♡ @umixkmi.bsky.social
• มาจิเมะ ไม ปี 2-A
• ชมรม : คหกรรม
• 150/40
⚠️ คาร์สังคมอักเสบ อาจทำให้อึดอัดได้ค่ะ
ไม่มีเสียงหลุดออกจากปากเลยแม้แต่น้อยแต่ท่าทางตื่นตกใจจนดวงตาเบิกกว้างก็เห็นชัดซะจนกลัวว่าเธอจะตกใจเกินลิมิต
“ขะ ขะ ขอบ คุณ ค่ะ” ติดอ่างไปซะแล้ว
เธอกลับหลังวิ่งหนีหายไปกับฝูงชนทันที ไม่กล้าแม้แต่จะปัดมือเขาออกจากหัว
บ้าไปแล้ว นั่นมันเรื่องปกติของคนสมัยนี้หรือไงนะ!? อยากกลับบ้านไปหยิบลูกประคำมานับก่อนนอนจังเลย (T⌓T)!!
ไม่มีเสียงหลุดออกจากปากเลยแม้แต่น้อยแต่ท่าทางตื่นตกใจจนดวงตาเบิกกว้างก็เห็นชัดซะจนกลัวว่าเธอจะตกใจเกินลิมิต
“ขะ ขะ ขอบ คุณ ค่ะ” ติดอ่างไปซะแล้ว
เธอกลับหลังวิ่งหนีหายไปกับฝูงชนทันที ไม่กล้าแม้แต่จะปัดมือเขาออกจากหัว
บ้าไปแล้ว นั่นมันเรื่องปกติของคนสมัยนี้หรือไงนะ!? อยากกลับบ้านไปหยิบลูกประคำมานับก่อนนอนจังเลย (T⌓T)!!
เธอตามไม่ทัน ถึงจะชะงักตอนที่เขาเข้ามาแต่ก็เข้าใจว่าเรื่อบโกงจะให้พูดเสียงด้งก็ยังไงอยู่
แววตาขอบคุณในนั้นดูเชื่อสนิทใจ
“…ขอบคุณมากค่ะ”
คำขอบคุณที่เอ่ยไป หมายความตามนั้นจริงๆ
ถึงจะแอบขยับถอยมาเพิ่มอีกหนึ่งก้าวก็เถอะ
เธอตามไม่ทัน ถึงจะชะงักตอนที่เขาเข้ามาแต่ก็เข้าใจว่าเรื่อบโกงจะให้พูดเสียงด้งก็ยังไงอยู่
แววตาขอบคุณในนั้นดูเชื่อสนิทใจ
“…ขอบคุณมากค่ะ”
คำขอบคุณที่เอ่ยไป หมายความตามนั้นจริงๆ
ถึงจะแอบขยับถอยมาเพิ่มอีกหนึ่งก้าวก็เถอะ
“อุมิคุงจะใจดีกับฉันได้ไหมคะ”
“ถ้านับที่กำลังชมอยู่ตอนนี้มันก็…เหลืออีกแค่ไม่กี่วินาทีแล้ว”
“นะคะ คนดี?”
ไม่มีกฎบอกว่าห้ามชมซ้ำ
เป็นคนดีซ้ำๆ ไปก็แล้วกันนะคะ………
“อุมิคุงจะใจดีกับฉันได้ไหมคะ”
“ถ้านับที่กำลังชมอยู่ตอนนี้มันก็…เหลืออีกแค่ไม่กี่วินาทีแล้ว”
“นะคะ คนดี?”
