(แตะแก้มลำบากใจ ยังอ้วนไม่พอเลยนะคะ ต้องอ้วนอีกนิด สาวๆมีน้ำมีนวลหน่อยถึงจะน่ารัก /วิ่งไปตกลงขอแลกเปลี่ยนเนยทำคุกกี้ให้กิง)

เสียงอุทานดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ฝ่ามือยกแตะเรือนแก้มในขณะที่เอียงศีรษะไปด้านข้างน้อยๆ เห็นไม้กระดานมากมายในรถเข็นหลังจากเดินกลับจากโรงเรียน แดฟฟิลินยังสวมชุดเมดอยู่ด้วยซ้ำ

" ท่านแจ็คสัน กำลังลงมือทำอะไรอยู่หรือคะ "

คำพูดที่สุภาพ รอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้า

" มีอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือมั้ยคะ? "

เลิกงานแล้วก็ยังไม่วายช่วยเหลือผู้อื่น

กลิ่นหอมฉุ่ย ไอควันแสบอบอุ่น
อากาศหนาวและรอยยิ้มของแดฟฟิลินแย้มบานเฉกเช่นทุกครั้ง

" เชิญค่ะ "

ไม่ได้เอ่ยอะไรมากกว่านั้นเหมือนแวะพามาก็เข็นรถเข็นมาพร้อมกาน้ำชามาเสิร์ฟให้แก่อีกฝ่าย

คุณเมดที่ยืนประสานมืออย่างสำรวมรอเก็บกวาดหลังที่เหล่านักเรียนรับประทานอาหารเสร็จ สายตาย่อมสำรวจว่ามีใครพึงพอใจกับอาหารที่พวกหล่อนช่วยเตรียมมารึเปล่า

จนกระทั่งเห็นสายตาของเจ้าเด็กน้อย แดฟฟิลินก็ไม่พลาดสายตาของอีกฝ่าย กลับหยิบไส้กรอกอีกสองสามชิ้นมาให้วางบนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม

" ทานให้เยอะๆเลยนะคะ "

เด็กต้องอ้วนกว่านี้อีกหน่อยถึงจะดี

(มาป้วนเปี้ยนได้เลยจ้ะ ชอบขนมรึเปล่าเอ่ย หรือน้ำชาดี ว้าวุ่นเตรียมขนมไม่ทันเลย)

(น่ารักจัง ได้เลยค่ะ คุณเมดตักอาหารให้เยอะเป็นพิเศษเลย แถมขนมคุกกี้ให้ด้วยหนึ่งชิ้น)

(ไหน บีบหน่อยสิ บีบด้วยความอ่อนโยนและแรงคุณเมดซักผ้าจนขาว ฮือ จริงค่ะ อยากเห็นทุกคนเป็นเจ้าก้อน ส่วนตัวเองขอดองไปก่อนนะคะ)

(อะไรเนี่ย น่ารักจังเลยค่ะ บีบหน่อย)

(/พยายามวิ่งตาม /หอบ)