังคงเจือรอยยิ้มค้างแข็งและเสียงฮัมเพลงในลำคอต่อเบาๆ

"ว้า~ ทำไมยับเยอ---"

มองสภาพเสื้อเขาตามคำให้การณ์นั้น กำลังจะเอ่ยปากขอโทษกลับพบอะไรบางอย่างอยู่ตรงหางตาเสียก่อน

"..."

ยืนเงียบด้วยใบหน้าจริงจัง หากว่าตาฝาดคงเอ่ยบอกได้ยาก เธอจึงเลือกจะค่อยๆ หลับตาลงแทน

หยุดสูดหายใจทันทีที่รู้สึกถึงบางอย่างตรงชายเสื้อกิโมโนที่สวมอยู่ ในขระที่เธอก็ออกแรงดึงเสื้อเขามากขึ้นๆ ด้วย

รอยยิ้มค้างอยู่บนใบหน้าเธอ เมื่อเห็นต้นเหตุ

"..."

(แปะชินดัน)

ผู้รับบทปีศาจแมงมุมปรายตามองคำตอบทั้งที่มุมปากยังแตะแต้มรอยยิ้มจางๆ เอาไว้

เหตุผลของรอยยิ้มที่ยังไม่จางไปไหน อาจเป็นเพราะเธอกำลังอดกลั้นไม่ให้หลุดปากทักทายเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนสนิทไปซะก่อน

"คิกๆๆๆ คงง่ายเกินไปสำหรับเจ้าสินะ"

ยกแขนเสื้อป้องปากดัดเสียงหัวเราะให้เล็กแหลม จากนั้นจึงค่อยยื่นการ์ดรูปค้อนให้อีกฝ่ายไป

"ครั้งหน้า...โชคอาจไม่เข้าข้างเจ้าอีกแล้วก็เป็นได้"

"ห้องต่อๆ ไปไม่มีอะไรน่ากลัวละ เพราะฉันรับบทเป็นสิ่งที่มุคุงกลัวที่สุดไปแล้วด้วยนี่แหละ ฮะๆๆ"

ยื่นการ์ดรูปตะปูให้อีกฝ่าย

"ไว้ฉันได้รับ 'อิสระภาพ' แล้วจะรีบไปหาที่ห้องมุคุงแล้วพวกเราไปเที่ยวด้วยกัน นะ?"

เด็กสาวพยักหน้ารับพร้อมส่งเสียงขานรับในลำคอไปครั้งนึง

"ดูแปลกตาไปมากเลยใช่มั้ยล่ะ"

เธอว่าทั้งรอยยิ้มที่สื่อเหมือนว่าก็มันช่วยไม่ได้นี่นา

นอกจากจะวิกผม เสื้อผ้าและการแต่งหน้าแล้ว จะแบบไหนก็ช่างดูแปลกใหม่และแปลกตาไปเสียหมดสำหรับตนเอง

เสียงสวบสาบของชายแขนเสื้อสีแดงขยับพร้อมกับการ์ดรูปค้อนที่ถูกยื่นไปยังกลุ่มคนตรงหน้า

"คิกๆๆๆๆๆ"

หัวเราะด้วยเสียงเล็กแหลมคลอไปกับเสียงยินดีกับเหล่าคนตรงหน้า

"ผู้มาเยือนเอ๋ย ข้าจะรอชมว่าพวกเจ้าจะยังคงหัวเราะได้จนถึงท้ายที่สุดหรือไม่ก็แล้วกันนะ คิก..คิก.."

ชี้นิ้วไปยังทางที่มุ่งตรงไปยังห้องตุ๊กตาเชิงบอกให้พวกเขาเดินทางต่อ

"คิกๆๆๆ"

หัวเราะด้วยเสียงอันเล็กแหลมก่อนจะยื่นการ์ดรูปค้อนให้ผู้มาเยือนผู้ใจร้อนตรงหน้า

นิ้วชี้เรียวค่อยๆ ยกขึ้นชี้ไปยังทางที่นำไปสู่ห้องตุ๊กตาด้วยรอยยิ้มบางๆ

"ไปซะ...ผู้มาเยือนเอ๋ย"

"ต้องขอกล่าวว่าเจ้านั้นช่างเฉลียวฉลาดนัก"

ยื่นการ์ดรูปค้อนให้อีกฝ่าย

"ผู้มาเยือนเอ๋ย จงเร่งล่วงหน้าไปยังสถานที่ต่อไปเสีย..คิกๆๆๆ"

หัวเราะคิกคักด้วยเสียงอันเล็กแหลมตามบท

/เงียบ/

'ก่อนหน้านี้มันเสียงอะไรน่ะ'

#KMI_Commu

“ มาแข่งกันมั้ยล่ะ? ”
“ ส่วนเดิมพันคือใครแพ้ต้องทำตามคำขอของคนชนะ! ”

-------------

โอโคอุจิ มิโซระ || อายุ 18 ปี
นักเรียน ม.ปลาย ปี 3 ห้อง F
ชมรมคหกรรม

Doc : bit.ly/4eXB3jc

(สนใจโค โรล เวิ่น ทักเดมได้เสมอค่ะ ฝากเด็กยิ้มเก่งไว้ด้วยนะคะ 🌻)

[ ช่วงบ่ายวันเสาร์ที่ผ่านมา | คาเฟ่แถวย่านการค้า w/ @hideyoshi-kmi.bsky.social ]

"แล้วก็..สิ่งนี้น่ะ"

ยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลไม่เล็กไม่ใหญ่ส่งให้เด็กหนุ่มตรงหน้า

"ขอแสดงความยินดีด้วยกับการเข้าปี 1 นะย้ชจัง"

ดวงตาเรียวตกเบิกมองกว้างก่อนที่จะเลื่อนสายตาหลบออกไป ริมฝีปากขยับขมุบขมิบเหมือนพูดอะไรสักอย่างอยู่หลายครั้ง

(+)

#KMI_Nyugakushiki

สายลมฤดูใบไม้ผลิปีสุดท้ายในช่วงเวลาของ ม.ปลายและการเป็นรุ่นพี่ได้มาถึงแล้ว

' จงประดับรอยยิ้มเอาไว้บนหน้าแล้วก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคงซะ '

เธอนึกคิดถึงความปรารถนาในช่วงปีสุดท้ายเอาไว้ ก่อนที่ชัตเตอร์กล้องจะถูกกดลง

( แชะรูปวันเปิดเทอมกับ @raimuu-kmi.bsky.social )