/วิ่งตามไปยีหัว

“ทำอะไรของเจ้าน่ะ…”

/มอง

(ไม่❗️❗️❗️💢(ได้นิดนึง) /ยีหัว)

(ส่วนแกรายต่อไป สนามอารมณ์ของฉัน)

(แค้นนนนนนน แค้นนนนนน ฝากไว้ก่อนเถอะ)

(แว่บมาแปะๆ ก้อนคุนพี่ที่แบกน้องสตรอว์ไปค่ะ🥹)

(ห้ะ เดี๋ยว อะไร คุณคะ?????เรพยาพบไรกบไร้/ร💀💀🗿❓❓🤯🙉🙉🙉)🗿😭😟😟🙉)

ชายร่างสูงเดินเข้ามาจากทางด้านหลังพร้อมตั้งฉากขึ้นฝ่ามือตนเป็นแนวตั้ง

ลงแรงกระทบบนหัวเด็กขี้แงของตนอย่างไม่ออมแรงใดๆ ด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย

“ขอโทษที่ขัด แต่เดี๋ยวข้าจัดการเขาเอง”

คำพูดเล็กๆไม่ยืดเยื้ออะไรเยอะเอื้อมจับคอเสื้อด้านหลังคนตัวจ้อยไว้

ก่อนจะเปลี่ยนท่ายกตัวอุ้มพาดไหล่ ประดั่งว่าเป็นลูกสุนัขตัว ก่อนจะพาเดินออกไป

“จริงๆเลยนะ…เจ้าเนี่ย”