#KMI_Undoukai
#KMI_Aka

#KMI_Undoukai
#KMI_Aka

(มาเลยคับเซนเซย์เอาตอนไหนดีจัดมาเลย!!)

"เตรียมงานวัฒนธรรมตั้งหลายวันมันก็มีเหนื่อยบ้างละน่า" จริงๆ ก็ไม่ได้อยากเข้าร่วมกิจกรรมด้วย ห้องชมรมคณิตที่ไม่น่ามีกิจกรรมแท้ๆ ดันมีเฉย (....)

"แล้ววิชาไหนอ่ะที่ทำไม่ได้?" คนที่ดูรักการเรียนไม่น่ามีวิชาที่ทำไม่ได้หรอกมั้ง อย่างน้อยก็ไม่น่าคะแนนแย่แบบมินาโกะ

"อย่างเราเลขอ่ะตกแน่ๆ ส่วนอังกฤษนี่ก็น่าจะต้องลุ้นเอา" เพราะสองวิชานี้มั่วไปเยอะสุด

มินาโกะที่สมองทึบเลยไม่ได้เอะใจกับคำพูดอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย(....)

"เอาน่าน้องๆ นายคงทำตัวน่ารักกว่านายละนะ เราเป็นเพื่อนเล่นให้ได้อยู่แล้ว" ผ่าม-- หลอกด่าไปอีกช๊อต

"เราน-- ย้ายมาอยู่กับน้าน่ะ พอดีมีเรื่องที่บ้านนิดหน่อย"

"เลยแอบอิจฉาทัตสึรุเหมือนกันนะได้ใช้เวลากับน้องชายเนี่ย"

"F f..eell my l..life with song
Let I sing f f... for ever"

พยายามจะแอคโรแมนติกแต่น่าเสียดายที่เสียงมินาโกะไม่ได้เพราะเหมือนอีกฝ่าย ไม่นับที่เปลี่ยนเนื้อเรื่องเองนิดหน่อย(เพราะจำไม่ค่อยได้) ยังร้องตะกุกตะกักอีก

ได้แต่คิดในใจว่าไม่น่าร้องต่อเลยทำลายบรรยากาศหมด...

มินาโกะตกใจเล็กน้อยที่โดนดึงไปเต้นรำด้วย แต่เธอก็ไม่ได้ไม่ชอบหรือจัดจืนอะไร กลับรู้สึกสนุกด้วยซ้ำที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการแสดงเล็กๆ นี้

มินาโกะฟังทำนองกับคำร้องก็รู้ได้ทันทีว่านี้คือเพลง Fly me to the moon ถึงเธอจะไม่ใช่สายฟังเพลงสากลแต่เพลงนี้ก็ได้ยินบ่อยอยู่ช่วงนึง

จังหวะที่อีกฝ่ายหมุนตัวกลับเข้ามามินาโกะก็ดึงเขามาใกล้ พร้อมร้องเพลงท่อนต่อไป

(+)

"แต่งหญิงด้วยป่ะ?" มินาโกะถามต่อ ในหัวคิดภาพอีกฝ่ายแต่งหญิงทำโมเอะบีมใส่เรียบร้อย(...)

"ถ้าแต่งหญิงด้วยแถมกับเสิร์ฟออมเล็ต พร้อมวาดรูปหัวใจให้ก็อาจจะยอมไป"

"แต่นายจะกล้าทำเร้อ?" มินาโกะถามด้วยน้ำเสียงท้าทาย

"เห~ รุ่นพี่ปีสามสินะ เราอยู่ปีสองละ"

"เราชื่อมินาโกะนะยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่" มินาโกะเริ่มกล่าวแนะนำตัวก่อน หวังให้บรรยากาศการสนทนาผ่อนคลายมากขึ้น อย่างน้อยเรียนที่เดียวกัน รู้จักชื่อกันก็จะได้ไม่รู้สึกเหมือนคุยกับคนแปลกหน้า

"ถ้างั้นเดี๋ยวเราทำโมจิไส้ช๊อคโกแลตแล้วเอาไปแลกนะ" มินาโกะพูดจบก็ขมวดคิ้วพึ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่รู้ห้องของอีกฝ่ายนี่นา....

"รุ่นพี่อยู่ห้องไหนนะ? เรา 2-F ละ"