หลังถ่ายภาพจนหนำใจไปได้ครู่หนึ่งจึงเปลี่ยนมุมกล้องเป็นแบบเซลฟี่ ก่อนจะชูแขนขึ้นให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ ทุกคน! ทางนี้! ” เด็กสาวเอ่ยเรียกสมาชิกในกลุ่มด้วยเวลาอันสั้นก่อนจะกดชัตเตอร์

แชะ- !

@rkmmegumi.bsky.social

คนผมสีซากุระเดินตามสมาชิกในกลุ่มไปอย่างกระตือรือร้น ดวงตาสีอำพันนั้นเปร่งประกายด้วยความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

“ ว้าวววว— วว ว ”
“ ในเน็ตว่าสวยแล้วของจริงสวยกว่ามากๆๆๆๆๆ เลยนี่นา ” เธอเอ่ยขณะกวาดสายตามองภาพใต้มหาสมุทรขนาดย่อมตรงหน้า

ก่อนจะหยิบกล้องนิจิตอลสีเงินของตนขึ้นมาถ่ายภาพพร้อมกับฮัมเพลงในลำคอเบาๆ

+

( *หาเจ้าของเสียง ตาเบลอค่ะหงึกก)

“ เฮือก—- ! ” เสียงทักปริศนาแสนคุ้นหูทำให้เด็กสาวสะดุ้งโหยงขึ้น

เธอกวาดสายตามองรอบด้าน สลับไปมาซ้ายขวาเพื่อหันเจ้าของเสียงนั้นแต่ก็ไม่พบ

“ เฮ้ อยู่ตรงไหนน่ะ! ” คนผมสีซากุระเอ่ยขึ้นขณะที่ยังคงตามหาเจ้าของเสียง (...)

( ได้เลยค่า🥺♥️)

( โอเคค่ะ ขอบคุณสำหรับรูทน่ารักนะคะ! 🥺♥️♥️♥️✨)

“ แต่เป็นหลังที่ฟุจินะซื้อของเสร็จแล้วนะ ”

“ ไปกันเถอะ! ”

รางวัลของการมีมิตรสหายที่น่ารักสินะ

พอคิดแบบนั้นแล้วก็อดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียวไม่ได้

( อยากตัดโรลที่ตรงนี้เลยไหมคะ ดีเทลอื่นๆเช่นตอนซื้อของอาจเป็นเวิ่นเล้กๆหรือเปิดโรลใหม่🥺✨)

คำตอบจากรุ่นน้องคล้ายว่าจะช่วยให้เธอเลือกขนมได้ในเวลาต่อมา คนผมสีซากุระวางกำปั้นลงบนฝ่ามือเป็นการบอกว่าได้คำตอบแล้ว

“ เอาล่ะ! ”

“ ถ้างั้นไปกินโมจิย่างกันเถอะ โมจิกรอบๆ มีรสเค็มนิดหน่อย ถ้าทานหลังย่างเสร็จใหม่ๆก็จะ ยืดดดดดดดดด— ”

ขณะบรรยายก็ทำท่าทำทางประกอบด้วย

“ อะแฮ่ม! ” ก่อนที่ใจจะลอยไปไกลเธอก็กระแอมขึ้น

+

หากเลือกจากสิ่งที่อีกคนชอบทานด้วยคงจะดีไม่น้อย อันที่จริงแค่นึกภาพที่ได้ทานขนมด้วยกันจะอะไรก็ดูอร่อยไปเสียหมด

“ เห.. ใจป๋าจังนะ ” เธอเอ่ยแซวเล็กน้อย

“ แต่ของอร่อยไม่จำเป็นต้องราคาแพงนี่นา อย่างไทยากิ ดังโงะ ซากุระโมจิ เมล่อนปัง ... มันจู ”

เด็กสาวเอ่ยลิสขนมหวานยาวเป็นหางว่าวให้รุ่นน้องฟังอย่างจริงจัง ขณะคิดก็ยกหัวมือโป้งขึ้นนวดปลายคางอย่างขมักเขม่น ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่เธอชอบ

“ ที่พูดมามีที่ชิฟุยะชอบบ้างรึเปล่า? ”

+

ก่อนจะเอ่ยประโยคหลังขึ้นเป็นการปิดท้าย

“ แต่จะเลี้ยงอะไรล่ะ ✨ ”

“ เอาสิ! เดินซื้อของคนเดียวเหงาแย่เลย ”

เธอตอบรับก่อนจะยกยิ้มอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะยกยิ้มกว้างขึ้นเมื่อรุ่นน้องเอ่ยจะเลี้ยงขนมเป็นสินบน(?)

“ เห.. ไม่เห็นต้องลำบากเลย”
“ คนเป็นรุ่นพี่ก็ต้องใจกว้างกับรุ่นน้องเป็นปกติอยู่แล้ว— ”

ขณะพูดก็ปัดมือปฏิเสธอย่างเนิบๆ พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

+

( ดีใจที่ชอบนะคะ><💞 )

“ ฮึ่ม.. ” เธอคำรามในคออย่างช่วยไม่ได้ มุมปากเองก็คว่ำลงอย่างเห็นได้ชัด

“ ก็ได้ๆ ครั้งนี้จะปล่อยไปก่อนก็ได้” ว่าแล้วก็กอดอกแน่นพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

แต่ไม่นานนักก็หันกลับมาคุยกับอีกคนเช่นเดิม

“ ครั้งหน้าล่ะก็ไม่พลาดแน่! ”

“ เอาล่ะๆ ฟุจิยะยังไม่ได้ของเลยนี่น่า ”

“ ยังอยากซื้ออยู่รึเปล่า? ”

( แอบไปคอมมิชมาได้ใช้ภาพพอดีเลยค่ะ😆)

“ ง่ะ- ” เธอขมวดคิ้วตึงจนหัวคิ้วแทบจะชนกันทันทีที่ได้รับคำตอบ แก้มเองก็ป่องโดยไม่รู้ตัว

“ ขี้โกงนี่! ”
“ ฉันเองก็ตอบฟุจิยะไปแล้วนี่นา! ”

คนผมสีซากุระเอ่ยประท้วงอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

🌸: ครึ่งหนึ่งของ5 คือ2.5 🤏🏻

(อยากคืนเมื่อไหร่ก็แวะมา~╰(*´︶`*)╯♡)

(/แปะ ผ่าม—)

... ?

คนผมสีซากุระชะงักไปครู่หนึ่งกับคำหยอกของรุ่นน้อง ก่อนที่เธอก็ส่ายหัวเพื่อตั้งสติเรียบเรียงคำพูด

“ หื้อ— คำไหนที่ทำให้จิฟุยะหวั่นไหวหรอ ” ดวงตากลมโตหรี่มองเล็กน้อยขณะถามพร้อมกับรอยยิ้ม

ไม่วายก็พยักหน้าเห็นด้วยเรื่องโพสต์อิทเช่นกัน

“ อื้ม น่ารักดีนะ ”