Denize zaafım, gökyüzüne vurgunlugum, insanlara kırgınlığım var..

Sonunda anladım ki karnımda kelebekler uçuşturan birine değil, aklımı sakinleştiren birine ihtiyacım varmış..

Hepimiz bataklıkta yaşıyoruz. Ama bazılarımız yıldızlara bakmayı biliyor.

Sosyal medyada sürekli özlü sözler ile karşılaşıp kendimle özdeşleştirmekten çok sıkıldım artık.

Ben burayı çok sevdim tanıdık hiç kimse yok ne arkadaş ne akraba ne o ne bu. İnanılmaz özgür hissettiriyor..

Mental olarak cam çerçeve indirip vitrin devirmeli cinnet eşiğine çok yakın bir yerdeyim ama sakin sakin oturup kahve içiyorum.. Bunu herkes anlamaz.😜

Derman gelmeyecek yerde derdini tezgaha koyma gönül, incinirsin...

Hiç iyi değilim..