ตอนแรกจะติดแท็ก พิมพ์ไปพิมพ์มาละไม่อ่ะ ไม่ต้องก็ได้มั้ง ของไทยมีแท็กรินเนะเฉยๆ มั้ย หรือถ้าไม่มีต้องเริ่มที่ตัวเรา555555555555555555

มันจะต้องมาถึงในสักวัน วันที่เขาจะลืมตาตื่นมาเพื่อได้เห็นคนสำคัญเหล่านั้นห่างไกลจากสิ่งที่ตนเคยเจอ

รินเนะปล่อยกระเป๋าถือที่เปียกเละไม่แพ้ตัวเองลง

แกล้งโพเข้าใส่เจ้าบ้านตัวน้อยโดยรู้ทั้งรู้ว่าจะได้เสียงบ่นกลับมาชุดใหญ่

เฝ้าคิดหาหนทาง-- ที่จะสร้างโลกสักใบไว้เพื่อให้เด็กชายตัวน้อยผู้ยังโดดกักขังไว้ให้ได้ออกมามีชีวิตเป็นของตัวเอง และให้อีกชีวิตใหม่ที่สำคัญไม่แพ้กันได้ทำตามความปรารถนาของเจ้าตัว-- ให้ได้มีความสุขตามต้องการ

แต่อย่างน้อยที่นี่ ก็ยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของอาหารละลอยแทรก ช่วยเจือจางกลิ่นไอฝนของเมืองกรุงไม่ให้ต้องรู้สึกเหมือนถูกโอบอุ้มด้วยความว่างเปล่า

"อ๊ะ-- ยินดีต้อนรับกลับบ้านฮะ พี่ชาย!"

เสียงเจือยแจวของเด็กชายที่มักจะกลับมาถึงบ้าน เตรียมมื้อเย็นเอาไว้ให้ทั้งกระเพาะว่างๆ ของเจ้าตัวและเขาที่ยังกลับมาไม่ถึง

ประตูเบื้องหลังรินเนะปิดลงเมื่อวันที่แสนยาวนานจบสิ้น

แม้ตำแหน่งของไอดอลผู้ไล่ตามกระแสจะไม่ได้จบลงไปด้วย

และเขาผู้เริ่มเหน็ดเหนื่อยไปบ้างก็จะไม่ยอมให้จบลงแบบนั้น

ภายในโถงทางเข้าอพาร์ทเมนท์ที่เขาเริ่มจะคุ้นชินขึ้นมาแล้วบ้าง เสื้อผ้าหน้าผม-- ทั้งเนื้อตัวเปียกมะล่อกไปด้วยเม็ดฝนที่เทสาดลงมาในวันที่ไม่ได้จบลงอย่างงดงามเท่าที่คาดการณ์เอาไว้

เฝ้าฝัน--- โลกที่เขาและเด็กชายตัวน้อยอีกคนจะไม่ต้องถูกล่ามเอาไว้ด้วยโซ่ตรวนล่องอันมีชื่อเรียกว่า 'ภาระหน้าที่' อยู่แบบนี้

มันคงจะดีไม่น้อยหากวันหนึ่ง เขาจะไม่ต้องลืมตาตื่นมาเพียงเพื่อพบเช้าวันใหม่ 'อีกวันหนึ่ง'

.
.
.