Herkenbaar wat je zegt. Dan blijft uiteindelijk de vraag over: 'wie en hoe wil ik zelf zijn (en blijven)'? Maar de neiging om het (hen?) op te geven en los te laten is voorstelbaar. Maar wat zou dat opleveren op termijn? Ik heb de oplossing ook niet. We leven in uitdagende tijden. Zoveel is helder.

Snap wat je zegt. De weerzin op de gezichten van 'deze mensen' roept weerzin op bij andere mensen. En de kloof groeit... Hoe in gesprek blijven? Dat vraagt om veel geduld, nieuwsgierigheid en de wens om echt te begrijpen. Hopelijk zal dat ruimte geven voor begrip (ondanks verschillende standpunten)

We kennen elkaar niet. Maar toch verschijnt jouw berichtje in mijn feed. Ik wens jou en jouw 'stoere lief' vandaag kracht en rust toe. Mooie en belangrijke taken staan vandaag op jouw programma!

Dat is het ook. Uitdagend. Maar elke concrete (kleine) actie ten goede geeft wel zin en voldoening. Toch?

Het is triest en bijna om moedeloos van te raken. Maar daar heeft de mensheid ook niets aan besef ik. Wat is het alternatief? Goed blijven doen in de kleine invloedsferen die ons zijn gegeven.