(ขอบคุณที่แลกกันค่ะ มาเทียบกับคนในมูการ์ดของคุณใบเล็กกว่าชาวบ้านแล้วรู้สึกเอ็นดูเลย)

ภาพด้านหลังจะประมาณนี้ รับไปไม่มีงง(มั้ง)เพราะเล่าเรื่องแต่ละตัวละครระดับนึงค่ะ - 7 -

ตัวเขาที่กำลังจะเดินไป หันกลับมา ก่อนจะผงกหัวรับคำบอกลาจากทั้งคู่ด้วยใบหน้านิ่งเช่นเดิม

“...ไว้เจอกันครับ”

พูดจบ ก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมา

เพราะต้องไปยังเป้าหมายถัดไป ก็คือการตามหาเจ้าน้องชายให้เร็วที่สุด ก่อนที่ปลาในมือจะเย็นซะก่อน...

(ขอบคุณพี่ๆรหัสที่มาโรลกันนะคะะะ🥹🙏✨)

[ขอบคุณรุ่นน้องรหัสที่มาโรลเช่นกันค่ะ //อุกรี๊ดดดดดดด ซีนคอมมิคปิดท้ายนี่มันอะไรกันนนน แงงงงง ไม่ทันตั้งตัว ถึงน้องเครเมนจะหน้าตึงแต่เราและเหล่ารุ่นพี่ก็เอ็นดูนะคะ ไว้โอกาสหน้ามาทักทายกันอีกได้นะ!]

ค่อยหันมาทางเครเมน "ขอบใจที่บอกไว้ ละเอียดมากทีเดียว"
เห็นว่าหยิบปลาดูน่าจะไปแล้ว จึงโบกมือบอกลาตามมารยาทเสียหน่อย

"ตอนนี้พวกเราไม่มีอะไรรบกวนแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ"

ที่ไม่ได้ถามโซเอ้เลยว่ามีอะไรจะรบกวนเครเมนอีก แต่ดูน่าจะไม่ สาวผมเขียวยกมือโบกตามยิ้มให้

"ไว้เจอกันใหม่นะเครเมน"

[รวมภาพใหญ่เควตต้าจะอยู่โซนกลางค่อนบนซ้ายนะคะ]
[ขอบคุณสำหรับเบสและพื้นหลังน่ารักๆ ค่ะ มารวมกันแล้วอบอุ่นสุดๆ เลย]
bsky.app/profile/mgr-...

เควตต้าได้ยินคำตอบพลางขบคิด หมายถึงน้องชายเรียนที่นี่ด้วย? หรือว่าอยู่ในตัวเมืองแล้วแวะไปหา แต่คงเป็นอย่างแรกมากกว่า

"พาน้องมาที่ห่างไกลขนาดนี้คงต้องดูแลอย่างดีสินะ จะเอาใจช่วยละกัน แต่ถ้าให้ฉันออกแรงช่วยก็บอกได้" แม้คิดว่ารุ่นน้องคนนี้คงดูแลน้องชายดีอยู่แล้ว แต่ก็เสนอตัวไปเผื่อช่วยอย่างอื่นได้

"เรื่องของมันเล็กน้อย ถ้ากินแล้วอิ่มอร่อยก็ดีแล้วล่ะ"
+

[เครเมนเอ้ย พี่ปีกลางเคยพยายามทำความเข้าใจรุ่นพี่โซเอ้แต่ก็ยากเกินไป เพราะงั้นไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรนะ5555 // คือวาดเครเมนเข้าเฟรมแค่นี้เองค่ะ ไว้เรามีแรง+ว่างๆ อาจมาวาดดีๆ ให้นะคะ]

เควตต้าที่เมินรุ่นพี่แล้วฟังคำตอบรุ่นน้อง มองปลาที่ตนเสนอให้ไม่ใช่ปลาย่าง ส่วนที่ย่างก็มีนิดหน่อยแต่อยู่ทางโซเอ้มากกว่า

"รุ่นพี่โซเอ้ ตรงนั้นพอมีปลาที่เพิ่งสุกบ้างมั้ย?"

เรียกสติสาวผมเขียวให้หันทางตน ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนรุ่นน้องบอกนั่นได้ยินรึเปล่า
+

"ด..ดีจังที่เข้าใจ! แต่ถึงอย่างนั้นเวลาเห็นขนมก็ตื่นเต้นอยู่นะคะ คนที่ทำได้นี่เก่งจัง" โซเอ้ว่าอย่างร่าเริง เผลอนึกภาพขนมในวิชาคหกรรมแล้วน้ำลายไหล พอรู้ตัวก็ยกมือเช็ดปากส่ายหน้าดิกๆ ห้ามคิดนะ ห้ามคิด

ฝั่งเควตต้ามองด้วยสายตาเวทนารุ่นพี่ เห็นรุ่นน้องกินปลาก็กินของตัวเองต่อจนหมด เริ่มจะพออิ่มก็มองปลาที่เหลือแล้วหันไปถามเครเมน

"ยังมีที่ยังไม่ย่างอยู่ส่วนหนึ่ง จะเอาไปย่างกินทีหลังก็ได้นะ"

[เกรงว่าของหวานจะเป็นปลาย่างชุบน้ำผึ้งแทนค่–//ไม่]

รุ่นพี่ปีปลายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่รุ่นน้องรับปลาแม้จะยังไม่กินก็ตาม ส่วนเควตต้าไม่ได้มีท่าทีอะไรพิเศษ

จนได้ยินคำถามเรื่องของชอบ ในหัวรุ่นกลางสงสัยขึ้นมาว่าของชอบโดยรวมหรือแค่ของกิน แต่สถานการณ์นี้คงเป็นของกินมั้ง

"...เนื้อสัตว์ จะปลา นก หมู หรืออื่นๆ ที่สุกแล้วก็ชอบกินหมดน่ะ ไม่ค่อยมีของที่ชอบกินจนขาดไม่ได้นะ"
+

โซเอ้กระพริบตาปริบๆ กับที่รุ่นน้องไม่ยอมกินปลา แต่ถ้างอแงก็จะโดนปีกลางเขม่น เลยเงียบเจี๋ยมเจี้ยมหยิบปลากินต่อ

เควตต้าเห็นท่าทีทั้งคู่ก็ไม่ว่าอะไร หยิบแอปเปิ้ลลูกหนึ่งมากินตามรุ่นน้องแล้วหันทางเครเมน

"ยังติดเปรี้ยวอยู่แต่ก็ยังกินได้... ชอบรสชาติแบบนี้สินะ มีของอย่างอื่นที่ชอบรึเปล่าเผื่อคราวหลังเจอจะเอามาฝาก"

จริงๆ กินเงียบๆ ก็ได้แต่ไม่อยากให้เงียบเกินไปเฉยๆ

เมื่ออีกฝ่ายเห็นด้วยฝั่งสาวๆ ก็ช่วยกันจัดการปลาและเสียบไม้ย่าง แต่พอโดนถามเรื่องวิธีปิ้งปลา...

"ได้ยินว่าใส่เกลือตอนย่างจะอร่อยขึ้น แต่ที่นี่ดูจะหาเกลือได้ยาก..." เควตต้าว่า

"ฉันไม่รู้วิธีปรุงนักค่ะ แต่เคยเห็นคนเอามีดหั่นตัวปลาเป็นริ้วก่อนย่างอยู่นะคะ ฉันกลัวเนื้อปลาจะสุกเกินไปเลยไม่ได้ทำแบบนั้น" โซเอ้พูด

เหมือนคำตอบที่ให้ดูจะไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไร--