داشتم غصه نبود سرکل در توییتر رو میخوردم که یادم اومد بلواسکای هنوز هست

داشتم تلاش میکردم «تردز» رو نصب کنم که دیدم اصلا توی اپ‌استور نیست. اگر اشتباه نکنم چون اتحادیه اروپا تاییدش نکرده و در کل اطلاعات عجیب و غریبی از کاربر جمع می‌کنه. علی‌الحساب بلواسکای بهتره.

خود ایلان ماسک داره ما رو هل میده اینجا

باید آفتاب به پوستم بخوره. باید از خونه برم بیرون.

امروز حس می‌کنم گم ‌نشده‌م، فقط مقصدی در کار نیست و این بدتره

کمپانی‌ای که توش کار می‌کنم کاربر ایرانی زیاد داره و امروز داشتیم توی میتینگ نظرات اپلیکیشن رو چک می‌کردیم. سیستم خودش اتوماتیک نظرات رو به انگلیسی ترجمه کرده بود و مجبور شدم جلوی کلی آدم کنجکاو، مفهوم کامنت یه ایرانی رو که نوشته بود "Dirt on your heads" رو توضیح بدم.

حس فرماندار بیروت توی مصاحبه‌ معروفش رو دارم بعد از اون انفجار سه سال پیش

بالاخره ناطور دشت رو خوندم. تا اواسطش داشتم به این فکر می‌کردم که چرا بهش میگن شاهکار و شاید فقط برای زمان خودش خوب بوده. اما در یک لحظه، جایی که کنار زمین اسکیت شروع میکنه به بلند بلند حرف زدن، انگار هولدن در رو باز کرد اومد کنارم نشست. کتاب دوست‌داشتنی‌ای بود.

جدیدا هر وقت یه چیز زیبا می‌بینم یا می‌شنوم بغض می‌کنم! این دیگه چه جورشه!

واقعا تنها چیزی که باعث میشه وقتی توی خونه‌م درست کار کنم اینه که لباس بیرون بپوشم و بشینم پای میزکارم. تا وقتی لباس خونه تنمه کار پیش نمیره.

وقتی به هم میریزم و دلیلش رو نمیدونم و راهی پیدا نمیکنم که خودمو آروم کنم به طرز عجیبی فقط قصه تعریف کردن برای دیگران حالم رو بهتر میکنه. هنوز دلیلش نفهمیدم. باید از یه روانشناس بپرسم.

توی توییتر یهو انقدر فالوورها زیاد شد که دیگه حس خوبی برای نوشتن اتفاقات روزمره و احساساتم نداشتم. شاید بلواسکای فرصت بدی نباشه برای این کار.

Just setting up my blsky