No text

โอ้มายก้อดดดด กรี๊ดดดด😭🙏

เค้าเกิดมาคู่กันจริงๆค่ะ😭🙏

*ใช้ โอ้ยย มันกลายเป็นให้ได้ไง😭

ขอแจ้งไว้ก่อนว่าอาจจะไม่ได้ข้อมูลถูกต้อง100% กำลังศึกษาไปด้วยค่ะ แล้วก็ภาษาอาจจะแปลกๆไปบ้างเพราะไม่ได้เขียนอะไรแบบนี้นานแล้วค่ะ

ใช่ค่ะคุณมุก ซึมเลย แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเกลาคำ

"ไอ่ผี้เปรตตต!!!"

ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงน้ำไป อุสิชากรีดร้องก่อนจะว่ายขึ้นมาบนท่าเรือ เมื่อกี้เธออุตส่าเกือบตัวแห้งแล้วเชียว

ไอชาติเปรตนั่นมันเป็นใคร!?

เมื่อเธอขึ้นมาเธอก็ไม่เห็นเขาแล้ว ขึ่งดีแล้วที่เขาไปแล้ว และเธอก็ภาวนาขอให้ไม่เจอคนแบบเขาอีก คนบ้าอะไรเหวี่ยงผู้หญิงลงน้ำ

อุสิชาคว้าตะกร้าสานที่มีดอกัว สะพายบนไหล่และรีบกลับบ้าน เธอมีอาการสั่นเล็กน้อยจากอุณหภูมิร่างกายที่ลดลง(7)

หน้าแป้นแล้น? อุสิชาคิดในใจพรางรู้สึหน้าชา เธอไม่เคยถูกเรียกแบบนั้นมาก่อน

"เมื่อครู่มึงเรียกกูว่ากระไรหนา อิ่หัวทุเรียน!?"

เธอหลุดสำเสียงบ้านเกิดของเธอออกมา คนตัวสูงกว่ายืนนิ่งไปราวกับกำลังพิจรณาผมตัวเองกับเปลือกผลไม้ชนิดนั้น

"ปากดีนักนะมึง!"

อุสิชาคิดว่าถ้ามีมวยเธอจะสู้ แต่เธอจะสู้เขาได้ไงเขาตัวใหญ่กว่าเธอโคตรๆ!

ไม่ทันพูดอะไรต่อ ร่างสูงอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าและทุ่มเธอลงน้ำ (6)

ในระหว่างที่กำลังนับดอกบัว ร่างสูงนั้นก็เดินขึ้นมาที่ท่า อุสิชาหันไปมองเขา เขาตัวสูง สูงกว่าเธอเยอะเลย เขามีผิวสีแทน ผมตั้งแหลมคล้ายเปลือกทุเรียนสีฟางอ่อนแปลกตา เขามีรอยแผลเป็นอยู่ทั่วตัว โดยเฉพาะตรงอกที่ดูน่ากลัวเป็นพิเศษ ร่างกายของเขากำยำล่ำสัน เธอเผลอจ้องเขาเพราะคิดว่าเขาดูคุ้นตา จนร่างสูงหันมาสบตาเธอ

"มึงมองอะไรวะ? อีหน้าแป้นแล้น!"

เสียงแหบของเขาตวาดใส่เธอ (5)