???????

สีหน้าของคนตรงหน้าที่ไม่เคยเห็น ไหนจะคำด่าทิ่มแทงที่ฟังก็รู้ว่ากล่าวออกมาไม่ได้คิดกลั่นกรอง

เห~?…. สีหน้าแบบนั้น
เด็กหนุ่มเหงื่อตก—ในขณะเดียวกันก็เผลอกลั้นยิ้มราวกับกำลังสนุกกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนต้องยกมือมาปิดริมฝีปากหลบเอาไว้

คุณเวราผู้รักสงบคนนั้นทำสีหน้าแบบนั้นเป็นด้วย?

ปฏิกิริยาน่าสนุกกว่าที่คิดนี่นา?

+

"ผิดแล้วครับ"
ฟังที่อีกฝ่ายพูดแล้วหลุดหัวเราะออกมาเสียงใส

หยิบผ้ามาห่มให้ จัดหมอนให้อีกฝ่ายนอนสบาย ๆ แล้วค่อยพูดต่อ
"พี่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ ไม่ให้ป่วยต่างหาก ไม่ใช่หวังให้ข้าไปดูแล"

มือเล็ก ๆ ที่เย็นสบาย เลื่อนขึ้นไปวางบนเปลือกตาทั้งสองข้างของคนป่วย
เป็นการบอกให้หลับตาพักผ่อนเสีย

"พักผ่อนนะครับ ข้าขอให้พี่หายไข้ไว ๆ"

ส่วนสตรอว์นั้นกวาดเรียบ ซุปถูกยกขึ้นซดจนหยดสุดท้าย
เช่นเดียวกับขนมปังในมือ

ยังดีที่เด็กชายได้รับการอบรมมาเลยเคี้ยวจนหมดก่อนค่อยตอบ

"ข้าได้หมดทุกช่วงเลย!"
คำตอบที่เหมือนไม่ได้ตอบ-

"แต่ข้าว่าเราต้องถามพี่ฟรีเซียต่างหาก ว่าเขาสะดวกช่วงไหน?"
เก็บถ้วยเก็บช้อนแล้วลุกเตรียมนำไปคืนเมดประจำโรงอาหาร
หันมารอเซปด้วยว่าจะไปคืนถ้วยพร้อมกันไหม

เด็กน้อยอ้าปากเล็กน้อย ก่อนจะรีบเอามือปิดปากอีกฝ่าย
เขาเม้มปากไว้พยายามกลั้นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมา

แก้มขึ้นสี ริมฝีปากขยับเหมือนจะพูด แต่หยุดไป
เขาก้มหน้างุดแล้วค่อยพูดโดยไม่สบตา

"ด ดีใจที่ได้ช่วยครับ"
"แต่ข้ายังไม่ได้เป็นหมอหรอกนะ"

...ดีใจนั่นแหละ แต่ก็เขินที่ถูกเรียกอย่างนั้น 🥺😳

เขายกมือขึ้นมานับนิ้วตามอีกฝ่ายบ้าง
"ของข้ามีพี่เวรา พี่จาค๊อบ แล้วก็พี่ฟรีเซีย"
/ชูสามนิ้ว

"ถ้าอย่างนั้นเป็นพี่ฟรีเซียดีไหม รู้จักเหมือนกันทั้งคู่พอดีด้วย"
พูดจบก็กัดขนมปังคำสุดท้าย เคี้ยวแก้มตุ่ยอย่างเอร็ดอร่อย