Gracias por ler. Hai cousas que hai que sacalas :)

Perdón pola chapa, pero as declaracións do energúmeno que di que as 50 puñaladas dun home a unha muller son unha expresión de amor, porque el era moi bo tipo, disparáronme moitas cousas. Non caiamos niso, non son bos tipos nun día malo, son mestres da manipulación e cachos de merda, iso é o que son.

Sempre que unha muller me explica unha situación de maltrato, aínda que o maltratador sexa familiar meu, amigo, coñecido, dáme igual, créoa e fago o que podo por sacala de aí. Porque o meu tío favorito e marabilloso era un puto maltratador de merda que me deixou moi claro que calquera pode selo👇

Hai non moito busquei a súa empresa e aí sigue, na Coru, neno. Non sei nada del, nunca o volvín ver, nunca me volveu sacar moedas de ningures👇

Miña tía esperou a divorciarse a que eles foran maiores de idade para asegurarse de que ninguén lles puidese obrigar a estar a soas con el. E nunca soubemos, non. Nin sospeitamos. Era o puto mellor tío do mundo. E todo un respectable señor empresario👇

Ese señor marabilloso fixo pasar aos seus fillos unha infancia de merda, vendo e oíndo como mallaba na súa nai sen poder evitalo. Vendo como pelexábamos por estar no colo do tío marabilloso e que nos sacara moedas do nariz e das orellas mentres morriamos de risa 👇

Anos despois, miña tía por fin explicou que o tío marabilloso mallaba nela. Mallaba nela ata o punto de que aquel aborto que sufrira no seu primeiro embarazo non fora para nada “espontáneo”. Nin cando rompera o nariz fora unha caída. Tampouco as 40 chamadas da miña curmá foran un accidente👇

Díxenlle que seguro que estaba sentado enriba do teléfono ou algo así, pero que o chamase. Ela dixo que non, apagou o teléfono e bebeu ata case caer redonda👇

Anos despois, estaba eu coa miña curmá, filla dese tío marabilloso, un año máis vella ca min, amigas dende nenas. Xa eramos grandiñas, estabamos de festa, bebendo. Nun momento, mirou o móbil e lle cambiou a cara, tiña unhas 40 chamadas perdidas do pai. Non esaxero. Quedou branca 👇

Ata tal punto era o tío favorito que, cando xa estaban en trámites de divorcio e aos curmáns pequenos lles tocaba facer a comuñón, rogámoslle á tía que o invitase, porque non queriamos perder a ocasión de velo. E veu, foi a última vez que o vimos👇

🫂

O meu soño dende hai anos 🫠

😂😂😂

Ese é o ciclo de vida dun verderón? A ver, que eu son de letras, pero... Non sei se non me queres enganar 🤔

Cando era pequena tivemos unha na casa! Apareceu no patio, creo recordar que era un bebé, tivémola na casa ata que un día saíu voando. Síndrome do niño baleiro

Uy, yo no tuve que ir para nada, solo enviar la documentación al obispado al que pertenecía la parroquia

La primera vez que me matriculé en una universidad catalana, me encantó que, en el recibo, ponía "has pagado X, pero el precio real de estas asignaturas es de X. El resto, se sufraga a través de impuestos". Lo mismo cada vez que voy a la farmacia, el recibo pone lo que pago y el precio real