ที่ได้ทำสิ่งที่ชอบคือสละเวลานอนมาทำด้วยซ้ำ 5555555555555555555 🥲 เรื่องตลกคืแชั้นก้ไม่รุเว่าวันเวลาแบบนิสิ้นสุดเมื่อใด ช้านม่ายอยากสละชีวิตเพิ่ออะไรขนาดน้าน อยากเปรคนแข็งแรงที่มีสุขค่ะ<<<<<<<<

พยักหน้าหงึก ๆๆๆๆ ไม่ได้แย่เลยค่ะ การได้สัมถือเป็นเรื่องสุดยอดมาก ๆ เลยนะคะ! ไปถึงรอบสุดท้ายอีก! บีบ ๆ นวด ๆ

คือมันมีหลายอย่างเกินกว่าที่จะบอกว่าเป็นอิทธิพลจากเอย์จิน่ะนะ 55555 แต่ก็นะ จะบอกว่าไม่มีเลยก็ไม่ใช่ นั่นน่าจะเป็นอีกไม่กี่ช่วงที่เอย์จิกังวลจนถึงขั้นยิ้มไม่ออก เหงื่อผุดจนตอบกลับเธอไปดี ๆ ไม่ได้ วาตารุที่อยู่ในห้องด้วยถึงได้พาออกไปก่อน ทิ้งให้ซากุจังกับโทริยืนมองงง ๆ (ส่วนยูซุรุคุยกับพยาบาลอยู่)

เอย์จิอาจจะไม่ได้เปลี่ยนซากุระโกะก็ได้ แต่เขาก็รู้สึกไปแล้วว่า อา คงจะเป็นเพราะเขา เพราะงั้นถึงได้รู้สึกมวน ๆ ในอกไป บาปของเขาเองที่จะต้องจดจำไปชั่วชีวิต ตอนตัวเองเขาคิดว่าจะยังไงก็คงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่ตอนซากุระโกะ เขาไม่อยากให้เธอคิดว่า "ช่วยไม่ได้" เลย

เอย์จิคิดว่าอยากให้ซากุจังมีอิสระ คงความเป็นเธอไว้โดยไม่มีเขาไปปะปนนัก แต่เขาก็เคยพูดราว ๆ ว่า "ถ้าผมตาย ก็อยากจะให้เธอมางานด้วยรอยยิ้มให้กันเป็นครั้งสุดท้ายนะ" เหมือนเป็นเรื่องตลก แม้ซากุระโกะจะโกรธทุกครั้ง แต่ตอนนี้ก็รู้ว่าสุดท้ายเธอก็มีมุมมองต่อความตายของตัวเองคล้ายคลึงกับเขา

ที่ว่ามีอิทธิพล คือ ตัวเอย์จิรู้ว่าตัวเองมีอิทธิพลกับซากุจัง แล้วเขาก็คิดว่าการที่พยายามห่างอาจจะลดความมีอิทธิพลนั้นลงได้บ้าง แต่ไม่ใช่เลย ตัวอย่างคือซากุระโกะเฉยเมยต่อการป่วยของตัวเอง รีแอคราวกับว่าไม่ใช่สิ่งสำคัญ นั่นทำให้รู้ว่าสุดท้ายสิ่งที่กลัวที่สุดก็เกิดขึ้น

แล้วพอไปเยี่ยม ซากุระโกะก็ยิ้มแหะ ๆ พูดประมาณว่าขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง แต่จะไม่ตายให้รุ่นพี่ลำบากหรอกค่ะ เอย์จิจะดุก็พูดไม่ออก เข้าใจแล้วว่าตัวเองมีอิทธิพลแม้ว่าจะพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวแค่ไหน ถึงจะพอรู้อยู่แล้ว แต่พอเห็นเป็นรูปร่างแบบนี้ก็รู้สึกประหลาดในอกจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้

ซากุระโกะที่ต้องอยู่ฝั่งนี้มาตลอด ก็คงรู้สึกแบบนี้สินะ เป็นช่วงหนึ่งที่เขาก็ผุดคิดขึ้นมาน่ะ

ตอนซากุจังเข้ารพ. เอย์จิก็นั่งไม่ติดเลยสินะ ยิ่งรู้คนสุดท้ายก็ยิ่งกระวนกระวาย ทำงานต่อแทบไม่ไหว แล้วก็คิดว่า อา นี่หรือความรู้สึกเวลาไม่รู้เลยว่าคนสำคัญจะเป็นยังไง ความรู้สึกที่ว่างเปล่าวูบโหวงอยู่อีกฝั่งของห้องตรวจมันชวนให้เหมือนโดนบดขยี้ขนาดนี้เลยสินะ