(มนตขอแย่งไม้เซลฟี่มาถือเล่นค่ะ ยึดช่อง)

ยังมึน ๆ อยู่หน่อยได้ยินเสียงบอกไม่เป็นไรเลยไม่ทันตอบอะไรต่อ

เขาก้มหยิบสมุดที่ตกพื้นได้ปกติ แค่จะช้า ๆ หน่อยแค่นั้นเอง

เมื่อเงยหน้ามาพบว่าคุณเขายังอยู่ที่เดิม จึงได้ทันสังเกตว่านั้นกระเป๋าธนูเหรอ คุณพี่พกธนู ? มาสอบ ?

นั้นเพิ่มความงุนงงให้มินาโตะอย่างมาก แม้จะพยายามเก็บสีหน้าแต่ก็พลาดท่า

‘เจ็บตรงไหนครับ ?’
”มาสอบธนูเหรอครับ“

ถึงกับสลับสิ่งที่คิดที่อยากพูดกันเลยทีเดียว

(ได้เลยค่า รับทราบค่ะ ! งั้นเป็นพอจะรู้จักเห็นหน้าคร่าตากันเนอะคะ 🥺 ทางนี้จะแนะนำชื่อเต็มคืนและเรียกได้ตามสะดวกโยทสึบะเลยค่ะ 🙌)

สมองไม่ทำงานไปชั่วครู่ เขายืนตัวแข็งและรับสมุดคืนมาแบบยังงง ๆ ไม่รู้จะรีแอคขอโทษอีกรอบหรือขอบคุณก่อนดี

ตัดสินใจไม่ได้ เลยทักแค่ชื่อของอีกคนไว้ก่อนแล้วกัน !

”คุณคาวาอาริ“
”สมุด…“

จากนั้นเหมือนเสียงหล่น ไปพอ ๆ กับสภาพสมองลอยไปไกลแล้ว

(มาเล้ยคั้บ !)

หลังพูดขอโทษเหมือนได้วิญญาณกลับเข้าร่าง มินาโตะตาโตตกใจ มือไม้อยู่ไม่สุข สติสะตังก็ยังไม่กลับมานัก จึงโค้งตัวตามพ่อหนุ่มแว่นไปแบบอัตโนมัติแบบงง ๆ

ยังดีที่มีกระเป๋าให้มือไม้ได้จับ เขาจึงยกกระเป๋าอีกคนตามขึ้นมา ยังไม่ทันจะส่งคืนก็ยิงคำถามรัว ๆ ซะก่อน

“ขอโทษนะ จะระวังขึ้นครับ TT”
“เอ.. เจ็บมากไหมครับ”
“ที่โดนชนตะกี้…”

พร้อมสีหน้ากังวลและเป็นห่วงอย่างชัดเจน

(โอ้ยแบบนี้ เพราะความหวานขึ้นตาหรือบาทาขึ้นหัว (มนตไม่ได้กล่าว))

(ติดแบ้วคะ 💞 ทำให้ทุกวันเปรวันหวาร ๆ 🥰)

(ดุ้กดิ้กเปนเรียงแถวเปนก้อนชมพุกับพี่มซก 😍🩷🩷)

(น่ารักที่สุด ชมพุเกิ่วของแม่ลูกเอ้ยยยย)

(แฝด @minako-rkm.bsky.social คนนิ้งายค้ะเบบี๋ อยู่ด้วยกันคือน่ารัก x2 💕)

(ฮิๆๆ ขอบคุณค้ะ แจกจ่ายสีชมพูหวานเยนหวานจายคร้าฟเพ่🩷🩵)

ดอคความสัมพันธ์ค่ะ : bit.ly/3Vv4aTc

สำหรับการใช้สัญลักษณ์ค่า

"___" : พูด
'___' : คิด
___ : บรรยาย
[___] : โทร/ข้อความ/แล้วแต่บริบทในโรล

(...) ผู้ปกครองพูดไปเรื่อย

(บอทแมววิ่งผ่านหน้า แอบเหยียบเท้าไปทีละวิ่งหายไปเลย)