ปีต้น ตอนนี้สูงแค่ 150 ยังไม่มีธาตุหลัก
Display by @myfriendfries
#mgr_commu
น้องเอนอาจจะดูน่าสงสัยแต่คนเล่นเป็นมิตรมากนะ!
บวกได้ทุกรูทฮะ
ไม่มีอะไรน่าสนใจในนี้ : https://docs.google.com/document/d/1DPtk-s39rOlRYssprXFRY3no10lAnHDz06Ewdg0OQWw/edit?usp=drivesdk
...ว่าแล้วก็ยกยิ้ม กัดคุกกี้คำสุดท้ายหมดพอดี ปัดๆมือให้เศษร่วงลงพื้น
"ไม่ถึงกับไม่อยาก แค่ไม่ชินกับการถูกมองเยอะๆ เลยไม่ค่อยไปที่หมู่บ้าน"
...ว่าแล้วก็ยกยิ้ม กัดคุกกี้คำสุดท้ายหมดพอดี ปัดๆมือให้เศษร่วงลงพื้น
"ไม่ถึงกับไม่อยาก แค่ไม่ชินกับการถูกมองเยอะๆ เลยไม่ค่อยไปที่หมู่บ้าน"
จนลับตาไปแล้วก็ค่อยยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม
"น่ารักดีจังน้า~"
(ขอบคุณที่มาเล่นกับน้องค่า)
จนลับตาไปแล้วก็ค่อยยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม
"น่ารักดีจังน้า~"
(ขอบคุณที่มาเล่นกับน้องค่า)
พูดแบบนั้นแต่ก็กัดคุกกี้เคี้ยวเลย
"ไม่ใช่คุณชายลูกขุนนางแล้วพูดแบบนั้นจะเดือดร้อนเอาได้นะ แต่คนที่นี่อาจจะไม่คิดมากก็ได้ ถ้าได้ขนมจริงๆ"
"........คนที่หมู่บ้านจะกลัวเอาน่ะสิ"
พูดแบบนั้นแต่ก็กัดคุกกี้เคี้ยวเลย
"ไม่ใช่คุณชายลูกขุนนางแล้วพูดแบบนั้นจะเดือดร้อนเอาได้นะ แต่คนที่นี่อาจจะไม่คิดมากก็ได้ ถ้าได้ขนมจริงๆ"
"........คนที่หมู่บ้านจะกลัวเอาน่ะสิ"
แกะผ้าที่ห่อออกแล้วยื่นให้ทั้งคู่แล้วหยิบขนมปังคืน
แกะผ้าที่ห่อออกแล้วยื่นให้ทั้งคู่แล้วหยิบขนมปังคืน
แต่ก็หักคุกกี้ครึ่งนึงยื่นคืนให้
"ถ้าไม่ได้เป็นคุณหนูแล้ว ก็ไม่ค่อยได้กินของหวานบ่อยๆแล้วนะ เซป"
แทะส่วนที่ถือในมือไปด้วย กัดคำเล็กๆทีละนิด
"แต่ข้าก็ยินดีนะถ้าจะมีคนติดนิสัยใจบุญสุนทานอยู่แถวนี้"
แต่ก็หักคุกกี้ครึ่งนึงยื่นคืนให้
"ถ้าไม่ได้เป็นคุณหนูแล้ว ก็ไม่ค่อยได้กินของหวานบ่อยๆแล้วนะ เซป"
แทะส่วนที่ถือในมือไปด้วย กัดคำเล็กๆทีละนิด
"แต่ข้าก็ยินดีนะถ้าจะมีคนติดนิสัยใจบุญสุนทานอยู่แถวนี้"
เอนพูดไปด้วย ดวงตาสีทองกลมนั่นก็สำรวจทั้งคู่ไปด้วย
"แล้วเจ้าไม่กินขนมปังของเจ้าเหรอ ถ้าจะโดนลงโทษเรื่องขโมยน่ะข้าไม่เอาด้วยหรอกนะ แต่ถ้าเจ้าไม่กิน ข้าก็แลกได้"
เอนพูดไปด้วย ดวงตาสีทองกลมนั่นก็สำรวจทั้งคู่ไปด้วย
"แล้วเจ้าไม่กินขนมปังของเจ้าเหรอ ถ้าจะโดนลงโทษเรื่องขโมยน่ะข้าไม่เอาด้วยหรอกนะ แต่ถ้าเจ้าไม่กิน ข้าก็แลกได้"
ดวงตาสีทองที่ปกติมักจะจ้องแป๋วเลื่อนขยับไปเหมือนคิดถึงบางสิ่ง แต่สุดท้ายก็ไหวไหล่
"แล้วลูซต้องไปเปลี่ยนผ้าพันคอรึเปล่า?"
