ริมฝีปากบอกกล่าวอย่างอู้อี้ก่อนจะรีบเคี้ยวกลืนลงคอ จึงไม่รู้ตัวว่ามีซอสเปื้อนอยู่ตรงข้างมุมปากด้วย

“ ร้านนี้อร่อยกว่าที่คิดอีกค่ะ สงสัยต้องมาอุดหนุนบ่อยๆแล้ว ”

“ จะว่าไป.. ตอนที่มาเฝ้าไข้ยูจังก็มาช่วยป้อนแบบนี้นี่นา ดูแลคนเก่งจังเลย ”

คงเพราะต้องดูแลพวกน้องชายก็เลยดูเป็นผู้ใหญ่ถึงขนาดนี้สินะ

“ เซมไปว่าจะกินยากิโซบะค่ะ ”

เธอจึงไปเดินต่อแถวซื้อทาโกะยากิของอีกคนก่อนแล้วตั้งใจจะไปร้านยากิโซบะทีหลัง แต่เมื่อเห็นท่าทางที่เป่าลมร้อนเตรียมป้อนอย่างดีก็หัวเราะน้อยๆยกยิ้ม

“ งั้นรบกวนหน่อยนะ ”

เรียวนิ้วทัดปอยผมไว้หลังหูพลางโน้มหน้าไปงับเจ้าก้อนกลมในมืออีกฝ่าย ความอุ่นร้อนและรสชาติกลมกล่อมทำให้ดวงตาแวววาวขึ้นทันที

“ อาอย่อยอังอ่ะ ! ”

+

มิริเนะทำท่านึกคิด อืมー ถ้าเป็นในมังงะพอจับมือกันก็จะเปลี่ยนฉากไปเที่ยวเล่นสนุกด้วยกันสองคน

งั้นอันดับแรกก็ต้องเริ่มจาก..

“ ไปหาอะไรทานด้วยกันก่อนมั้ยคะ ”

เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่นา

“ แล้วเราค่อยไปเล่นเกมกัน ”

เรียวขาก้าวออกเดินนำฝ่าฝูงชนที่ไม่แน่นหนานักเข้าไป มือเรียวชี้ไปยังโซนอาหารที่มีพวกของชื่อดังเอาไว้

“ มีทาโกยากิกับยากิโซบะด้วย ยูจังอยากทานอันไหนก่อนดีคะ ”

รー รู้ได้ยังไงกัน ! ?

มิริเนะกระแอมกลบเกลื่อนก่อนจะกระชับมืออีกฝ่ายกลับบ้าง เมื่อคืนเธอพยายามอ่านมังงะโชโจอยู่เป็นสิบๆเล่มมาเพื่อวันนี้วันเดียวเลยนะ

“ ยูจังเป็นนางเอกที่ไม่เหมือนใครต่างหากค่ะ ”

“ เป็นนางเอกที่ถึงจะร้ายแต่พระเอกก็รักและเทิดทูนอยู่คนเดียว ”

แม้ใจจะสั่นระรัวราวกับกลองอยู่ในอก แต่ริมฝีปากก็อดกล่าวหยอดอีกฝ่ายซ้ำๆไม่ได้

“ แบบนั้น.. ก็ได้อยู่นะคะ เนอะ ? ”

“ ยูจังรู้ใจเซมไปมากเลยค่ะ ”

เธอกล่าวพร้อมส่งเสียงหัวเราะชอบใจ ทีแรกก็ว่าจะใส่ชุดแดงอยู่หรอกแต่คิดว่าอีกคนน่าจะใส่สีน้ำเงินมาจึงเปลี่ยนไปใส่สีอ่อนแทน

ดีจังที่คิดถูก

“ วันนี้เธอน่ารักมากเลย ถ้าไม่ว่าอะไร.. ”

นัยน์ตายีลงจ้องมองด้วยความเอ็นดู มือยื่นไปข้างหน้าพร้อมกับใบหูที่แดงระเรื่อนิดๆ

“ ให้เซมไปช่วยดูแลเธอได้มั้ย ? ”

“ จับมือกันนะ.. ”

นอกจากอีกฝ่ายที่ไม่พอใจแล้ว ตัวเธอเองก็ไม่พอใจกับคำตอบด้วยเหมือนกัน

“ นี่ยูจัง.. คิดว่าเซมไปจะเขียนคำนั้นจริงๆเหรอคะ ”

หรี่ตามองแบบไม่น่าเชื่อก่อนจะถอนหายใจน้อยๆหยิบมือถือตัวเองมาเปิดกล้องให้อีกฝ่ายดูชัดๆ

“ เซมไปแค่จองตัวยูจังไว้ก่อนค่ะ ”

“ เกิดมีคนเอาตัวยูจังไป.. เซมไปก็แย่เลยสิคะ ”

นัยน์ตากะพริบปริบๆเมื่อจู่ๆก็โดนป้ายสีลงมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว เธอหัวเราะน้อยๆต่างจากปกติที่ควรจะมุ่ยปากเวลาโดนแกล้งเสมอ

