ไม่แน่ใจว่าจะมีต่อไหมแต่คงจบจริงๆ เพราะชอบคู่นี้มาก

กระดาษโน้ตที่ถูกแกะมีตัวอักษรเขียนอยู่

' ถ้าอยากจูบทีหลังก็บอกดีๆ ดูท่าแกจะชอบจูบของเราสองคนนะ '

— ซอนอู อีเดน

เมื่ออ่านกระดาษขบก็พลันเอาหน้าของฮันมารุเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ กำกระดาษจนยับยู่ยี่ไปด้านหนึ่ง

' ไอ้เวรนี่ !!! '

END( ? )

แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือรุ่นพี่เห็นฮันมารุหน้าแดงกับคุณชายหน้าแดง ก็ได้แต่งง ตอนพวกเขาออกไปนี่ทำไรกัน แต่ก็สุดท้ายก็มานั่งทำงานปกติคุยปกติ

จนเสียงลุกขึ้นของคนตรงข้ามโต๊ะทำงานดังขึ้น

" จะไปไหนหรอซอนอู "

" ผมจะไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวกลับมาครับ "

ซอนอูเอามือค้ำกับที่กั้นระหว่างโต๊ะทำงานของฮันมารุและก็เดินออกไป

เมื่อฮันมารุเงยหน้าก็พบกับโน้ตกระดาษเขาแกะมันออกมา

ละคือหลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดดแอร์จนได้ยินเสียงพูดคุยของพวกรุ่นพี่คุยกันเสียงดังจนลอดผ่านประตูห้อง ฮันมารุรีบเด้งออกจากตักอีกฝ่าย ยกแขนป้องหน้าเล็กน้อย แก้มแดงราวกับมะเขือเทศ ก่อนที่ฮันมารุจะได้พูดอะไร คุณชายก็พูดขึ้นมาก่อน

" เอาเป็นว่าช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันจะทำเป็นเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแล้วกันนะ เจ้าบ้าระดับหนึ่ง "

รุ่นพี่หลังจากออกไปข้างนอกมาพอกลับเข้ามาก็เห็นไอ้สองคนนี้มันทะเลาะกันตามเดิม

" ขอร้อง "

" ทำหน้าขอร้องให้มากกว่านี้หน่อยสิ "

" โอ้ย ! แล้วจะให้ทำไง ! " ฮันมารุหัวเสีย

" หลับตา "

" ห้ะ "

" สั่งให้หลับก็หลับสิ "

ฮันมารุก็ทำตาม

" เด็กดี "

ฮันมารุสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆตรงหน้าแอบเปิดเปลือกตาขึ้นมา สัมผัสอันแผ่วเบาประทับริมฝีปากนุ่ม ซอนอูหลับตาประทับริมฝีปากลงกับอีกฝ่ายก่อนจะผละออก

ซอนอูลืมตาเห็นฮันมารุหน้าแดงก็นิ่งกันไปสองคน

ฮันมารุคือเครื่องช็อตเอ๋อเด็ดแอร์ จะให้ขอร้องอีนี้อ่ะนะ ไม่เอาหรอกเขารีบส่ายหน้าเป็นพัลวัน ไอ้คุณชายมันก็ดูยิ้มชอบใจเนาะ ทำเอาฮันมารุแทบอยากจะซัดหน้าอีกคนจนหน้าหงาย สุดท้ายฮันมารุก็ดูอับจนหนทางก็เลยแบบยอมก็ยอม ตอนแรกก็ขอร้องแบบเสียงหนักเสียงเข้ม

" เวลาขอร้องควรเสียงอ่อนกว่านี้นะ รู้ไหม "

ฮันมารุเหมือนเส้นเลือดจะปูดตรงขมับ ก่อนจะทำเสียงอ่อนตามอีกคนว่า

ทำเอาคุณชายจิ๊ปากแบบไม่สบอารมณ์ ฮันมารุก็แหวใส่อีกคน

" ปล่อยนะเว้ย ไอ้บ้า "

คุณชายมันก็นิ่งแต่ก็ยังกดเอวเหมือนเดิมนะ ฮันมารุก็บ่นอยู่บนตักของไอ้คุณชายนั้นแหละ

" อยากให้ปล่อยหรอ "

ไอ้คุณชายพูด ฮันมารุก็หยุดดิ้นแล้วรีบพยักหน้าหงึกๆ แต่ยัยฮันมันก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้คุณชายตรงหน้ากำลังยิ้มอยู่แล้วยิ้มชั่วด้วย

ไอ้คุณชายก็ทำหน้าครุ่นคิด พลางเอามือลูบคางไปด้วย

" งั้นก็ขอร้องดิ "

แล้วคืออีคุณชายก็ไม่ปล่อยอีก รวบเอวด้วย นัวไปนัวมาคล้อยกันทั้งคู่ กลายเป็นพอมันเริ่มถลำลึกฮันมารุก็เหมือนได้สติรีบผลักออก แต่คุณชายยังรวบเอวอยู่ ฮันมารุก็พยายามดันออก ดันออกแต่พอดิ้นไอ้คุณชายก็รวบเอวกดหนักขึ้นสุดท้ายยัยฮันก็หันไปมองค้อน เห็นไอ้คุณชายนั่งยิ้มตาระรื่น เยาะเย้ยใส่

" ไม่สู้ละหรอ ทำดีแค่นี้หรอระดับหนึ่ง "

ยัยฮันก็โดนเยาะเย้ยแบบนั้นจนเกือบคล้อยตาม แต่ฉุกคิดทันก่อน