ดวงตาสีทองที่ปกติมักจะจ้องแป๋วเลื่อนขยับไปเหมือนคิดถึงบางสิ่ง แต่สุดท้ายก็ไหวไหล่
"แล้วลูซต้องไปเปลี่ยนผ้าพันคอรึเปล่า?"
"เรียกข้าว่าเอนก็พอ คุณชายเซป" ดูท่าจะหัวไวพอๆกับที่เคลื่อนไหวได้ไว แต่แล้วก็สูดหายใจเข้า ผ่อนคลายท่ายืน
"ข้าไม่เป็นไรหรอก เมื่อก่อนเล่นแบบนี้บ่อยๆ" ว่าพลางดึงใบไม้ออกจากผมอีกใบ
"เรียกข้าว่าเอนก็พอ คุณชายเซป" ดูท่าจะหัวไวพอๆกับที่เคลื่อนไหวได้ไว แต่แล้วก็สูดหายใจเข้า ผ่อนคลายท่ายืน
"ข้าไม่เป็นไรหรอก เมื่อก่อนเล่นแบบนี้บ่อยๆ" ว่าพลางดึงใบไม้ออกจากผมอีกใบ
เท่าที่ดูนอกจากจะมอมแมม และมือแดงๆเพราะรับแรงกระแทกก็ดูเหมือนจะไม่เป็นไร
"ใช่ข้าอยู่ชั้นปีต้น" ชี้ให้ดูรอยเส้นที่ผ้าพันคอ แล้วก็มองผ้าพันคออีกฝ่ายด้วย
เท่าที่ดูนอกจากจะมอมแมม และมือแดงๆเพราะรับแรงกระแทกก็ดูเหมือนจะไม่เป็นไร
"ใช่ข้าอยู่ชั้นปีต้น" ชี้ให้ดูรอยเส้นที่ผ้าพันคอ แล้วก็มองผ้าพันคออีกฝ่ายด้วย
กลิ้งไปข้างหน้าอีกสองตลบ แล้วหยุดในท่านั่งหมอบกับพื้น ผมมีหญ้าและใบไม้ติดเต็ม
"....................." เจ้าคนที่คลุกอยู่กับพื้นนิ่งไปก่อนจะเอียงคอ
"ตะกี้ว่าอะไรนะ?"
กลิ้งไปข้างหน้าอีกสองตลบ แล้วหยุดในท่านั่งหมอบกับพื้น ผมมีหญ้าและใบไม้ติดเต็ม
"....................." เจ้าคนที่คลุกอยู่กับพื้นนิ่งไปก่อนจะเอียงคอ
"ตะกี้ว่าอะไรนะ?"
ตาแป๋วแล้วเอียงคอกลับ "ไม่ใช่เหรอ?"
ตาแป๋วแล้วเอียงคอกลับ "ไม่ใช่เหรอ?"