“ เดี๋ยวเถอะ ”

ปลายนิ้วจุ่มยังสีฟ้าครามก่อนจะเขียนคันจิสองตัวลงบนแก้มอีกฝ่ายบ้าง

แม้มันจะดูบิดๆเบี้ยวๆแต่ยังพออ่านออกเป็นคำว่า ' 予約 ' ที่แปลว่า ' จอง '

เธอไม่ลืมจะวาดหัวใจเล็กๆตบท้ายไปด้วย

“ ลองทายสิคะ ว่าเซมไปเขียนคำว่าอะไร ”

มือเรียวแตะยังข้อมือของอีกคน ดึงรั้งให้ผละออกจนเห็นใบหน้าเห่อร้อนของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

“ ทั้งๆที่ตอนหน้าแดงน่ารักขนาดนี้แท้ๆ.. อย่าปิดมันสิคะ ”

ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกร้อนหูยังไงชอบกล

ทุกการกระทำของอีกฝ่ายช่างสะกดทั้งนัยน์ตาและดวงใจให้สั่นระรัวราวกับมีรักแรก เรียวขาก้าวเข้าไปยืนเคียงข้างก่อนจะนั่งยองๆให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน

หากเป็นปกติคงจะเขินจนไม่กล้าเข้าใกล้แล้วแท้ๆ แต่เพราะสีหน้าน่ารักอันหายากของอีกคนมันเลย..

อยากจะดูมากกว่านี้จัง

อยากจะเห็นสีหน้าด้านอื่นๆของยูจังให้เยอะกว่านี้

“ ยูจังนั่นแหละ.. หน้าแดงยิ่งกว่าใครเลยนี่ ”

+

คราแรกที่โดนบอกว่าโกรธทำเอารุ่นพี่ชะงักค้างจนพู่กันหลุดออกจากมือ ใบหน้ารีบหันไปมองอีกคน หยาดน้ำตาเอ่อคลอเบ้าคล้ายจะร้องออกมา..

จนเมื่อมองเห็นสีหน้ายิ้มบางๆกับคำพูดชวนให้ร้อนหู เธอก็พึมพำบางอย่างออกมาด้วยเสียงที่ไม่ดังไม่เบาเกินไป และอีกฝ่ายก็คงได้ยินชัดเจน

“ ถึงไม่แย่ง.. เซมไปก็ไปแค่กับยูจังอยู่ดีค่ะ ”

ดวงแก้มแดงระเรื่อพร้อมแววตาที่สั่นไหวไปมา

“ เพราะงั้นー ไปกันนะ ? ”

(พยายามเก็บอาการไว้อยู่ค่ะ ข้างในนี่อย่างงี้ 🤲😵🤲)

ปลายพู่กันที่กำลังวาดก้อนเมฆอันน้อยๆชะงักไปทันที จริงสิ.. วันนี้มีงานเทศกาลด้วยนี่นา

ดูเหมือนเธอจะลืมไปซะสนิทว่าเป็นวันนี้ มิริเนะถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วส่ายหน้าเป็นคำตอบ

“ ยังเลยー ไม่น่าจะมีใครชวนเซมไปหรอกนะคะ ”

มือจับพู่กันแต้มสีฟ้าลงเพิ่ม สร้างความเป็นมิติให้เข้ากับสีครามของทะเล

“ ยูจังล่ะ มีรึยังคะ ? ”

“ ถ้ายังไม่มี.. เราไปด้วยกันมั้ย ”

“ ยูจังเองก็วาดน่ารักออก ”

ปลายนิ้วมืออีกข้างลูบรอบๆหัวใจดวงเล็กอย่างระมัดระวัง แววตาสั่นไหวก่อนเธอจะหัวเราะน้อยๆแล้วยกยิ้มกว้างออกมา

“ ไว้มาวาดหัวใจดวงใหญ่ๆหลังงานเสร็จกันนะ ”

แล้วเธอก็หนีไปทำงานส่วนของตัวเองต่อ ตั้งหน้าตั้งใจทำเพื่อซ่อนใบหูแดงๆของตัวเองไว้

..

ไม่นานนักสีขาวก็ถูกวาดทาทับกำแพงทั้งหมด ขั้นตอนต่อไปก็เป็นการร่างภาพ

“ เซมไปอยากวาดก้อนเมฆจังค่ะ ”

เมื่อโดนนัยน์ตาสีน้ำเงินที่งดงามสบมองพร้อมกับคำชม มุมปากเธอก็ยกยิ้มแล้วยื่นมือให้วาดแต่โดยดี

“ ก็ได้ แต่อย่าแกล้งกันนะ ”

“ ถ้าแกล้งละก็.. จะวาดก้างปลาบนหน้ายูจังด้วยค่ะ ”

พูดขู่เสร็จก็หันไปหยิบแปรงมาถือเป็นของป้องกันตัวไว้

ท่าทางตอนนี้เหมือนกระต่ายกำลังเฝ้าระวังไม่มีผิด