”ค่ะ“
เธอตอบเพียงสั้น ๆ
สั้นคับคล้ายกับชะตาของมิซูรุอย่างแปลก ๆ
”ค่ะ“
เธอตอบเพียงสั้น ๆ
สั้นคับคล้ายกับชะตาของมิซูรุอย่างแปลก ๆ
ร้องออกมาเบา ๆ ยกสองมือขึ้นกุมหน้าผาก
“เจ็บนะ…”
มิโนริบ่นอุบ แก้มขาวผ่องพองขึ้นน้อย ๆ ไม่พึงใจ
“มิคุงไม่น่ารัก ไม่เล่นด้วยแล้วค่ะ”
ว่าแล้วก็หันตัว เตรียมท่าจะกลับบ้าน
ร้องออกมาเบา ๆ ยกสองมือขึ้นกุมหน้าผาก
“เจ็บนะ…”
มิโนริบ่นอุบ แก้มขาวผ่องพองขึ้นน้อย ๆ ไม่พึงใจ
“มิคุงไม่น่ารัก ไม่เล่นด้วยแล้วค่ะ”
ว่าแล้วก็หันตัว เตรียมท่าจะกลับบ้าน
"มิคุง จะอายุเท่าไหร่ ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากถูกเรียกว่าแก่หรอกนะคะ"
ใบหน้าของสาวน้อยมุ่ยใส่เด็กหนุ่มตัวโตตรงหน้า
"ไม่ได้เจอกันพักนึง ปากคอเราะร้ายขึ้นเยอะนะคะ มิคุง"
ว่าแล้วก็ถอนหายใจออกเบา ๆ
"ทั้งที่เมื่อก่อนเคยน่ารักมากแท้ ๆ..." มิโนริไม่ว่าเปล่า ยกมือขึ้นมาแตะพวงแก้มทำหน้าเสียดายด้วย
"มิคุง จะอายุเท่าไหร่ ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากถูกเรียกว่าแก่หรอกนะคะ"
ใบหน้าของสาวน้อยมุ่ยใส่เด็กหนุ่มตัวโตตรงหน้า
"ไม่ได้เจอกันพักนึง ปากคอเราะร้ายขึ้นเยอะนะคะ มิคุง"
ว่าแล้วก็ถอนหายใจออกเบา ๆ
"ทั้งที่เมื่อก่อนเคยน่ารักมากแท้ ๆ..." มิโนริไม่ว่าเปล่า ยกมือขึ้นมาแตะพวงแก้มทำหน้าเสียดายด้วย
🔁 ช่วยลุงหาเพื่อน
สนใจโค DM ได้เลยค่ะ⭐️
(ไอเดียเนื้อเรื่องเผื่อใครนึกไม่ออกว่าจะโคอะไรดี กดดูท้ายดอค หรือกดอ่านในreplyได้เลยค่ะ)
Doc: bit.ly/Kanata_KMI )
🔁 ช่วยลุงหาเพื่อน
สนใจโค DM ได้เลยค่ะ⭐️
(ไอเดียเนื้อเรื่องเผื่อใครนึกไม่ออกว่าจะโคอะไรดี กดดูท้ายดอค หรือกดอ่านในreplyได้เลยค่ะ)
Doc: bit.ly/Kanata_KMI )
“มาชิมด้วยกันนะคะ 😊”
มิโนริชูถุงกระดาษที่ห้อยติดข้อมือมาให้ดู แค่แพคเกจก็รู้ได้ว่าเป็นของดีแล้ว
“ขอรบกวนด้วยนะค้า~”
กล่าวขึ้นอีกรอบ แม้จะมีเพียงมิซูรุ แต่ก็ยังเอ่ยตามมารยาทหลังเปลี่ยนรองเท้าสำหรับเดินในตัวบ้าน
“คุณลุงอยู่ไหมคะ?”
ดวงตาสีอ่อนเหลือบขึ้นสบใบหน้าของเด็กหนุ่มตัวสูง รอยยิ้มน้อย ๆ ติดมุมปากอย่างยากจะเดา
“มาชิมด้วยกันนะคะ 😊”
มิโนริชูถุงกระดาษที่ห้อยติดข้อมือมาให้ดู แค่แพคเกจก็รู้ได้ว่าเป็นของดีแล้ว
“ขอรบกวนด้วยนะค้า~”
กล่าวขึ้นอีกรอบ แม้จะมีเพียงมิซูรุ แต่ก็ยังเอ่ยตามมารยาทหลังเปลี่ยนรองเท้าสำหรับเดินในตัวบ้าน
“คุณลุงอยู่ไหมคะ?”
ดวงตาสีอ่อนเหลือบขึ้นสบใบหน้าของเด็กหนุ่มตัวสูง รอยยิ้มน้อย ๆ ติดมุมปากอย่างยากจะเดา
มิโนริขยับยิ้มกว้างให้กับเพื่อนสมัยเด็ก เหลือบสายตาไปยังด้านหลัง คล้ายเป็นนัยยะ
"ของมิคุงก็มีนะ 😊"
มิโนริขยับยิ้มกว้างให้กับเพื่อนสมัยเด็ก เหลือบสายตาไปยังด้านหลัง คล้ายเป็นนัยยะ
"ของมิคุงก็มีนะ 😊"