ไม่มีกฎบอกว่าห้ามชมซ้ำ
เป็นคนดีซ้ำๆ ไปก็แล้วกันนะคะ………
แว้บหนึ่งเธอนิ่วหน้าอย่างคนถูกหักหลัง
“สวยจริงๆ ค่ะ“
เธอย้ำ
”และถ้าปล่อยฉันไปโดยที่ไม่ได้นับเวลาเป๊ะๆ แกล้งกันคงจะใจดีกว่านี้ด้วย“
”ฉันคิดแบบนั้นจะยังนับเป็นคำชมอยู่ไหมคะ? เพราะว่าก็กำลังชมอยู่ว่าพื้นฐานแล้วอุมิคุงน่าจะเป็นคนดี“
+
แว้บหนึ่งเธอนิ่วหน้าอย่างคนถูกหักหลัง
“สวยจริงๆ ค่ะ“
เธอย้ำ
”และถ้าปล่อยฉันไปโดยที่ไม่ได้นับเวลาเป๊ะๆ แกล้งกันคงจะใจดีกว่านี้ด้วย“
”ฉันคิดแบบนั้นจะยังนับเป็นคำชมอยู่ไหมคะ? เพราะว่าก็กำลังชมอยู่ว่าพื้นฐานแล้วอุมิคุงน่าจะเป็นคนดี“
+
“เอ่อ…คือ…อุมิคุงหน้าตาดีค่ะ“
“มือสวย…สูงด้วย…ทรงผมก็น่ารักดีนะคะ”
“เข้ากับคนอื่นได้ดี…ยิ้มเก่ง…”
“แม้แต่กับฉันก็ยังคุยด้วย สุดยอดไปเลย…”
“ถึงก่อนหน้านี้จะไม่ค่อยได้คุยกัน อันที่จริงก็ไม่ได้คุยด้วยซ้ำแต่เพราะว่า…” คอยตามดูเขามาโดยตลอด “คุณอัธยาศัยดี อืม อันนี้ซ้ำสินะคะ ชมซ้ำได้หรือเปล่านะ?”
“เรียนเก่งด้วยนี่คะ”
“ตอนนี้ครบ 1 นาทีหรือยังคะ?”
+
“เอ่อ…คือ…อุมิคุงหน้าตาดีค่ะ“
“มือสวย…สูงด้วย…ทรงผมก็น่ารักดีนะคะ”
“เข้ากับคนอื่นได้ดี…ยิ้มเก่ง…”
“แม้แต่กับฉันก็ยังคุยด้วย สุดยอดไปเลย…”
“ถึงก่อนหน้านี้จะไม่ค่อยได้คุยกัน อันที่จริงก็ไม่ได้คุยด้วยซ้ำแต่เพราะว่า…” คอยตามดูเขามาโดยตลอด “คุณอัธยาศัยดี อืม อันนี้ซ้ำสินะคะ ชมซ้ำได้หรือเปล่านะ?”
“เรียนเก่งด้วยนี่คะ”
“ตอนนี้ครบ 1 นาทีหรือยังคะ?”
+
ไมร้องไห้โฮในใจเสียงดังแต่สิ่งที่แสดงออกกลับทำเพียงแค่มองเขา พยักหน้าแทนการตอบคำถามแล้วชักมือกลับมา
“…“
อยากสบถแต่ทำไม่ได้เลยได้แต่เม้มปากแน่น เธอพ่นลมหายใจยาวเหยียด
“ขอบคุณที่มาช่วยทำภารกิจนะคะ”
เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
ไมร้องไห้โฮในใจเสียงดังแต่สิ่งที่แสดงออกกลับทำเพียงแค่มองเขา พยักหน้าแทนการตอบคำถามแล้วชักมือกลับมา
“…“
อยากสบถแต่ทำไม่ได้เลยได้แต่เม้มปากแน่น เธอพ่นลมหายใจยาวเหยียด
“ขอบคุณที่มาช่วยทำภารกิจนะคะ”
เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“ได้โปรด…หยุดทีค่ะ”
“พอแค่นี้ก็ได้ ฉันเป็นผู้ชนะนะคะ ตะ-”
กัดลิ้นตัวเองซะงั้น
“ต้องมีสิทธิ์เลือกสิ”
“พอแค่นี้ค่ะ”
พอได้แล้ว!
“ได้โปรด…หยุดทีค่ะ”
“พอแค่นี้ก็ได้ ฉันเป็นผู้ชนะนะคะ ตะ-”
กัดลิ้นตัวเองซะงั้น
“ต้องมีสิทธิ์เลือกสิ”
“พอแค่นี้ค่ะ”
พอได้แล้ว!