มิฟุยุย่นคิ้ว เดินแทรกเข้าไปช่วยยกกล่องมีน้ำหนักนั้นทันที ไม่เปิดโอกาสให้ผู้ใหญ่ค้าน "หนูจัดการเองน่า..."

นำมาวางบนเคาน์เตอร์ห้องครัว เอื้อมหยิบคัตเตอร์มากรีดเปิดปากกล่อง ที่เหลือปล่อยให้เป็นของคุณยายจัดการ

"แค่นี้ใช่ไหมคะ?"

"หนูไปเรียนก่อนนะ"

คุณยายวางมือบนไหล่ของเธอเบา ๆ อย่างที่ทำประจำ อวยพรให้วันนี้ราบรื่น แม้มิฟุยุจะไม่เชื่อในคำอวยพรใดก็เถอะ (edit)

/หัวเราะเบา ๆ แอบนึกเอ็นดูท่าทางอีกคน ระหว่างทางเดินมาถึงหน้าร้าน

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ขอให้สนุกนะ

/ยกมือโบกลา ถ้ามีโอกาสเจอกันอีกก็คงดีเหมือนกัน

( น่ารักหัวใจละลายค่ะ 😭🤲 )

/โคลงศีรษะเล็กน้อย ในใจคิดว่ายังอยากอยู่ด้วยอีก นาน ๆ ทีจะเจอคนที่ทำให้หัวเราะได้

ฉันว่าจะกลับบ้านแล้วล่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวเดินไปเป็นเพื่อนค่อยแยกทางกันนะคะ

🔴Tomoyasu

3-A
ชิโมมุชิกิ โมโตมุ หัวหน้า
@rkmmotomu.bsky.social
โฮชิคาวะ จิอากิ รองหัวหน้า
@rkm-chiaki.bsky.social
คาเนโกะ มิฟุยุ เหรัญญิก
@mifuyuu-rkm.bsky.social

3-B
คีโต้ ไดอิจิ หัวหน้า
@rkm-daiichi.bsky.social
ฮานาซากิ อากิฮิโตะ รองหัวหน้า
@akihanazaki-rkm.bsky.social
คุโรซาวะ ซาวาโนะ เหรัญญิก
@sawano-rkm.bsky.social

อืม...คงไม่ต่อแล้วล่ะค่ะ

/ช่วยหยิบลูกบาสมาโยนส่ง ๆ เพื่อคืนเครื่อง

ซาวาตาริซังจะไปไหนต่อไหมคะ เผื่อฉันเดินไปส่ง

/สีหน้ามึนงง แต่ไม่ได้รู้สึกต่อต้านอะไรกับชื่อใหม่ที่คนตรงหน้าใช้

เนโกะซัง??
จะเรียกแบบนั้นก็ได้ค่ะ ˘͈ᵕ˘͈

"ไอ้หมอนี่—"

ยืนโมโหฟึดฟัดอยู่คนเดียวตรงนั้น หยุดตัวเองไม่ให้ถอดรองเท้าปาใส่

( ขอบคุณที่มาทักทายนะคะ ขออนุญาตขำ55555+ )