Dit lijkt me de contradictio in terministe contradictio in terminis in de geschiedenis van de mensheid.

Wat door Prima Facie zo pijnlijk duidelijk wordt, helemaal als je alleen naar t theater gaat en dit allemaal stil kan observeren, is hoe verdomd diep deze maatschappelijk wond nog altijd is en hoe impotent de rechtsstaat is om hier iets tegen te doen.

Maar die andere niet zo benoemde realiteit dringt zich ook aan me op: hier lopen meerdere mannen tussen die moeten weten dat dit stuk over hen gaat. Of nog erger: die zijn ter plekke argumenten aan t bedenken zijn waarom dit stuk niet over hen zou gaan.

En dan zijn er heel veel mannen, die ik om me heen vooral in vormargumenten hoor praten: hoge informatiedichtheid, mooie overgangen, wat een speltechniek! Maar we kregen tijdens het stuk de vraag om links en rechts van ons te kijken. Want 1 op de 3 vrouwen heeft ervaring met seksueel misbruik.

Iemand die ik herken als advocaat, en die regelmatig duiding geeft over de rechtspraak de media, zie ik een moeilijk gezicht trekken als ze de vraag krijgt wat ze ervan vond. ‘T lijkt alsof ze zich schrap zet om d’r vertrouwen in de rechtspraak te verdedigen. Maar wellicht is dat projectie.

Sommige middenin de gang, sommige weggedoken in verlaten zijpaden van t theater, waarschijnlijk even apart genomen door die vriendin ernaast, die precies weet wat er aan de hand is.

KAJ 💯

Geweldige combinatie van artiesten maar de uitvoering en hoe het uiteindelijk klinkt vond ik eigenlijk niet heel erg geslaagd.
…maar ‘t voedt wel de hoop dat Robyn wellicht binnenkort met iets nieuws komt!