حالم از این گوجه کیری پومودورو به هم می‌خوره، تا دو تا توییت چک می‌کنم دینگ دینگ دینگ پاشو برو سر کارت.

من تا سه چارماه دیگه تونستم کارای رفتنم رو ردیف کنم که هیچ، اگر نه جمع می‌کنم میام شهرم.

ولی من واقعا دوست دارم بیایم اینجا همه‌مون، تو توییتر دیگه یه اکانت ۱۰ ۱۲ ساله نیستم، یک کسشر مشکوک به فیک هستم.

بلواسکای اینطوریه که وقتی اپش رو باز می‌کنی، یه چند ثانیه‌ای نمی‌دونه باید چی کار کنه، یه کم فکر می‌کنه یک کسشری میاره بالا، اگر خیلی پیگیر بودی، نوتیف هم نشون می‌ده بهت.

اینجا بستر مناسبی برای شوخی کارمندی هست یا نه؟

خودمون باید یک مدل بومی بسازیم، اینطوری نمی‌شه. اسمش رو هم می‌ذاریم پامنبری، جای توییت و ریپلای می‌گیم مسئلة و شبهه. کوت هم می‌شه حاشیه‌نویسی.

صدای من رو از آسمان آبی می‌شنوید. لعنت خدا بر میلان آسک.