เงยหน้าขึ้นมาหันซ้ายหันขวา ทำไมมีคนดูเข้าใจแต่อิช้อยไม่เข้าใจอะไรเลย
ในกระดาษว่างเปล่า ไม่จด ไม่สิ.. ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาจดแต่แรกด้วยซ้ำนี่นา!?
“มีคนทั้งหมด 5 คน เอาส้มมาให้คนละ 3 ผลเพราะอย่างนั้นผลรวมของส้มทั้งหมดจึงเป็น 15…“
ผอ.ลากชอลก์เขียนไป-มาบนกระดาน พลางสอนด้วยเสียงเรียบๆ
น้ำเสียงเนิบช้าและคาบเรียนยามเช้า ไม่ยากเลยที่ผู้ฟังจะรู้สึกง่วงขึ้นมา
”เอาล่ะใครตอบ 15 บ้าง?”
เงยหน้าขึ้นมาหันซ้ายหันขวา ทำไมมีคนดูเข้าใจแต่อิช้อยไม่เข้าใจอะไรเลย
ในกระดาษว่างเปล่า ไม่จด ไม่สิ.. ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาจดแต่แรกด้วยซ้ำนี่นา!?
ก่อนเริ่มพิธีจันทร์ดับ หน้าม้าชักจะยาวปรกหน้าเกินไปแล้ว ก็เลยไปขอให้ ส ห า ย รั ก ช่วยเล็มหน้าม้าออกสักหน่อยนึง ---
.
.
" ข้าบอกว่า...นิดเดียว...ไง... "
หลังจากนั้นทุกคนก็พบเห็นลิลี่วิ่งร้องไห้รอบโรงเรียน
(ตัวการ >> @mgr-leon.bsky.social )
ก่อนเริ่มพิธีจันทร์ดับ หน้าม้าชักจะยาวปรกหน้าเกินไปแล้ว ก็เลยไปขอให้ ส ห า ย รั ก ช่วยเล็มหน้าม้าออกสักหน่อยนึง ---
.
.
" ข้าบอกว่า...นิดเดียว...ไง... "
หลังจากนั้นทุกคนก็พบเห็นลิลี่วิ่งร้องไห้รอบโรงเรียน
(ตัวการ >> @mgr-leon.bsky.social )
ถึงจะตีกันบ่อยๆ แต่คนที่สอนให้อ่านหนังสือตอนมาที่นี่ และยังคงช่วยสอนอยู่ตลอด
เรคอร์ดเองก็พยายามเป็นอย่างมากในการตั้งใจอ่าน และเขียนให้ได้ แม้ว่าตอนนี้ยังไม่คล่องไปทุกอย่างนัก
พวกเขาแลกเปลี่ยนด้วยการพานักเรียนภาคทฤษฎีคนนั้นไปขี่ไม้กวาดด้วยกันบ่อยๆ
และหมอนี่ตัวหนักชะมัด!
ถึงจะตีกันบ่อยๆ แต่คนที่สอนให้อ่านหนังสือตอนมาที่นี่ และยังคงช่วยสอนอยู่ตลอด
เรคอร์ดเองก็พยายามเป็นอย่างมากในการตั้งใจอ่าน และเขียนให้ได้ แม้ว่าตอนนี้ยังไม่คล่องไปทุกอย่างนัก
พวกเขาแลกเปลี่ยนด้วยการพานักเรียนภาคทฤษฎีคนนั้นไปขี่ไม้กวาดด้วยกันบ่อยๆ
และหมอนี่ตัวหนักชะมัด!
‘ ‘ ด้วยเกียรติของข้า! อนาคตอัศวินเลออนผู้ยิ่งใหญ่!!
จะปราบปีศาจทั้งโลกให้หมดด้วยมือของข้าเอง!!!!! ’ ’
—-
Leon 16y ปีกลาง
161 cm
Doc bit.ly/4kODGXq
ฝากไอ้เด็กเบียวอัศวินด้วยนะครับ🙌
ทัก,โรล,โค,จีบOK🫶
ภาพ2 cr Miya Chi
: เด็กคนนั้นเอาแต่ทำหน้าเครียดตลอดพิธีเลย ไม่สบายรึเปล่านะ
.
.
.
' น น่าสงสัยชะมัด... '
: เด็กคนนั้นเอาแต่ทำหน้าเครียดตลอดพิธีเลย ไม่สบายรึเปล่านะ
.
.
.
' น น่าสงสัยชะมัด... '
ย้อนไปสมัยเข้ามาที่นี่แรกๆ
พอเจอพวกผู้ใหญ่ก็จะชอบโม้วีรกรรมของตัวเองกับน้องๆ ให้ฟังด้วย
แต่ก็แค่เล่าให้ฟังตามประสาของเด็กๆ
ไม่รู้ว่าจะถูกใส่ใจเรื่องที่เล่าไปมากน้อยขนาดไหนหรอก แต่แค่อยากโม้ให้พวกผู้ใหญ่ฟังเฉยๆ
ว่าแต่ ต้องดูแลเสื้อพวกนี้ยังไงกันนะ... มัวแต่โม้จนจำที่บอกไม่ได้เลยอ้ะ..
จากนั้นเรคอร์ดก็ลืมทุกอย่างสิ้นและเสื้อผ้าก็มอมและขาดเป็นประจำ
ย้อนไปสมัยเข้ามาที่นี่แรกๆ
พอเจอพวกผู้ใหญ่ก็จะชอบโม้วีรกรรมของตัวเองกับน้องๆ ให้ฟังด้วย
แต่ก็แค่เล่าให้ฟังตามประสาของเด็กๆ
ไม่รู้ว่าจะถูกใส่ใจเรื่องที่เล่าไปมากน้อยขนาดไหนหรอก แต่แค่อยากโม้ให้พวกผู้ใหญ่ฟังเฉยๆ
ว่าแต่ ต้องดูแลเสื้อพวกนี้ยังไงกันนะ... มัวแต่โม้จนจำที่บอกไม่ได้เลยอ้ะ..
จากนั้นเรคอร์ดก็ลืมทุกอย่างสิ้นและเสื้อผ้าก็มอมและขาดเป็นประจำ
(ย้อนไปช่วงปีต้น)
‘ เครื่องแบบ! พวกอัศวินก็ใส่เครื่องแบบกัน งั้นแบบนี้ก็เข้าใกล้การเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่!! ’
เขาพยายามทำเป็นขรึมอยู่ แต่สีหน้าก็แสดงออกมาหมดแล้วว่าตื่นเต้นสุดๆ
“ ข้าขอบคุณท่านมากสำหรับเครื่องแบบนี้! ด้วยเกียรติของอนาคตอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ จะดูแลรักษาอย่างดีเลย!!! ”
(ย้อนไปช่วงปีต้น)
‘ เครื่องแบบ! พวกอัศวินก็ใส่เครื่องแบบกัน งั้นแบบนี้ก็เข้าใกล้การเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่!! ’
เขาพยายามทำเป็นขรึมอยู่ แต่สีหน้าก็แสดงออกมาหมดแล้วว่าตื่นเต้นสุดๆ
“ ข้าขอบคุณท่านมากสำหรับเครื่องแบบนี้! ด้วยเกียรติของอนาคตอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ จะดูแลรักษาอย่างดีเลย!!! ”