ยิ้มๆแต่ก็หยิบห่อผ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงหลังเสื้อคลุม มันดูเล็กกว่าขนาดคุกกี้ซัก 3/4 เอามือสองข้างจับไว้ทำท่าเหมือนจะหัก
"ถ้าขนมปังของเจ้าชิ้นเล็กลงเรื่อยๆ เจ้านี้ก็จะเล็กลงเรื่อยไปนะ"
ยิ้มๆแต่ก็หยิบห่อผ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงหลังเสื้อคลุม มันดูเล็กกว่าขนาดคุกกี้ซัก 3/4 เอามือสองข้างจับไว้ทำท่าเหมือนจะหัก
"ถ้าขนมปังของเจ้าชิ้นเล็กลงเรื่อยๆ เจ้านี้ก็จะเล็กลงเรื่อยไปนะ"
"หน้านิ่งกันทั้งคู่เลยแต่นิสัยต่างกันอยู่แฮะ" พึมพำกับตัวเอง แล้วก็ไปหาที่นอนกลางวัน
ได้รู้จักหัวหน้าชั้นปีทั้งสองคนเรียบร้อย ข้าต้องให้รางวัลตัวเองด้วยการนอนซักงีบ ✨
(เย้ๆ โรลจบเป็นครั้งแรก ขอบคุณมากๆเลยค่ะ /เคาะหัวน้องขอขมาที่กวนด้วย 🙇🏻♀️)
"หน้านิ่งกันทั้งคู่เลยแต่นิสัยต่างกันอยู่แฮะ" พึมพำกับตัวเอง แล้วก็ไปหาที่นอนกลางวัน
ได้รู้จักหัวหน้าชั้นปีทั้งสองคนเรียบร้อย ข้าต้องให้รางวัลตัวเองด้วยการนอนซักงีบ ✨
(เย้ๆ โรลจบเป็นครั้งแรก ขอบคุณมากๆเลยค่ะ /เคาะหัวน้องขอขมาที่กวนด้วย 🙇🏻♀️)
"อย่างอื่นน่ะข้าไม่มีอะไรอยากได้เป็นพิเศษตอนนี้หรอก ผ้าปูที่นอนก็เปลี่ยนเองเป็นแล้วด้วย"
"อย่างอื่นน่ะข้าไม่มีอะไรอยากได้เป็นพิเศษตอนนี้หรอก ผ้าปูที่นอนก็เปลี่ยนเองเป็นแล้วด้วย"
เอนยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆ ดูเหมือนสัตว์ตัวจิ๋ว
"ต้องอย่างนั้นสิ ช่วยเหลือพึ่งพากันไว้"
"มีหัวหน้าใจดีแบบลูซ ข้าก็ดีใจ"
เอนยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆ ดูเหมือนสัตว์ตัวจิ๋ว
"ต้องอย่างนั้นสิ ช่วยเหลือพึ่งพากันไว้"
"มีหัวหน้าใจดีแบบลูซ ข้าก็ดีใจ"
"เมื่อมีขึ้นมา คำอนุญาตของข้าจะยังอยู่ตรงนั้น หัวหน้าชั้นปีเครเมน~"
สองมือไขว้หลังไว้ ท่าทางกิริยาคำพูดคำจา บางมุมก็ดูไม่ค่อยเหมือนเด็กกะโปโลวัยสิบสามสิบสี่เอาเสียเลย
"ขอให้เป็นวันที่ดี"
"เมื่อมีขึ้นมา คำอนุญาตของข้าจะยังอยู่ตรงนั้น หัวหน้าชั้นปีเครเมน~"
สองมือไขว้หลังไว้ ท่าทางกิริยาคำพูดคำจา บางมุมก็ดูไม่ค่อยเหมือนเด็กกะโปโลวัยสิบสามสิบสี่เอาเสียเลย
"ขอให้เป็นวันที่ดี"
"เห ใครบอกว่าข้าจะไม่กินที่เหลือนั่นกัน"
ช้อนกวาดน้ำจนเกลี้ยง จานสะอาด ไม่เหลือกระทั่งเศษขนมปัง เจ้าตัวเคี้ยวช้าๆ
"อยากจะกินคุกกี้ เจ้าจะเอาอะไรมาแลกล่ะ~"
"เห ใครบอกว่าข้าจะไม่กินที่เหลือนั่นกัน"
ช้อนกวาดน้ำจนเกลี้ยง จานสะอาด ไม่เหลือกระทั่งเศษขนมปัง เจ้าตัวเคี้ยวช้าๆ
"อยากจะกินคุกกี้ เจ้าจะเอาอะไรมาแลกล่ะ~"
"ถ้าตัดสินใจแบบนั้นแล้ว" เจ้าตัวเล็กยิ้มนิดๆ
"มีอะไรให้ข้าช่วยได้ก็บอกเล่า~"
เป็นคำพูดที่เหมือนเสนอความช่วยเหลือ แต่ความหมายเหมือนจะกลับกันยังไงไม่รู้
"ถ้าตัดสินใจแบบนั้นแล้ว" เจ้าตัวเล็กยิ้มนิดๆ
"มีอะไรให้ข้าช่วยได้ก็บอกเล่า~"
เป็นคำพูดที่เหมือนเสนอความช่วยเหลือ แต่ความหมายเหมือนจะกลับกันยังไงไม่รู้